Juan Nó Iglesias
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 1883  A Coruña, España |
| Morte | 8 de marzo de 1920 (36/37 anos) A Coruña, España |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | España |
| Actividade | |
| Ocupación | tipógrafo , sindicalista |
| Lingua | Lingua castelá |
Juan Nó Iglesias, nado na Coruña en 1883 e finado na mesma cidade o 8 de marzo de 1920, foi un tipógrafo e sindicalista galego.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Alternou o traballo sindical e a actividade xornalística na prensa obreira coa presenza na directiva do Centro de Estudios Sociales Germinal e a xestión da Tipografía Obrera. Foi membro do Comité da Federación de Sociedades Obreras da Región Española (1905) e do grupo anarquista Solidaridad Internacional. En 1913 fundou con Enrique Taboada Chas o grupo anarquista ferrolán 13 de Octubre, o periódico Cultura Libertaria e a Biblioteca La Internacional. Entre 1912 e 1917 encabezou a Federación Local Obrera e presidiu a sociedade de mariñeiros El Despertar Marítimo e as de panadeiros, tipógrafos, camareiros e cociñeiros marítimos. Participou nas folgas de 1916 e 1917 polo que estivo recluído no Castelo de San Antón onde contraeu tuberculose. En 1918 foi o guía do grupo da CNT en xira propagandista por Galicia. En 1919, xa gravemente enfermo, foi deportado a Baltanás polo paro xeral en solidariedade coa folga de La Canadiense.
Colaborou en El Corsario, Germinal, La Acción, Cultura Libertaria e La Voz del Obrero.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- Fernández, Eliseo; Pereira, Dionisio (2004). Positivas, ed. O anarquismo na Galiza. Santiago de Compostela. pp. 182–183. ISBN 84-87783-79-1.