Lorenzo Bartolini
  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 7 de xaneiro de 1777 Vaiano (pt)  |
| Morte | 20 de xaneiro de 1850 (73 anos) Florencia |
| Actividade | |
| Ocupación | escultor |
| Membro de | |
| Alumnos | Luigi Iorini (en) |
| Obra | |
Obras destacables
| |
Lorenzo Bartolini, nado en Prato en 1777 e finado en Florencia en 1850, foi un escultor italiano.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
De neno trasladouse a Florencia para traballar nun obradoiro para aprender a técnica de modelado en alabastro e máis tarde estableceuse pola súa conta en Volterra, en 1797 marchou a París para estudar pintura con Desmarets e escultura con Lemot, fixo amizade con Jean Augusts Dominique Ingres e cando en 1803 gañou o segundo premio da Academia, chamou a atención de Dominique Denon, o inspector xeral dos museos parisienses, o que posibilitou que conseguise encargos lucrativos, e mesmo chegou a obter o favor de Napoleón para o que executou un colosal busto, e quen o enviou a Carrara para fundar unha escola de escultura, logo da primeira caída de Napoleon en 1814 marchou a París e acompañouno a Elba, tras a batalla de Warteloo (1815) estableceuse como artista independente en Florencia.
Entre as súas obras, de factura académica, hai gran cantidade de bustos, os mellores son o grupo da Caridade, Hércules e Lichas e Fe en Deus
| Control de autoridades |
|
|---|
