Katharine Hepburn
Katharine Houghton Hepburn, nada en Hartford, Connecticut o 12 de maio de 1907 e finada en Fenwick, Connecticut o 29 de xuño de 2003, foi unha actriz estadounidense. É a única actriz que gañou catro Óscars e unha das máis nomeadas, con doce candidaturas, tan só superada por Meryl Streep con vinte e unha candidaturas.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Primeiros anos[editar | editar a fonte]
Nada en Hartford, Connecticut en 1907, pertencía a unha familia descendente de colonos de Mayflower e ata tiña sangue real nas súas veas. O seu pai era xinecólogo e foi quen a educou. A súa nai, Katharine Houghton, era unha decidida sufraxista moi activa na súa comunidade e que loitou polo recoñecemento das prostitutas[1] e a planificación familiar.[2]
Hepburn criouse nun ambiente libre e tolerante, algo que marcaría o seu carácter. Practicou desde moi pequena moitos deportes e segundo conta na súa autobiografía, un verán cortou o pelo, fíxose chamar "Jimmy" e, segundo ela mesma, foi un marimacho. Sendo moi nova, Hepburn recibiu un duro golpe: o seu irmán Tom de 14 anos, a quen ela estaba moi unida, suicidouse aforcándose en Nova York durante unha visita a un familiar: isto converteuna nunha moza retraída e pouco comunicativa.[3] Deixou os estudos na escola e deu clases coa súa nai na súa casa.
Iniciou os seus estudos de física no Bryn Mawr College, lugar onde comezou as súas actuacións teatrais. Cando os terminou en 1928 decidiu dedicarse totalmente á interpretación. Tivo pequenos papeis en obras como The Czarina onde fixo unha substitución e viaxou a Nova York, onde tomou clases de dicción coa antiga cantante Frances Robinson Duff.[4]
En 1932 tivo un enorme éxito coa obra teatral The Warrior's Husband, unha fábula grega. Ese mesmo ano foi requirida polo cine e protagonizou para a RKO A Bill of Divorcement, xunto a John Barrymore e dirixida por quen sería un dos seus máis íntimos amigos, George Cukor. O ano seguinte protagonizou Christopher Strong na que interpretaba unha piloto, moi inspirada na figura de Amelia Earhart.
En 1933 gañou o seu primeiro Oscar por interpretar unha actriz provinciana que vai buscar gloria na gran cidade en Morning Glory e o ano seguinte, en 1934, fíxose co premio á mellor actriz no Festival de Venecia pola súa interpretación en Little Women, onde interpretou a Jo March, na versión de George Cukor do clásico "Little Women".
Veleno para o negocio e recuperación[editar | editar a fonte]
As súas seguintes películas, The Little Minister, na que interpretou unha xitana irlandesa, e o gran clásico da screwball comedy Domando a fera, foron un rotundo fracaso e as produtoras bautizárona como "veleno para o negocio" xunto a Fred Astaire, Joan Crawford e Marlene Dietrich.[5]
Protagonizou xunto ás "Mozas da RKO", Damas do teatro (1937), que foi candidata a varios Óscar, pero non asentou totalmente a Hepburn. En 1933 e tralo éxito de Morning Glory, interveu na obra teatral The Lake, pola que recibiu malas críticas.[6] Volveu a Connecticut coa súa familia e regresou triunfante a Broadway coa comedia The Philadelphia Story, que en 1940 foi adaptada para o cine e protagonizada por ela, James Stewart e Cary Grant, e que a devolveu á gloria cinematográfica. O guión desa cinta foi un agasallo do magnate Howard Hughes, a súa parella.[7]
En 1942, protagonizou xunto a quen sería o amor da súa vida, Spencer Tracy, con quen mantivo unha relación sentimental ata a morte do actor, a comedia Woman of the Year na que amosou o seu plurilingüismo falando francés, ruso e español. Hepburn e Tracy fixeron nove películas xuntos. Xa nos anos corenta protagonizou xunto a el, Without Love dirixida por George Stevens ou The Sea of Grass de Frank Capra e con Angela Lansbury. En 1949, compartiron pantalla en Adam's Rib que narra as situacións nas que un matrimonio de avogados se atopa cando se enfrontan nun tribunal.
En 1951 rodou con Humphrey Bogart dirixida por John Huston The African Queen. O ano seguinte realizou en Venecia, dirixida por David Lean, Summertime, na que interpreta unha solteirona secretaria de vacacións que descobre o amor. Durante todos os anos cincuenta, Hepburn realizou numerosas obras de teatro, entre elas Como goste e O mercador de Venecia de William Shakespeare e The Millionairess de George Bernard Shaw.
A tranquilidade dunha estrela[editar | editar a fonte]
En 1959, Hepburn realizou o papel máis iconoclasta da súa carreira, o de Violet Venable en Suddenly, Last Summer de Tennessee Williams, xunto a Elizabeth Taylor e Montgomery Clift, e polo cal foi aclamada pola critíca. Logo fixo algunhas adaptacións cinematográficas de obras teatrais, como Long Day's Journey Into Night de Eugene Ou'Neill, na que interpreta unha morfinómana metida nunha familia rota e pola que gañou o premio á mellor actriz no Festival de Cannes.
Logo de cinco anos de parón, nos que coidou un cada vez máis enfermo Tracy, reapareceu xunto a el no seu último filme xuntos A que non sabes quen vén cear esta noite?, trala que Tracy morreu. Hepburn gañou, por este filme, o seu segundo Óscar; moitos din que non llelo concederon a Hepburn pola súa interpretación -considerada magnífica, por outra banda- senón como agradecemento por coidar tantos anos de Tracy. Hepburn nunca viu a montaxe final do filme polos recordos dolorosos que lle traía.[8] Nese filme a súa sobriña Katharine Houghton, fixo o papel da súa filla.
En 1968 interpretou a Leonor de Aquitania en The Lion in Winter e gañou o seu terceiro Oscar, compartido con Barbra Streisand por Funny Girl.
No ano 1969 Hepburn realizou un dos seus papeis máis recordados no teatro, o da protagonista de Coco,[6] musical de grande éxito inspirado na vida da deseñadora de moda Coco Chanel.
Xa nos anos 70, Hepburn realizou papeis importantes en máis adaptacións á pantalla de clásicos teatrais, como o da Condesa Aurelia en The Madwoman of Chaillot de Jean Giradoux e o de Hecuba en The Trojan Women de Eurípides xunto a Irene Papas e Vannesa Redgrave. Interveu en A Delicate Balance con Paul Scofield e dirixida por Anthony Harvey e na obra de teatro filmada The Glass Menagerie.
En 1975 encarnou a Eula Goodnitgh en Rooster Cogburn, un filme do Oeste xunto a John Wayne e cun argumento que lembra o de The African Queen.[9]
Realizou ademais algúns traballos para televisión, como Love among the Ruins, dirixida por George Cukor e con Laurence Olivier, pola que gañou un premio Emmy, ou The Corn Is Green. En 1981, Hepburn interveu na romántica On Golden Pond xunto a Henry Fonda e polo cal gañou o seu cuarto Óscar.
Os seus últimos papeis no cinema foron o de Grace Quigley, no que interpretou unha anciá que contrata un sicario, Nick Nolte, para matar os seus amigos que xa sofren alifates, e o da anciá tía Ginny na película de Warren Beatty, Love Affair. A partir de aí Hepburn realizou pequenas películas para televisión que a mantiveron en activo pero unha vez o seu estado de saúde se agravou retirouse a Connecticut.[10]
Vida privada[editar | editar a fonte]
Casada con Ludlow Ogden Smith, divorciouse del na década dos 30 e mantivo relacións con John Ford, que a dirixiu en María Estuardo, co seu axente Leland Hayward e co magnate Howard Hughes.[11]
En 1942 coñeceu a Spencer Tracy, do que non se separou ata morte del en 1967. Hepburn e Tracy mantiveron esta duradeira relación sen casar, pois Tracy, que era católico, non quixo separarse nunca da súa esposa. Cando chamou á viúva Louise para dicirlle que poderían ser amigas, esta contestou “pensei que só era un rumor”. Hepburn non puido asistir ao enterro de Tracy.[11]
Aínda que moitos dixeron que Hepburn padecía a enfermidade de Parkinson, ela sempre o negou dicindo que os tremores eran herdanza do seu avó, ao que tamén lle tremían as articulacións e a cabeza.[12] Hepburn padeceu tamén un tumor no pescozo.[13] Finou na súa casa de Old Saybrook, no estado de Connecticut o 29 de xuño de 2003.
Katharine Hepburn publicou a súa autobiografía no ano 1991 co título de Me: Stories of My Life. Hepburn xa publicara un libro coas súas experiencias na rodaxe de The African Queen.
Filmografía[editar | editar a fonte]
- A Bill of Divorcement (1932) como Sydney Farfield
- Christopher Strong (1933) como Lady Cynthia Carrington
- Morning Glory (1933) como Eva Lovelace
- Little Women (1933) como Jo March
- Spitfire (1934) como Trigger Hicks
- The Little Minister (1934) como Bárbara
- Break of Hearts (1935) como Constance Dane Roberti
- Alice Adams (1935) como Alice Adams
- A grande aventura de Silvia (1936) como Sylvia Scarlett
- Mary of Scotland (1936) como María Estuardo, raíña de Escocia
- A Woman Rebels (1936) como Pamela Thistlewiste
- Quality Street (1937) como Phoebe Throssel
- Damas do teatro (1937) como Terry Randall
- Domando a fera (1938) como Susan Vance
- Holiday (1938) como Linda Seton
- The Philadelphia Story (1940) como Tracy Samantha Lord
- Woman of the Year (1942) como Tess Harding
- Keeper of the Flame (1942) como Miss Christine Forrest
- Stage Door Canteen (1943) (cameo)
- Dragon Seed (1944) como Jade Tan
- Without Love (1945) como Jamie Rowan
- Undercurrent (1946) como Ann Hamilton
- The Sea of Grass (1947) como Lutie Cameron Brewton
- Song of Love (1947) como Clara Wieck Schumann
- State of the Union (1948) como Mary Matthews
- Adam's Rib (1949) como Amanda Bonner
- The African Queen (1951) como Miss Rose Sayer
- Pat and Mike (1952) como Patricia Pemberton
- Summertime (1955) como Jane Hudson
- The Rainmaker (1956) como Lizzie Curry
- Saias de aceiro (1956) como Vinka Kovalenko
- Desk Set (1957) como Bunny Watson
- Suddenly, Last Summer (1959) como Miss Violet Venable
- Long Day's Journey Into Night (1962) como Mary Tyrone
- A que non sabes quen vén cear esta noite? (1967) como Christina Drayton
- The Lion in Winter (1968) como Leonor de Aquitania, raíña de Francia
- The Trojan Women (1971) como Hecuba
- A Delicate Balance (1974) como Agnes
- Rooster Cogburn (1975) como Eula Goodnight
- Olly Olly Oxen Free (1978) como Miss Pudd
- On Golden Pond (1981) como Ethel Trayer
- Grace Quigley (1985) como Grace Quigley
- Laura Lansing Slept Here (1986) como Laura Lansing
- Love Affair (1994) como Tía Ginny
Obras teatrais[editar | editar a fonte]
- 1928
- The Czarina: Lady-In-Waiting
- The Cradle Snatchers: Flapper
- The Big Pond: Barbara
- These Days: Veronica Sims
- Holiday Understudy
- 1929
- Death Takes A Holiday: Grazia
- 1930
- A Month In The Country: Katia
- The Admirable Crichton: Lady Agatha Lasenby
- The Romantic Young: Lady Amalia
- Romeo & Juliet: Kinswoman to the Capulets
- Art & Mrs Bottle: Judy Bottle
- 1931
- The Animal Kingdom: Daisy Sage
- 1932
- The Warrior's Husband: Antiope
- The Bride The Sun Shines On: Psyche Marbury
- 1933
- The Lake: Stella Surrege
- 1936
- Jane Eyre: Jane Eyre
- 1939
- The Philadelphia Story: Tracy Samantha Lord
- 1942
- Without Love: Jamie Coe Rowan
- 1950
- As You Like It: Rosalind
- 1952
- The Millionairess: Epifania
- 1957
- The Merchant Of Venice: Portia
- Much Ado About Nothing: Beatrice
- 1960
- Twelfth Night: Viola
- Antony & Cleopatra: Cleopatra
- 1969
- Coco: Coco Chanel
- 1976
- A Matter Of Gravity: Mrs Basil
- 1981
- West Side Waltz Margaret: Mary Elderdice
Premios[editar | editar a fonte]
Premios Oscar[editar | editar a fonte]
| Ano | Categoría | Película | Resultado |
|---|---|---|---|
| 1933 | Oscar á mellor actriz | Morning Glory | Gañadora |
| 1935 | Oscar á mellor actriz | Alice Adams | Candidata |
| 1940 | Oscar á mellor actriz | The Philadelphia Story | Candidata |
| 1942 | Oscar á mellor actriz | Woman of the Year | Candidata |
| 1951 | Oscar á mellor actriz | The African Queen | Candidata |
| 1955 | Oscar á mellor actriz | Summertime | Candidata |
| 1956 | Oscar á mellor actriz | The Rainmaker | Candidata |
| 1959 | Oscar á mellor actriz | Suddenly, Last Summer | Candidata |
| 1962 | Oscar á mellor actriz | Long Day's Journey Into Night | Candidata |
| 1967 | Oscar á mellor actriz | A que non sabes quen vén cear esta noite? | Gañadora |
| 1968 | Oscar á mellor actriz | The Lion in Winter | Gañadora. Compartido con Barbra Streisand. |
| 1981 | Oscar á mellor actriz | On Golden Pond | Gañadora |
Hepburn só acudiu á gala dos oscar en 1974 para entregar o Premio Irving Thalberg ao seu amigo Lawrence Weingarten.[14]
Globos de Ouro[editar | editar a fonte]
| Ano | Categoría | Película | Resultado |
|---|---|---|---|
| 1952 | Globo de Ouro á mellor actriz - Comedia ou musical | Pat and Mike | Candidata |
| 1956 | Globo de Ouro á mellor actriz - Drama | The Rainmaker | Candidata |
| 1959 | Globo de Ouro á mellor actriz - Drama | Suddenly, Last Summer | Candidata |
| 1962 | Globo de Ouro á mellor actriz - Drama | Long Day's Journey Into Night | Candidata |
| 1967 | Globo de Ouro á mellor actriz - Drama | A que non sabes quen vén cear esta noite? | Candidata |
| 1968 | Globo de Ouro á mellor actriz - Drama | The Lion in Winter | Candidata |
| 1981 | Globo de Ouro á mellor actriz - Drama | On Golden Pond | Candidata |
| 1992 | Globo de Ouro á mellor actriz en televisión | The Man Upstairs | Candidata |
BAFTA[editar | editar a fonte]
| Ano | Categoría | Película | Resultado |
|---|---|---|---|
| 1953 | Mellor actriz | Pat and Mike | Candidata |
| 1956 | Mellor actriz | Summertime | Candidata |
| 1958 | Mellor actriz | The Rainmaker | Candidata |
| 1967 | Mellor actriz | A que non sabes quen vén cear esta noite? | Gañadora |
| 1968 | Mellor actriz | The Lion in Winter | Gañadora |
| 1981 | Mellor actriz | On Golden Pond | Gañadora |
Festival de Venecia[editar | editar a fonte]
| Ano | Categoría | Película | Resultado |
|---|---|---|---|
| 1934 | Premio á mellor actriz | Little Women | Gañadora |
Festival de Cannes[editar | editar a fonte]
| Ano | Categoría | Película | Resultado |
|---|---|---|---|
| 1962 | Premio á mellor actriz | Long Day's Journey Into Night | Gañadora |
Festival de Montreal[editar | editar a fonte]
| Ano | Categoría | Resultado |
|---|---|---|
| 1984 | Premio de Honra a toda unha vida dedicada ó cine | Gañadora |
Premios Tony[editar | editar a fonte]
| Ano | Categoría | Película | Resultado |
|---|---|---|---|
| 1969 | Premio á mellor actriz en musical | Coco | Candidata |
| 1981 | Premio á mellor actriz dramática | The West Wide Waltz | Candidata |
Premios Emmy[editar | editar a fonte]
| Ano | Categoría | Película | Resultado |
|---|---|---|---|
| 1973 | Premio á mellor actriz | The Glass Menagerie | Candidata |
| 1975 | Premio á mellor actriz | Love among the Ruins | Gañadora |
| 1979 | Premio á mellor actriz | The corn is green | Candidata |
| 1986 | Premio á mellor actriz | Mrs. Delafield Wants to Marry | Candidata |
Premio dos Círculos de críticos de New York City e Kansas City[editar | editar a fonte]
| Ano | Categoría | Película | Resultado |
|---|---|---|---|
| 1940 | Premio á mellor actriz (Chicago) | The Philadelphia Story | Gañadora |
| 1973 | Premio á mellor actriz (Kansas City) | The Trojan Women | Gañadora |
| 1981 | Premio á mellor actriz(Nova York) | On Golden Pond | Gañadora |
Laurel Golden Awards[editar | editar a fonte]
| Ano | Categoría | Película | Resultado |
|---|---|---|---|
| 1960 | Premio á mellor actriz | Suddenly, Last Summer | Candidata |
| 1968 | Premio á mellor actriz | The Lion in Winter | Gañadora |
Premios do Sindicato de Actores[editar | editar a fonte]
| Ano | Categoría | Película | Resultado |
|---|---|---|---|
| 1994 | Premio á mellor actriz | One Christmas | Candidata |
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ Rude, Lisa. khronikos: the blog, ed. "Katharine Hepburn’s Mother: Who Knew?". Arquivado dende o orixinal o 20 de outubro de 2013. Consultado o 19 de outubro de 2013.
- ↑ Planned Parenthood(R) of Souther New England, Inc. (ed.). "Our History". Consultado o 19 de outubro de 2013.
- ↑ Perry, Margaret. "Brother Tom's Suicide". The Great Katharine Hepburn. Feminism in classic Hollywood. Consultado o 19 de outubro de 2013.
- ↑ Taylor, Trey. The Atlantic, ed. "The Rise and Fall of Katharine Hepburn's Fake Accent". Consultado o 19 de outubro de 2013.
- ↑ "Dead cats". Consultado o 19 de outubro de 2013.
- ↑ 6,0 6,1 Cohen, Patricia. The New York Times, ed. "The Theatrical Katharine Hepburn, in Journals and Letters". Consultado o 19 de outubro de 2013.
- ↑ Perry, Margaret. "The Philadelphia Story (1940)". The Great Katharine Hepburn. Consultado o 19 de outubro de 2013.
- ↑ "The Stanley Kramer Film Festival". Camelot Theatres. Arquivado dende o orixinal o 20 de outubro de 2013. Consultado o 19 de outubro de 2013.
- ↑ Galbraith IV, Stuart. DVD Talk, ed. "Rooster Cogburn". Consultado o 19 de outubro de 2013.
- ↑ Connecticut Women's Hall of Fame (ed.). "Katharine Hepburn". Arquivado dende o orixinal o 20 de outubro de 2013. Consultado o 19 de outubro de 2013.
- ↑ 11,0 11,1 Shilling, Jane. Mail Online, ed. "The only man who made Kate quiver". Consultado o 19 de outubro de 2013.
- ↑ Ray, C. Claiborne. The New York Times, ed. "Q & A; Head and Hand Tremors". Consultado o 19 de outubro de 2013.
- ↑ Berg, Scott A. (2004). Kate Remembered: Katharine Hepburn, a Personal Biography. London. pp. 323. ISBN 0-7434-1563-9.
- ↑ Once Upon a Screen... (ed.). "The Great Kate". Consultado o 19 de outubro de 2013.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
 |
Commons ten máis contidos multimedia sobre: Katharine Hepburn |
Ligazóns externas[editar | editar a fonte]
- Páxina dedicada a Katharine Hepburn (en inglés)
- Páxina de fans, con numerosas fotos e textos sobre a actriz. (en inglés)
| Control de autoridades |
|
|---|
