MMDS
O Servizo de Distribución Multipunto Multicanal, coñecido polas siglas inglesas MMDS (Multichannel Multipoint Distribution Service), é unha tecnoloxía de telecomunicacións sen fíos que se pode utilizar nas redes de banda larga aínda que o habitual é empregalo como un sistema alternativo para a recepción de programas de televisión por cable. A recepción dos sinais enviados vía MMDS require unha antena especial de microondas e un decodificador conectado ao televisor.
Utilízase xeralmente en áreas rurais, onde instalar unha rede por cable non é viable economicamente, pero tamén se utiliza nas cidades. A banda de MMDS emprega frecuencias de microondas con rangos de 2 GHz a 3 GHz en gama dependendo de cada país, así nos Estados Unidos vai dos 2.5 a 2.686 GHz[1].
Desenvolvemento[editar | editar a fonte]
A súa orixe está no Servizo de Distribución Multipunto (MDS), licenza que o regulador norteamericano de telecomunicacións, a Federal Communications Commission estableceu en 1974. O primeiro sistema comercial implantouno Marquee Television en 1975 en Washington, D.C.[2]. A expansión da televisión por cable a comezos da década de 1980 levou a que os operadores de MDS solicitasen á FCC[3] o establecemento dun novo servizo multicanal para poder competir con ela, o que se logrou en 1983 ao dar a FCC licenzas de MMDS, que orixinalmente podía ofrecer entre 30 e 40 canles pero coas novas tecnoloxías de procesado dixital de imaxe aumentou o número de canles ata as 200[4].
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ Top Bits
- ↑ Sky-Lan[Ligazón morta]
- ↑ "Universidade Las Palmas de Gran Canaria" (PDF). Arquivado dende o orixinal (PDF) o 11 de decembro de 2015. Consultado o 23 de agosto de 2010.
- ↑ María Carmen España Boquera "Servizos avanzados de telecomunicación", páxina 140
