Miguel Primo de Rivera y Sáenz de Heredia
_Miguel_Primo_de_Rivera,_hijo.jpg)
Miguel Primo de Rivera y Sáenz de Heredia, nado en Madrid o 11 de xullo de 1904 e finado o 8 de maio de 1964, foi Ministro de Agricultura de España durante o franquismo. Irmán de José Antonio Primo de Rivera e II duque de Primo de Rivera e IV marqués de Estella.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Foi licenciado en Dereito pola Universidade Central de Madrid, pero inscribíndose no Colexio de avogados de Cádiz.[1]
Chegou a alcanzar o grado de capitán de complemento da Arma de Cabalería.
En 1930 acompañou ao seu pai, o xeneral Primo de Rivera cando se exiliou en París ata que se produciu o seu falecemento. Regresou a España, onde colaborou co seu irmán José Antonio nas eleccións de 1933 e este mesmo ano ingresou por primeira vez no cárcere, a consecuencia dun acto de propaganda en Puerto Real. En 1934 foi nomeado xefe da primeira liña de Falange Española na provincia de Cádiz, contando co carné número un de Xerez da Fronteira. Implicouse nos actos do partido na súa demarcación e fóra dela durante a campaña electoral do 1936, sendo pouco despois detido, ingresando na prisión de Cuenca. Trasladado a Madrid o 1 de maio, sufriu cativerio co seu irmán José Antonio e outros falanxistas. Ambos foron trasladados o 5 de xuño a Alacant, acompañando ao seu irmán ata a súa execución.
Foi condenado a cadea perpetua, ata que en abril de 1938 foi cambiado polo capitán Miaja, fillo do xeneral republicano, que se atopaba retido no campo de concentración de Miranda de Ebro.[2]
Ao terminar a Guerra Civil Española foi nomeado conselleiro nacional e membro da Xunta Política. Posteriormente foi designado gobernador civil e xefe provincial do Movemento Nacional de Madrid, cargo no que permaneceu ata o 20 de maio de 1941, cando foi nomeado Ministro de Agricultura, cargo que ocupou ata o 22 de xuño de 1945.
En 1947 foi nomeado alcalde de Xerez da Fronteira posto no que estivo ata o 18 de xuño de 1948. O 14 de febreiro de 1951 o Goberno inglés deulle o plácet como embaixador no Reino Unido, labor que estivo realizando ata o seu cesamento o 5 de febreiro de 1958.
Estaba en posesión da Gran Cruz do Mérito Agrícola, Gran Cruz do Mérito Naval, Gran Cruz do Mérito Militar con distintivo branco, Gran Cruz de Carlos III e a Gran Cruz da Medahuia.
O 24 de marzo de 1933 casou con Margarita de Larios y Fernández de Villavicencio, filla de Pablo de Larios e Sánchez da Pena e de Josefa Fernández de Villavicencio e Crooke, I marquesa de Marzales separados e insucesos.
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ Hemeroteca. Diario de Burgos 9/5/1964 Tomo III, páxina 452.
- ↑ Paul Preston,El gran manipulador. La mentira cotidiana de Franco, 2008, p.87.
| Predecesor: Joaquín Benjumea Burín |
 1941 - 1945 |
Sucesor: Carlos Rein Segura |
| Predecesor: José Antonio Primo de Rivera |
 Duque de Primo de Rivera 1948-1964 |
Sucesor: Miguel Primo de Rivera y Urquijo |
| Predecesor: José Antonio Primo de Rivera |
 Marqués de Estella 1948-1964 |
Sucesor: Miguel Primo de Rivera y Urquijo |
