Manuel Pérez Pérez
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 10 de xuño de 1862  Santo Estevo de Budiño |
| Morte | século XX |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | España |
| Actividade | |
| Ocupación | xornalista , escritor |
| Lingua | Lingua castelá |
Manuel Pérez Pérez, nado en Santo Estevo de Budiño (Salceda de Caselas) o 10 de xuño de 1862, foi un xornalista e escritor galego.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Estudou en Tui e aos dez anos emigrou a Porto. Dous anos despois embarcou con destino ao Brasil, onde foi capitán dun barco que realizaba travesías polos ríos do Mato Groso. Viviu unha tempada en Paraguai, e despois asentouse en Buenos Aires en 1893. Traballou no Banco Gallego do que foi contador dende a súa fundación. Publicou o seu primeiro traballo literario nun xornal do Río de Xaneiro, e despois colaborou con artigos, contos, poesías e crónicas en O Iniciador de Corumbá, La Democracia de Asunción, El Eco de la Pátria, La Infancia e El Pueblo de Goya, La Bandera Nacional de Curuzú Cuatiá, La Acacia, La Aurora, El Cascabel, La Prensa e a revista Caras y Caretas, El Eco de Galicia e Almanaque Gallego. Empregou en moitos dos seus traballos o pseudónimo de Numael Ezper.
Obras[editar | editar a fonte]
- A la vejez, viruelas, 1890.
- El gobierno Rodriguista, 1905.
- La Revolución Malezalera, 1909.
- Sonetos, 1916.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- Presa Vaqueiro, Xesús (2009). Manuel Pérez y Pérez, un salcedense no esquecemento. Vigo: Ediciones Cardeñoso. ISBN 978-84-8190-576-2.