Maurice Maeterlinck

Maurice Maeterlinck

Nome orixinal	(fr) Maurice Maeterlinck
Biografía
Nacemento	(fr) Maurice Polydore Marie Bernard Maeterlinck 29 de agosto de 1862 Gante, Bélxica
Morte	6 de maio de 1949 (86 anos) Niza, Francia
Lugar de sepultura	Palais Maeterlinck (en)
Presidente PEN International
1947 – 1949 ← Denis Saurat (pt) , François Mauriac, Thornton Wilder, Hu Shi (pt) – Benedetto Croce →
Datos persoais
País de nacionalidade	Bélxica
Educación	Universidade de Gante Compañía de Xesús Sint-Barbaracollege (en)
Actividade
Campo de traballo	Filosofía
Ocupación	escritor , dramaturgo , libretista , ensaísta , poeta , filósofo , tradutor
Período de actividade	1888 -
Empregador	La Jeune Belgique (en) , escritor
Membro de	Academie Royale de Langue et de littérature Françaises (en) (1920–1949) Académie des gastronomes (en) Académie des sciences, belles-lettres et arts de Rouen (en)
Interesado en	Idealismo alemão (pt)
Xénero artístico	dramaturxía, poesía
Movemento	Simbolismo
Lingua	Lingua francesa
Obra
Obras destacables Intruder (en) Interior (en) (1889) Princess Maleine (en) (1890) The Blind (en) (1891) Q16655370 (1892) Pelléas et Mélisande (pt) (1894) The Death of Tintagiles (en) (1894) Q16303604 (1896) Q16303559 (1896) The Treasure of the Humble (en) (1901) Q110160283 (1902) Monna Vanna (en) (1908) O Pássaro Azul (pt) (1919) Serres Chaudes (en)
Arquivos en	Ghent Archives (en) Coleccións Especiais e Arquivos Universitarios da Universidade de Victoria [ SC261]
Outro
Título	Conde
Cónxuxe	Renée Dahon (1919–)
Parella	Georgette Leblanc
Irmáns	Louis Maeterlinck
Premios (7 de xuño de 1925)  comandante da Lexión de Honra (1911)  Premio Nobel de Literatura  Gran oficial da Orde militar de Santiago da Espada
Sinatura

Maurice Maeterlinck, nado en Gante o 29 de agosto de 1862 e finado en Niza, Francia, o 5 de maio de 1949, foi un dramaturgo e ensaísta belga de lingua francesa, principal expoñente do teatro simbolista.

Traxectoria

Iniciou os seus estudos nun colexio de Xesuítas e estudou leis na Universidade de Gante. En 1885 publica os seus primeiros poemas de inspiración parnasiana na revista literaria e artística Jeune Belgique. En 1886, abandona a súa profesión e trasládase a París onde establecerá relación cos escritores que máis van influír nel: Stéphane Mallarmé e Villiers De L'Isle-Adam. Este último faralle coñecer toda a profundidade do idealismo alemán (Hegel, Schopenhauer). Nesa mesma época Maeterlinck estuda a Ruysbroeck o Admirable, un místico flamengo do século XIV do que traduciu en 1891, "Ornement des noces spirituelles", que o levaron a descubrir as riquezas intuitivas do mundo xermánico moi afastadas do racionalismo predominante na literatura francesa. Con este espírito, e notablemente influenciado por Novalis (George Philipp Friedrich von Hardenber) entra en contacto co romanticismo de Jena (Alemaña 1787-1831), autor de "August et Friedrich von Schlegel" e da revista "l’Atthenäum", precursor, en liña directa, do simbolismo. Nas obras que Maeterlinck publica entre 1889 e 1896, reflíctese esta influencia xermánica.

En 1890, vólvese moi famoso grazas ao escritor Octave Mirbeau. En 1902 escribe "Monna Vanna" obra teatral que interpretará Georgette Leblanc, actriz á que coñeceu en 1895 e que será a súa compañeira ata 1919, ano no que contrae matrimonio coa moza Renée Dahon.

En 1921 impartiu clases nos Estados Unidos, país no que pasou a segunda guerra mundial. Durante unha curta estancia en Portugal, en 1937, escribiu o prefacio do discurso político de Salazar: Une revolution dans la paix.

Maeterlinck ten unha certa influencia, a través do seu teatro poético sobre algúns autores españois como Federico García Lorca nas súas obras teatrais temperás.

Obra

Poesía

O seu libro de poemas Serres chaudes (Os invernadoiros), publicado en 1889 por León Vanier, editor de Paul Verlaine, evidencia a liña da "despersonalización da escritura" e pon de manifesto, en parte, o ideal mallarmeniano: a suxestión como esencia de todo ramallete convértese no principal xerador do acto da creación pura. Coa repetición dunha palabra, Maeterlinck, consegue unha vibración espiritual, unha resonancia interior.

Ils célèbrent une grande fête chez les ennemis.

Il y a des cerfs dans une ville assiégée

Et une ménagerie au milieu des lys. (Hôpital)

eles celebran unha gran festa en casa dos inimigos

Hai uns cervos nunha cidade asediada

E unha casa de feras no medio das azucenas (Hospital)

O verso é arrítmico, liberado de convencións. Guillaume Apollinaire queda impresionado por esta nova forma de versificar. Maeterlinck abandona o naturalismo e o parnasianismo para dedicarse á poesía alegórica na que a imaxe recorda a iconografía medieval, a pintura de Pieter Brueghel o Vello ou a de Hieronymus Bosch (o Bosco).

En 1895, volve atoparse con Georgette Leblanc, cantante, irmá de Maurice Leblanc. Con ela creará, en 1897, na Vila Dupont, un salón literario ao que concorren, entre outros: Oscar Wilde, Paul Fort, Stéphane Mallarmé, Camille Saint-Saëns, Anatole France, e Auguste Rodin.

Maeterlinck, xunto aos grandes dramaturgos (Henrik Ibsen, Anton Chekhov, August Strindberg e Hauptmann) contribuíu á transformación da concepción do drama. De 1889 a 1894, publica oito obras nas que se expresan estados anímicos nun mundo irreal e simbólico. Baixo estas características destacan tres conceptos: o drama estático (personaxes inmóbiles, pasivos e receptivos ante o descoñecido); o personaxe sublime (que loita inutilmente contra a morte, o Destino ou a Fatalidade); a traxedia cotiá (ningún heroicismo, o simple feito de vivir é xa unha traxedia). A acción, mediante a interpretación dos actores, debe suxerir os estados de ánimo cara ao seu destino, o soño lento cara á fatalidade.

Ensaio

Ao teatro sucédenlle as obras de ensaio filosóficas nas que aborda a vida da natureza e o misterio do home: O tesouro dos humildes (Le trésor des humbles) 1896; A vida das abellas (La vie des abeilles) 1901; A intelixencia das flores (L'intelligence des fleurs), en 1907; A vida dos térmites (La vie des termites) 1927; A vida das formigas (La vie des fourmis) 1930.

Éxitos

En 1908, Constantin Stanislavski pon en escena a obra "O Paxaro azul" (L'Oiseau bleu) no Teatro de Arte de Moscova. Esta obra, será representada con grande éxito en todo o mundo.

En 1911 Maeterlinck foi galardoado co premio Nobel de Literatura. Foi nomeado conde polo rei Alberto e condecorado por franceses e belgas como recompensa polos servizos prestados aos aliados na primeira guerra mundial.

Un ano antes do seu falecemento publica Bulles bleues, obra na que recolle recordos da súa infancia.

Obra

• Serres chaudes (1889) - música de Ernest Chausson (Serres chaudes, op. 24, 1893-1896)
• La Princesse Maleine (1889)
• L'Intruse (1890)
• Les Aveugles (1890)
• Les Sept princesses (1891)
• Pelléas et Mélisande (1892) - música de Claude Debussy e estreado na Opéra-Comique de París en 1902
• Alladine et Palomides (1894)
• Intérieur (1894)
• La Mort de Tintagiles (1894)
• Aglavaine et Sélysette (1896
• Le Trésor des humbles (1896)
• Douze Chansons (1896)
• La Sagesse et la destinée (1898)
• Ariane et Barbe-Bleue (1901) - música de Paul Dukas
• Sœur Béatrice (1901
• La Vie des Abeilles (1901)
• Monna Vanna (1902)
• L'Oiseau bleu (1909)
• L'Intelligence des Fleurs (1910)
• La Mort (1913)
• L'Hôte inconnu (1917)
• La Vie des Termites (1927)
• La Vie de l'Espace (1928)
• La Grande Féérie (1929)
• La Vie des Fourmis (1930)
• L'Araignée de verre (1932)
• L'Autre Monde ou le cadran stellaire (1942)
• Bulles bleues (1948)

Véxase tamén

Ligazóns externas

• Poemas de Maurice Maeterlinck, traducidos ao español.
• A vida das Abellas. Autor: Maurice Maeterlinck. PDF 421 Kb.