Michael Behe

Michael Behe
	;
Biografía
Nacemento	18 de xaneiro de 1952 (72 anos); Altoona, Estados Unidos de América
Datos persoais
País de nacionalidade	Estados Unidos de América
Educación	Universidade de Pensilvania ; Universidade Drexel (pt) ; Bishop McDevitt High School (en)
Actividade
Campo de traballo	Bioquímica e Deseño intelixente
Ocupación	bioquímico , escritor , profesor universitario , químico
Empregador	Queens College ; Universidade Lehigh (pt)
Lingua	Lingua inglesa

Michael J. Behe, nado en Altoona (Pensilvania) o 18 de xaneiro de 1952, é un bioquímico estadounidense, defensor do deseño intelixente. Profesor de bioquímica na universidade Universidade Lehigh en Pensilvania, é un senior fellow do Center for Science and Culture do Discovery Institute. Defende a idea de que existen algunhas estruturas demasiado complexas no nivel bioquímico que non se poden explicar como o resultado dos mecanismos da evolución.

Foi quen desenvolveu o concepto de "complexidade irredutíbel" (Irreducible Complexity) como un "un sistema individual composto de varias partes ben coordinadas que interaccionan para desempeñar a función básica deste, de modo que se se eliminara calquera desas partes o sistema deixaría de funcionar por completo" ^[1].

O postulado de Behe sobre a complexidade irredutíbel de estruturas celulares claves tivo unha forte oposición na comunidade científica. O testemuño de Behe no caso Kitzmiller (Kitzmiller v. Dover Area School District) é citado extensamento polo xuíz^[2]^[3]^[4]^[5] na súa decisión de que o deseño intelixente non é ciencia, senón esencialmente relixión na súa natureza.^[6] O Departamento de Ciencias Biolóxicas da Universidade Lehigh publicou unha declaración coa súa posición oficial na que sinala^[7]:

A nosa posición colectiva é que o deseño intelixente non ten a súa base na ciencia, non foi comprobado experimentalmente, e non debe ser considerado como científico.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Behe criouse en Harrisburg, Pensilvania, onde asistiu á St. Margaret Mary's Parochial School e graduouse na Bishop McDevitt High School^[8]^[9]. Estudou na Drexel University, titulándose en 1974 en Ciencia con mención en química (Bachelor of Science). Obtivo o PhD en bioquímica na Universidade de Pensilvania en 1978. Entre 1978 e 1982 fixo estudos de post-doutoramento na estrutura do ADN no National Institutes of Health. Entre 1982 e 1985 foi profesor asistente en química en Queens College en Nova York, onde coñeceu á súa esposa, Celeste. En 1985 mudouse a Lehigh University, onde actualmente é catedrático de bioquímica.

Inicialmente o profesor Behe aceptaba os conceptos da teoría xeral da evolución, pero despois da lectura do libro de Michael Denton, Evolución, unha teoría en crise, pasou a cuestionar a teoría darwinista. Máis tarde, Behe chegou a crer que había evidencias, no nivel molecular, de que os sistemas biolóxicos son "irredutibelmente complexos". Estes sistemas non poderían evolucionar pola selección natural, e si proxectados por un "deseñador intelixente", que o levaron a entender que a única explicación posíbel e alternativa á teoría xeral da evolución para a existencia de tales estruturas era a actuación dun proxectista con propósitos racionais e finalísticos.

A partir da publicación do seu libro A caixa negra de Darwin gañou fama entre os partidarios da teoría do deseño intelixente, xa que a obra daba voz pública a estudosos creacionistas que poñían dúbidas aos fundamentos da teoría de Charles Darwin, especialmente contra o éxito entre o público leigo alcanzado pola obra de Darwin.

No obstante a contundencia das manifestacións da comunidade científica, maioritariamente ao lado da teoría darwinista, o bioquímico mantívose firme, sempre tratando de dar carácter científico ao tema (non trata en termos académicos sobre a identidade do proxectista intelixente e non descarta o concepto do antepasado común). Para demostrar a súa firme convicción sobre o asunto publicou recentemente a edición que conmemora os dez anos da súa tese: Darwin's Black Box, 10th Anniversary Edition.

Neste libro Behe afirma que "unha década despois da publicación de A caixa negra de Darwin, o argumento creacionista a favor do deseño intelixente é máis forte que nunca. A pesar da oposición dos científicos, entre os creacionistas o argumento do libro a favor do deseño permanece". Chega mesmo a dicir que "as perspectivas futuras de éxito do deseño son excelentes, porque se apoian non en preferencias de calquera persoa ou de calquera grupo, senón en datos. O ascenso da hipótese do deseño intelixente non se debe a nada que eu ou calquera outro individuo escribira ou dixera, senón ao grande avance da ciencia en entender a vida".

Obra[editar | editar a fonte]

Artigos en revistas[editar | editar a fonte]

Estrutura do ADN

Behe MJ, Felsenfeld G, Szu SC, Charney E (1985). "Temperature-dependent conformational transitions in poly(dG-dC) and poly(dG-m5dC)". Biopolymers 24 (2): 289–300. PMID 3978220. doi:10.1002/bip.360240202.
Behe MJ (1986). "Vacuum UV CD of the low-salt Z-forms of poly(rG-dC).poly(rG-dC), and poly(dG-m5dC).poly(dG-m5dC)". Biopolymers 25 (3): 519–23. PMID 3754471. doi:10.1002/bip.360250310.
Behe MJ (1987). "The DNA sequence of the human beta-globin region is strongly biased in favor of long strings of contiguous purine or pyrimidine residues". Biochemistry 26 (24): 7870–5. PMID 3427110. doi:10.1021/bi00398a050.
Behe MJ, Beasty AM (1991). "Co-polymer tracts in eukaryotic, prokaryotic, and organellar DNA". DNA Seq. 1 (5): 291–302. PMID 1799681.
Behe MJ (1995). "An overabundance of long oligopurine tracts occurs in the genome of simple and complex eukaryotes". Nucleic Acids Res. 23 (4): 689–95. PMC 306739. PMID 7899090. doi:10.1093/nar/23.4.689.
Behe MJ (1998). "Tracts of adenosine and cytidine residues in the genomes of prokaryotes and eukaryotes". DNA Seq. 8 (6): 375–83. PMID 10728822.

Estrutura das proteínas

Behe MJ, Englander SW (1978). "Sickle hemoglobin gelation. Reaction order and critical nucleus size". Biophys. J. 23 (1): 129–45. PMC 1473549. PMID 667302. doi:10.1016/S0006-3495(78)85438-1.
Behe MJ, Englander SW (1979). "Mixed gelation theory. Kinetics, equilibrium and gel incorporation in sickle hemoglobin mixtures". J. Mol. Biol. 133 (1): 137–60. PMID 93643. doi:10.1016/0022-2836(79)90254-7.
Behe MJ, Englander WS (1979). "Quantitative assessment of the noncovalent inhibition of sickle hemoglobin gelation by phenyl derivatives and other known agents". Biochemistry 18 (19): 4196–201. PMID 486417. doi:10.1021/bi00586a025.
Behe MJ, Lattman EE, Rose GD (1991). "The protein-folding problem: the native fold determines packing, but does packing determine the native fold?". Proc. Natl. Acad. Sci. U.S.A. 88 (10): 4195–9. PMC 51625. PMID 2034665. doi:10.1073/pnas.88.10.4195.