Margaret (lúa)
| Descubrimento | |
|---|---|
| Descuberta por | Scott S. Sheppard, e David C. Jewitt |
| Descuberta en | 29 de agosto do 2003[1][2] |
| Características orbitais | |
| Radio orbital medio | 14 345 000 km[3][4] |
| Excentricidade | 0,6608[4] (media) |
| Período orbital | 1687,01 d |
| Inclinación | 57° (respecto da eclíptica)[3] |
| Satélite de | Urano |
| Características físicas | |
| Radio medio | 10 km (estimado)[5] |
| Área superficial | ~1.300 km2 (estimada) |
| Volume | ~4.200 km³ km3(estimado) |
| Masa | ~5,5 x 1015 kg (estimada) |
| Densidade media | 1,3 g/cm3 (asumida) |
| Gravidade superficial | ~0,0023 m/s2 (estimada) |
| Velocidade de escape | ~0,0085 km/s (estimada) |
| Período de rotación | ? |
| Oblicuidade da eclíptica | ? |
| Albedo | 0,04 (asumido)[3] |
| Temperatura superficial | ~65 K (estimada) |
Margaret é o único satélite irregular con movemento directo de Urano. Foi descuberto por Scott S. Sheppard e o seu equipo, no 2003 e déuselle a designación provisional de S/2003 U 3.[6]
Confirmado coma Urano XXIII, recibiría máis tarde o nome da criada do heroe da obra de William Shakespeare, Much Ado About Nothing.[1]
Órbita[editar | editar a fonte]
Margaret queda coma único satélite irregular con movemento directo de Urano. O diagrama ilustra os parámetros orbitais de Margaret, únicos entre os satélites irregulares de Urano, amosa a inclinación no eixo vertical e a excentricidade das órbitas ven representada polos segmentos amarelos que se estenden dende o pericentro ó apocentro.
A inclinación de Margaret e de 57°, moi próxima ó límite da estabilidade. As inclinacións intermedias comprendidas entre 60 < i < 140 están baleiras de lúas debido a inestabilidade de Kozai.[3] Nesta rexión inestable, as perturbacións solares no apoapse causan que as lúas destas rexións adquiran grandes excentricidades que encamiñan a estas lúas a colisións ou á súa expulsión orbital nun rango de tempo de entre 10 a 1.000 millóns de anos. A precisión da periapse de Margaret (Pw) é coma mínimo de preto de 1,6 millóns de anos.[4]
No 2008, outorgáselle a excentricidade de Margaret un valor de 0,7979.[7] Isto fai de Margaret a lúa con máis excentricidade do Sistema Solar, aínda que hai que subliñar cá media da excentricidade de Nereida é maior.
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ 1,0 1,1 Jennifer Blue (16-10-2008). Working Group for Planetary System Nomenclature (WGPSN), ed. "Planet and Satellite Names and Discoverers". Consultado o 10-12-2008.
- ↑ Scott S. Sheppard. Institute for Astronomy at the University of Hawaii, ed. "New Satellites of Uranus Discovered in 2003". Arquivado dende o orixinal o 16-01-2009. Consultado o 10-12-2008.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 Scott S. Sheppard; David C. Jewitt, Jan Kleyna (2005). "An Ultradeep Survey for Irregular Satellites of Uranus: Limits to Completeness" (PDF). The Astronomical Journal 129 (1): 518–525. doi:10.1086/426329. Arxiv:astro-ph/0410059. Arquivado dende o orixinal (pdf) o 19-09-2009. Consultado o 20-10-2009.
Table 3 ... ri (km) ... 36 ... i Radius of satellite assuming a geometric albedo of 0.04.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 Jacobson, R.A. (2003) URA067 (28-06-2007). JPL/NASA, ed. "Planetary Satellite Mean Orbital Parameters". Consultado o 2008-01-23.
- ↑ Sheppard 2005, p. 523
- ↑ IAU Circular [1]
- ↑ IAU: Centro de Planetas Menores (ed.). "IAU-MPC Natural Satellites Ephemeris Service". Consultado o 26-01-2008. (Selecciona Uranian, desmarca Ephemerides e selecciona Orbital Elements)
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Outros artigos[editar | editar a fonte]
Ligazóns externas[editar | editar a fonte]
- Margaret ProfileArquivado 10 de xuño de 2015 en Wayback Machine. by NASA's Solar System Exploration (en inglés)
- David Jewitt pages (en inglés)
- Uranus' Known Satellites (by Scott S. Sheppard) (en inglés)
- Ephemeris IAU-NSES (en inglés)
