José Luis Sampedro

José Luis Sampedro
Biografía
Nacemento	1 de febreiro de 1917; Barcelona, España
Morte	8 de abril de 2013 (96 anos); Madrid, España
Senador de España
	15 de xuño de 1977 – 2 de xaneiro de 1979
Catedrático de universidade
Datos persoais
País de nacionalidade	Española
Educación	Universidade de Madrid
Actividade
Lugar de traballo	Madrid
Ocupación	Economista, escritor, político e profesor
Empregador	Universidade Complutense de Madrid ; University of Salford (en) ; Banco Bilbao Vizcaya Argentaria ; Universidade de Liverpool
Membro de	Real Academia Española
Xénero artístico	Novela e conto
Lingua	Lingua castelá e lingua catalá
Familia
Cónxuxe	Olga Lucas
	Premios (2013) Fillo Adoptivo de Cuenca; (2012) honorary doctorate of the University of Alcala (en) ; (2011) Premio Nacional das Letras Españolas; (2 de xuño de 2010) Menéndez Pelayo International Prize (en) ; (abril de 2009) honorary doctorate of Seville University (en) ; (2008) Order of Charlemagne (en) ; (2005) Premis Internacionals Terenci Moix (en) ; (2005) Medalla de Ouro ao Mérito nas Belas Artes; (2005) Medalla ó Mérito no Traballo; (1991) fillo adoptivo de Guadalaxara ;
Páxina web	joseluissampedro.com

José Luis Sampedro Sáez, nado en Barcelona o 1 de febreiro de 1917 e finado en Madrid o 8 de abril de 2013^[1]^[2], foi un escritor e economista de orixe catalá.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Cun ano de vida trasladouse canda a súa familia a Tánxer, onde viviu até os 13 anos. En 1936 é mobilizado polo exército republicano na Guerra Civil Española. Despois incorpórase ao chamado exército nacional. Pasa a guerra en Melilla, Cataluña, Guadalaxara e Huete, na provincia de Cuenca.

Tras obter unha praza de funcionario de aduanas en Santander trasládase a Madrid, onde en 1944 casa con Isabel Pellicer e realiza os seus estudos de Ciencias Económicas que finaliza en 1947 con Premio Extraordinario de Carreira. Comeza a traballar no Banco Exterior de España, ademais de dar clases na universidade. En 1955 convértese en catedrático de Estrutura Económica pola Universidade Complutense de Madrid, posto que ocupará até 1969, compaxinándoo con diversos postos no Banco Exterior de España alcanzando o nivel de Subdirector Xeral.

Escribe daquela a obra de teatro "Un sitio para vivir". Publica "Realidad económica y análisis estructural" e mais "El futuro europeo de España".

Entre 1965 e 1966, ante as destitucións dos catedráticos na universidade española Aranguren e Tierno Galván, decide facerse profesor visitante nas universidades de Salford e Liverpool. Unido a eles, xunto con outros profesores, crean o Centro de Estudos e Investigacións (CEISA) que sería pechado polo goberno tres anos despois. En 1968 é designado "Ann Howard Shaw Lecturer" na universidade norteamericana "Bryn Mawr College". Á súa volta a España pide a excedencia na Universidade Complutense e publica "El caballo desnudo", unha sátira que lle permitirá desafogar as súas frustracións ante a situación do país.

Regresa ao Ministerio de Facenda como Asesor Económico da Dirección Xeral de Aduanas. Imparte cursos na Escola Diplomática, o Instituto de Estudos Fiscais e na Universidade Autónoma de Barcelona. Durante este período escribe "Conciencia del subdesarrollo" e "La inflación en versión completa".

En 1976 volve ao Banco Exterior de España como economista asesor. En 1977 é nomeado senador por designación real, nas primeiras Cortes democráticas, posto que ocupará até 1979. En paralelo á súa actividade profesional como economista, publica diversas novelas e tras a súa xubilación continua dedicado a escribir, conseguindo grandes éxitos con obras como "Octubre, octubre" ou a coñecida novela "Sonrisa etrusca". Os seus éxitos literarios coinciden coa tráxica noticia da morte da súa esposa Isabel en 1986.

En 1990 é nomeado membro da Real Academia Española onde a súa heterodoxo discurso de ingreso, "Desde la frontera" ten moito que ver co tema da súa obra "La vieja sirena", publicada ese mesmo ano, que é un canto á vida, ao amor e á tolerancia.

A finais dos 90 casou coa escritora, poetisa e tradutora Olga Lucas.

Brillantemente lúcido, xa case centenario, exerceu o seu humanismo crítico acerca da decadencia moral e social de Occidente, do neoliberalismo e as brutalidades do capitalismo salvaxe. Sampedro foi presidente honorario non executivo da empresa Sintratel, xunto con José Saramago.