Nouvelle Vague

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.

Nouvelle vague (en galego, Nova Onda) é o nome co que se coñece a un grupo de cineastas franceses que, durante a década dos sesenta, realizan filmes baixo unha serie de principios ou metas estéticas comúns. Por este motivo, é posible consideralo coma un movemento cinematográfico. Este grupo de cineastas, influenciados polo existencialismo francés de Jean-Paul Sartre e de Albert Camus, pon en cuestión as estruturas narrativas tradicionais e formula a aplicación de novas técnicas de experimentación. Esta denominación aparece por vez primeira con Françoise Giroud, xornalista, guionista, escritora e ministra do Goberno francés, en 1957, na revista L’Express en referencia á nova forma de rodar dos novos cineastas franceses. Asemade, a cohesión deste grupo viña exercida pola revista de crítica de cine, Cahiers du Cinéma, fundada en 1951 por André Bazin, posto que gran parte dos directores serían coñecidos, previamente, como críticos nesta revista. Serían, polo tanto, en primeiro lugar, impulsores teóricos dunha perspectiva vangardista e crítica coas producións tradicionais e comerciais e, nun segundo momento, realizadores prácticos desa teoría.

Características[editar | editar a fonte]

Os realizadores da Nouvelle Vague terán como referente a proposta que en 1948 defendía o director e crítico de cine Alexandre Astruc: camera stylo. Trátase dun novo estilo de rodar baseado na creatividade do director, na exploración sen límites e na autonomía da narración a respecto de intereses comerciais. É o que, posteriormente, coñeceríamos como cine de autor.

A carencia de intereses comerciais, implicaba a ausencia de elevados orzamentos financeiros, feito que levou a estes cineastas á realización con cámaras lixeiras de 8mm. e 16mm. (formatos non empregados polos profesionais). Estas cámaras lixeiras permitíanlles rodar en exteriores, en localizacións reais, sen iluminación artificial, nin grandes esceneografías situadas en estudios.

O interese pola experimentación levou a un fondo de espontaneidade e de improvisación, especialmente, nos primeiros filmes do grupo, nos anos 1959 e 1960. Rompen a liñalidade da narración fílmica para gravar historias que son un reflexo do panorama intelectual e político francés do momento: preguntas sobre o sentido da vida, da liberdade, do amor e da xuventude na liña da teoría existencialista; críticas mordaces ao colonialismo e ao nazismo, pois eran os anos posteriores á segunda guerra mundial e a época en que se xestaba a independencia de Alxeria; defensa das revoltas sindicais e estudantís, na liña da esquerda marxista europea, moi especialmente no caso de Jean-Luc Godard.

Nomes influentes da Nouvelle Vague[editar | editar a fonte]

Notas[editar | editar a fonte]

  1. 1,0 1,1 1,2 New Wave Film.com, "Where to Start Guide", section outlining directors. Consultado o 30 de abril de 2009.

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]