Luís Taboada

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Luís Taboada
Nacemento6 de outubro de 1848
 Vigo, Galicia Galicia
Falecemento13 de xaneiro de 1906 (57 anos)
 Madrid
NacionalidadeEspaña
Ocupaciónescritor, xornalista e humorista
editar datos en Wikidata ]

Luís Taboada Coca, nado en Vigo o 6 de outubro de 1848 e finado en Madrid o 13 de xaneiro de 1906, foi un escritor galego.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Estudou no instituto de Pontevedra. Trasladouse a Madrid protexido por Alejandro Chao que o nomeou o seu administrador para que puidese vivir na capital. Traballou nos ministerios de Gobernación e de Fomento, sendo secretario particular de Ruiz Zorrilla e Nicolás María Rivero. Foi redactor de El Meteoro de Vigo en 1867; colaborou con crónicas festivas en La Ilustración Española y Americana, La Ilustración Ibérica, Madrid Cómico, Nuevo Mundo, El Imparcial, El Duende, ABC e Blanco y Negro.[1] En El Miño publicou unha serie de poemas baixo o título de "Gorgoritos". Estreou en Madrid en 1878 a comedia nun acto Afinador y mártir. O humor de Taboada Coca, na liña costumista, foi moi popular en toda España. En Oráculos del matrimonio proporcionou un modo de saber que parella se terá, a partir duns tipos básicos de homes e mulleres, dos que se dan fotos. Wenceslao Fernández Flórez incluíuno na súa antoloxía do humor.

Obras[editar | editar a fonte]

Caricatura de Taboada en Madrid Cómico.
  • Afinador y mártir (1878), comedia.
  • Errar el golpe (1885)
Tarxeta postal de Eugenio Krapf manuscrita por Taboada.
  • Los ridículos (1891)
  • Madrid en broma (1891-92)
  • La vida cursi (1892)
  • Rayos de Sol (1892) con Julián Bastinos
  • Titirimundi (1892)
  • Siga la fiesta (1892)
  • Caricaturas (1892)
  • Páginas alegres (1893)
  • El mundo festivo (1894)
  • Madrid alegre (1894)
  • La joven América (1894)
  • Intimidades de un autor festivo (1894)
  • La joven América: Juguete cómico en un acto y en prosa (1894), con Félix González Llana
  • Cursilones (1895)
  • Viajes de placer, (1895).
  • Perfiles cómicos (1897)
  • Colección de tipos (1898)
  • La viuda de Chaparro (1899, novela)
  • Notas alegres (1900)
  • Crónicas alegres (3 vols., 1900, 1901-02, 1903-04)
  • Los cursis (1903)
  • Portugal en broma (1904)
  • Pescadera a tus besugos (novela, 1905)
  • Las de Cachupín (novela, 1905)
  • La vida en broma (1905).
  • Chamorro (novela)
  • Para reír toda la vida (1906)
  • Oráculos del matrimonio (1906).
  • Emilio Castelar e Luis Taboada, Un viaje à Paris durante el establecimiento de la República, La Ilustración Gallega y Asturiana, 1880.
  • Paris y sus cercanías: Manual del viajero, 1880.
  • Trop de Zéle
  • Clamores justos
  • Epigramas
  • Don Gil allá en el Brasil.

Póstumas[editar | editar a fonte]

  • Pellejín. Historia de un diputado de la mayoría (1910)
  • Historia cómica de España (2 vols., 1911, 1912), en colaboración.

Notas[editar | editar a fonte]

  1. Cf. Manuel Ossorio y Bernard, Ensayo de un catálogo de periodistas españoles del siglo XIX. Madrid, 1904, p. 443.

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Bibliografía[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]