Juan Fernández Latorre

Juan Fernández Latorre
	;
Biografía
Nacemento	8 de agosto de 1848 ; A Coruña, España
Morte	14 de marzo de 1912 (63 anos)
Gobernador civil
	1911 – 14 de marzo de 1912
Governador civil da província de Madrid (pt)
	7 de novembro de 1910 – 14 de marzo de 1912 ; ← Luis Canalejas – Demetrio Alonso Castrillo (pt) →
Deputado no Congreso dos Deputados
	24 de febreiro de 1891 – 14 de marzo de 1912 ; ← Vicente Donato Villarnovo – José Sánchez Anido → ; Circunscrición electoral: Ortigueira
Deputado no Congreso dos Deputados
	6 de xuño de 1873 – 8 de xaneiro de 1874 ; ← Robert Robert i Casacuberta (pt) ; Circunscrición electoral: Districte electoral de Granollers (en)
Undersecretary of the Ministry of the Interior (en)
	decembro de 1905 – Federico Requejo Avedillo (en) →
Datos persoais
País de nacionalidade	España
Actividade
Lugar de traballo	Madrid
Ocupación	político , emprendedor
Membro de	Real Academia Galega ; Real Academia Galega de Belas Artes
Lingua	Lingua castelá, lingua catalá e lingua galega
Familia
Fillos	María Victoria Fernández-Latorre, Felisa

Juan Fernández Latorre, nado na Coruña o 8 de outubro de 1848^[1] e finado en Madrid o 14 de marzo de 1912, foi un empresario e político galego, fundador do xornal La Voz de Galicia.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Ingresou no Exército, onde chegou a sarxento de artillaría e participou na rebelión do cuartel de San Gil, un golpe de Estado progresista que tivo lugar contra a raíña Isabel II en xuño de 1866 en Madrid. En 1869 redactou unha proclama, pola que foi condenado á morte, pena que lle foi conmutada pola de cadea perpetua. Fuxiu a Francia, de onde volveu a España con ocasión da amnistía de 1870.

Foi secretario do concello de Granollers e deputado a Cortes na Primeira República. Tralo golpe do xeneral Pavía, Latorre exiliouse de novo a Francia.

De volta a Galicia, a canda Antonio Prieto Puga e José Manuel Martínez Pérez fundou La Voz de Galicia en 1882. En 1885 disolveuse a sociedade fundacional e Latorre converteuse en propietario único do diario.

Nas eleccións lexislativas de 1891 obtivo acta de deputado republicano por Ortigueira, e en 1910 conseguiu escano pola Coruña. Ademais de deputado a Cortes, tamén foi subsecretario de Gobernación en 1905 e en 1910. En 1911 nomeárono gobernador civil de Madrid, cargo que desempeñou ata o día da súa morte en 1912.

Vida persoal[editar | editar a fonte]

Casou con Felisa Ozores de Prado, e foi pai de María Victoria Fernández-Latorre^[2].

Recoñecementos[editar | editar a fonte]

Na cidade da Coruña está o CEIP Juan Fernández Latorre, e en 1906 púxoselle o seu nome a unha avenida.^[3] En 2004 bautizouse co seu nome a biblioteca municipal de Ortigueira^[4], localidade onde unha das súas rúas preserva tamén a súa memoria.