Joan Coromines

Joan Coromines
	; (1980)
Nome orixinal	(ca) Joan Coromines i Vigneaux
Biografía
Nacemento	21 de marzo de 1905 ; Barcelona, España
Morte	2 de xaneiro de 1997 (91 anos); Pineda de Mar, España
Lugar de sepultura	Camposanto de Montjuïc
Datos persoais
País de nacionalidade	España
Educación	Universidade de Barcelona ; Universidade Central
Director de tese	Ramón Menéndez Pidal e Américo Castro
Actividade
Campo de traballo	Lingüística
Ocupación	lingüista , profesor universitario , filólogo , escritor
Empregador	Universidade de Barcelona ; Universidade de Chicago
Membro de	Royal Society of Arts and Sciences in Gothenburg (en) (1958–); Sección Filolóxica do Institut d'Estudis Catalans (membre numerari de l'IEC (en) ) (1950–); Q20108591 ; Euskaltzaindia
Alumnos	José García López (pt)
Lingua	Lingua castelá, lingua éuscara, lingua catalá, lingua inglesa, lingua francesa, Aranés e lingua occitana
Obra
	Obras destacables Diccionario crítico etimológico castellano e hispánico; Diccionario crítico etimológico de la lengua castellana (en) ; (1980) Diccionari etimològic i complementari de la llengua catalana; (1989) Onomasticon Cataloniae (en) ;
Familia
Pais	Pere Coromines i Montanya (pt) e Celestina Vigneaux i Cibils (en)
Irmáns	Ernest Corominas (pt) e Júlia Coromines (pt)
	Premios (1998) Vives University Network Medal of Honor (en) ; (1996) Premi de la Institució de les Lletres Catalanes (en) ; (1995) Premi Nacional a la Projecció Social de la Llengua Catalana (en) ; (1989) Premio Nacional das Letras Españolas; (1984) Premio de Honor das Letras Catalás; (1982) Gran Cruz de Afonso X o Sabio; (1981) Premio de Honor Lluís Carulla; (1980) Medalla de Ouro da Generalitat de Cataluña; (1972) Gold Letter (en) ; (1957) Bolsa de estudos Guggenheim; (1948) Bolsa de estudos Guggenheim; (1945) Bolsa de estudos Guggenheim; Doutor honoris causa pola Universidade Autónoma de Barcelona; Premio Crítica Serra d'Or de Literatura e Ensaio ;

Joan Coromines i Vigneaux, nado en Barcelona o 21 de marzo de 1905 e finado en Pineda de Mar (Maresme) o 2 de xaneiro de 1997, foi un lingüista, autor do Diccionari etimològic i complementari de la llengua catalana e do Onomasticon Cataloniae.

Coromines foi un dos principais especialistas en lingüística. Tiña un gran coñecemento do catalán, castelán e occitano, e máis da lingüística indoeuropea e arábiga.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Era fillo do político Pere Coromines e da pedagoga Celestina Vigneaux, e irmán do matemático Ernest Corominas. Xa de novo comezou a amosar un forte interese na lingüística. Estuda na Facultade de Filosofía e Letras da Universidade de Barcelona, completando posteriormente estudos en varias cidades, entre 1925 e 1929: Montpellier, Madrid (onde cursa o doutoramento), e máis Zürich. Na cidade helvética amplía estudos con Jakob Jud, que inflúe nel profundamente. No ano 1930 comezou a traballar no Institut d'Estudis Catalans, colaborando no equipo lexicográfico de Pompeu Fabra. Publica a súa tese de doutoramento Vocabulario aranés en 1931. No mesmo ano comezou a preparar o Onomasticon Cataloniae.

Logo da guerra civil española exiliouse en diversos países, ata que consegue unha cátedra na Universidade de Chicago en 1948. En 1950 foi nomeado membro do Institut d'Estudis Catalans, aínda que de feito non se incorporou ao mesmo ata 1952, logo dunha breve estada en Cataluña, após trece anos de exilio. Volveu para Cataluña en 1967 e radicou en Pineda de Mar, onde pasaría os últimos anos da súa vida, traballando aínda con intensidade sobre lexicografía. Entre 1980 e 1991 preparou o Diccionari etimològic i complementari de la llengua catalana. No 1994 acabou o Onomasticon Cataloniae.

Coromines mantivo posturas profundamente catalanistas, rexeitando unha cátedra en Madrid e premios do goberno español a causa do tratamento da situación da lingua catalá polo estado español.

Obras[editar | editar a fonte]

What should be known about the Catalan Language (1951), traducido como El que s'ha de saber de la llengua catalana (1954).
Diccionario crítico etimológico de la lengua castellana (1954-1957).
Diccionari etimològic i complementari de la llengua catalana (1980-2001), obra monumental sobre a lingua catalá.
Onomasticon Cataloniae (1989-1997), recompilación e etimoloxía de todos os nomes xeográficos dos Países Cataláns.
Catro topónimos galegos: Becerreá, Bicerreán, Bacurin, Bacorelle e a etimoloxía de becerro e bácoro, en Grial, 1968, páxs. 411-415.