Mary Walton

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Infotaula de personaMary Walton
Biografía
Nacemento1827 Editar o valor em Wikidata
Nova York Editar o valor em Wikidata
Mortevalor descoñecido Editar o valor em Wikidata
Datos persoais
País de nacionalidadeEstados Unidos de América Editar o valor em Wikidata
Actividade
Campo de traballoEngineer's degree (en) Traducir Editar o valor em Wikidata
Ocupacióninventora , enxeñeira Editar o valor em Wikidata

Mary Walton, nada en Nova York en 1827, foi unha enxeñeira e inventora estadounidense, que desenvolveu o seu traballo a finais do século XIX.[1] Foi unha pioneira na loita contra a contaminación atmosférica e acústica provocada pola revolución industrial.[2][3]

Traxectoria[editar | editar a fonte]

En 1879 desenvolveu un método para deflectar as emisións de fume a través de tanques de auga, adaptándoo despois ás locomotoras.[4][5] Esta inventora neoiorquina patentou asemade un aparello para atallar o intolerable ruído do traqueteo producido polos novos trens elevados que estaban a ser instalados nas grandes cidades estadounidenses, vendendo despois os dereitos ao metro de Nova York. Consistía nun sistema de rebaixe sonoro que apoiaba os raís nunha caixa de madeira con algodón e rechea despois de area.[4]

Notas[editar | editar a fonte]

  1. "Mujeres Inventoras - Museo Virtual - Oficina Española de Patentes y Marcas". historico.oepm.es. Consultado o 2021-04-10. 
  2. "Luchar contra la contaminación no es de ahora, Mary Walton ya lo hacía en el siglo XIX". MAS: Mujeres a seguir. 2020-06-16. Consultado o 2021-04-10. 
  3. "Mary Walton, la primera activista contra la contaminación". Via empresa (en castelán). Consultado o 2021-04-10. 
  4. 4,0 4,1 "Mary Walton, la dama del silencio en la sociedad del ruido". Mujeres con ciencia (en castelán). 2017-01-26. Consultado o 2021-04-10. 
  5. "El legado de las inventoras olvidadas - EL ÁGORA DIARIO". www.elagoradiario.com. Arquivado dende o orixinal o 10 de abril de 2021. Consultado o 2021-04-10. 

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Bibliografía[editar | editar a fonte]

  • Claramunt Vallespí, R. M., Portela Peñas, I., e Claramunt Vallespí, T. (2003). Las mujeres en las ciencias experimentales (2ª ed.). Madrid: Universidad Nacional de Educación a Distancia.
  • 2020, Damas de Manhattan, Pilar Tejera, Editorial Casiopea. ISBN 978-84-121020-9-3
  • Uve, Sandra (2018). Supermujeres, superinventoras: Ideas brillantes que transformaron nuestra vida. Madrid: Planeta S.A. ISBN 978-84-16890-97-2.

Outros artigos[editar | editar a fonte]