José de la Hermida
 José de la Hermida, sentado  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Morte | 13 de maio de 1913 Lestrobe, España |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | España |
| Actividade | |
| Ocupación | escritor , político |
| Lingua | Lingua castelá |
 | |
José de la Hermida Castro Pazos de Probén, finado en Lestrobe o 13 de maio de 1913, foi un escritor e político galego.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Fillo de Gregorio Antonio de Hermida, propietario do Pazo de Hermida, curmán de Rosalía de Castro e sobriño do historiador Jose Verea de Aguiar e Hermida. Foi republicano e librepensador. Instalouse en Madrid pero regresou a Padrón antes da Revolución de 1868. Publicou en Padrón o periódico El Libertador. Colaborou en El Motín e Las Dominicales del Libre Pensamiento. Publicou os opúsculos Expansión político-libre pensadora (1887), ¿Fue el cristianismo un progreso? (1892), Cuba (1892), Sobre el universitario abismo e ¡Leed estudiantes! (1910), utilizando ás veces o pseudónimo Veritas. O 12 de maio de 1913 asistiu ao banquete a Alejandro Lerroux en Santiago de Compostela e ao día seguinte finou na súa casa de Lestrobe.[1][2]
Notas[editar | editar a fonte]
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- José Antonio Durán (1975). "Historia de José Hermida, aristócrata aldeano y librepensador". Tiempo de historia n. 10 (1/9/1975), pp. 40-47, Universidad de Salamanca.
