Mateu Morral i Roca
 | Este artigo precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo. (Desde xuño de 2016.) |
  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 27 de novembro de 1879 Sabadell, España |
| Morte | 2 de xuño de 1906 (26 anos) Torrejón de Ardoz, España |
| Causa da morte | Suicidio (Ferida por arma de fogo ) |
| Lugar de sepultura | Cemiterio Civil de Madrid |
| Datos persoais | |
| Residencia | Sabadell |
| País de nacionalidade | España |
| Ideoloxía política | Anarquismo |
| Actividade | |
| Ocupación | anarquista , operário textil (pt)  , bibliotecario , mestre , Terrorista anarquista |
| Lingua | Lingua catalá e lingua castelá |
| Cronoloxía | |
| 31 de maio de 1906 | Morral affair (en)
|
Mateu Morral i Roca, nado en Sabadell o 27 de novembro de 1879[1] e finado en Torrejón de Ardoz o 2 de xuño de 1906, foi un anarquista catalán. É coñecido como responsable do atentado contra Afonso XIII e a raíña Vitoria Uxía de Battenberg o día da súa voda, o 31 de maio de 1906.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Fillo do empresario téxtil (fiadura) Martín Morral de Sabadell que militaba en Unión Republicana mentres que a súa nai Ángela Roca, era unha católica integrista, moi influída polas ideas do crego, tamén sabadellense, Félix Sardá i Salvany.[2] Falaba varios idiomas. Nunha viaxe por Alemaña coñeceu e adoptou o anarquismo como ideoloxía. De volta en España decidiu abandonar o negocio familiar, e comezou a traballar con Francesc Ferrer i Guàrdia como bibliotecario. Nese período escribe algúns textos breves, como "Pensamientos Revolucionarios de Nicolás Estévanez", publicado cun prólogo de Federico Urales.
Atentado[editar | editar a fonte]
En 1906 viaxou a Madrid a preparar o atentado contra o rei, consistente nunha bomba de fabricación caseira das denominadas de inversión, tamén coñecidas como bomba Orsini. O propio Mateo Morral escribira unha "descrición minuciosa de como había de fabricarse o explosivo" nun libro titulado Pensamiento revolucionario.[3] A bomba, segundo Pío Baroja, fóralle entregada dez días antes, prodecente de Francia e envolta nunha bandeira francesa, polo seu ideólogo favorito, o militar e exministro da Guerra durante a Primeira República, Nicolás Estévanez. A bomba estaba oculta nun ramo de flores que guindou desde o balcón da pensión na que se hospedaba contra a comitiva ó paso desta.
A pensión estaba localizada no terceiro piso do número 84 da rúa Maior. O ramo coa bomba foi dirixido cara a carroza real, pero tropezou na súa caída co tendido do tranvía, desviándose cara a multitude que estaba observando a comitiva. Os reis saíron ilesos, pero case trinta persoas morreron. Morral conseguiu escapar de Madrid (ó parecer coa axuda do xornalista José Nakens), pero o 2 de xuño foi recoñecido por varias persoas nun terreo próximo a Torrejón de Ardoz, onde se detivo para comer. Estas persoas avisaron a un garda xurado particular de campo, Fructuoso Vega, que tras algunhas pescudas conminouno a seguilo. Entregouse pacificamente, pero cando era conducido polo garda ó cuarteliño de Torrejón de Ardoz matouno dun tiro, suicidándose a continuación.
Tanto o seu corpo como o do garda foron mostrados na Casa do Concello da vila ata que foron levados a Madrid ás poucas horas.
No posterior xuízo José Nakens, Francesc Ferrer i Guàrdia e outros anarquistas foron condenados por conspiración. Un ano despois foron indultados.
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ Masjuan (2009), p. 26
- ↑ Berenguer, Arnau. "Morral Roca, Mateu". historiadesabadell.com (en catalán). Consultado o 10-4-2020.
- ↑ Pérez Abellán, Francisco (1-4-2015). "Mateo Morral y su trama intentaron matar al Rey en París un año antes". abc.es (en castelán). Consultado o 10-4-2020.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- Masjuan, Eduard (2009). Un héroe trágico del anarquismo español. Mateo Morral, 1879-1906. Colección: Antrazyt (en castelán). Barcelona: Icaria. ISBN 978-8498881288.
- Nakens, José (2010). Grimaldos, Alfredo, ed. Puntos Negros y otros artículos (en castelán). Madrid: La Linterna Sorda Ediciones. ISBN 978-8493656287.
