Lope de Ulloa y Lemos
  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 1572 (Gregoriano) Galicia |
| Morte | 8 de decembro de 1620 (47/48 anos) Concepción |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | España |
| Actividade | |
| Ocupación | político , militar |
| Lingua | Lingua castelá |
| Carreira militar | |
| Rango militar | Xeneral |
Lope de Ulloa y Lemos, nado en Galicia cara a 1572 e finado en Concepción (Chile o 8 de decembro de 1620, foi un militar galego. Desempeñou o cargo de capitán xeneral e gobernador de Chile e foi presidente da súa Real Audiencia, designado polo vicerrei do Perú Francisco de Borja y Aragón, Príncipe de Esquilache. O seu goberno naquel destino colonial estendeuse por dous anos, entre xaneiro de 1618 e decembro de 1620, data do seu falecemento. Creuse que morreu envelenado.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Na súa mocidade, enrolado no exército, serviu en Filipinas e en Nova España (México). En 1604, tendo uns 32 anos, pasou ó Perú como parte do séquito de vicerrei Gaspar de Zúñiga y Azevedo, conde de Monterrey. En Lima casou cunha rica herdeira e comezou a alcanzar postos máis elevados: capitán da Compañía de Gentiles Hombres da garda do vicerrei, xeneral da cabalaría, membro da xunta de guerra e prefecto dunha congregación de segrares da Compañía de Xesús.
Este último posto era politicamente relevante, pois aseguraba a súa total adhesión ó xesuíta Luis de Valdivia, que, con grande oposición dos españois de Chile, convencera a coroa de poñer en funcionamento a política coñecida como Guerra Defensiva na fronteira coa nación mapuche.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- Barros Arana, Diego (1858). Historia de Chile. Tomo IV.
| Predecesor: Fernando Talaverano Gallegos |
Gobernador de Chile 1618 - 1620 |
Sucesor: Cristóbal de la Cerda y Sotomayor . |
