James Lovelock

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
James Lovelock
Nacemento26 de xullo de 1919
Lugar de nacementoLetchworth
Falecemento26 de xullo de 2022
Lugar de falecementoAbbotsbury
Causacomplicação
NacionalidadeReino Unido
Alma máterUniversidade de Manchester, Strand School e London School of Hygiene & Tropical Medicine
Ocupaciónbiólogo, químico, profesor universitario, mitógrafo, ecoloxista, ecoloxista, escritor de ciencia ficción, bioquímico, futurist, gentleman scientist, autobiógrafo e científico
PaiTom Arthur Lovelock
NaiNell March
Coñecido porelectron capture detector e Hipótese Gaia
Premiosmembro da Royal Society, Comandante da Orde do Imperio Británico, Dr A. H. Heineken Prize for Environmental Sciences, Prêmio Ambiental Volvo, Prêmio Planeta Azul, Companion of Honour, Premio Fonseca, honorary doctor of the University of Kent, doutor honoris causa pola universidade de Edimburgo, Medalha Wollaston, Premio Nonino, Ordem dos Companheiros de Honra e Edinburgh Medal
Na rede
http://www.jameslovelock.org/
IMDB: nm2574754 Allocine: 200228 WikiTree: Lovelock-389 Editar o valor em Wikidata
editar datos en Wikidata ]

James Ephraim Lovelock, nado en Letchworth, Hertfordshire, o 26 de xullo de 1919 e finado en Dorset, o 26 de xullo de 2022, foi un científico inglés, investigador independente e ambientalista que viviu en Cornualla, onde tiña un laboratorio persoal nun antigo muíño reformado.[1]

A popular hipótese de Gaia foi artellada por Lovelock coa colaboración de Lynn Margulis, para explicar o comportamento sistémico do planeta Terra.[2] Lovelock afirmou que a finais do século XXI, a temperatura media nas rexións temperadas da Terra aumentará en 8 °C e nos trópicos en 5 °C, facendo que a maioría dos cultivos cultivables do mundo se convirtan en terreo inhabitable.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Despois de estudar química e matemáticas na Universidade de Manchester obtivo un posto no Medical Research Council do Institute for Medical Research en Londres.

En 1948 obtivo o Ph.D. en medicina na London School of Hygiene and Tropical Medicine. Investigou na Universidade Yale, na Baylor University College of Medicine e na Universidade Harvard.

Lovelock inventou moitos instrumentos científicos utilizados pola NASA para a análise dos atmosferas extraterrestres e da superficie dos planetas. Foi contratado pola NASA a principios da década de 1960 para explorar a posibilidade de vida en Marte.[3] Para Lovelock o contraste entre o equilibrio estático da atmosfera de Marte (moito dióxido de carbono con moi pouco osíxeno, metano e hidróxeno) e a mestura dinámica da atmosfera terrestre é un forte indicio da ausencia de vida nese planeta.

É coñecido por ser o autor da Hipótese Gaia, que visualiza á Terra como un sistema autorregulado. O seu invento de 1958, o detector de captura de electróns, permitiu detectar compoñentes tóxicos en rexións tan remotas como a Antártida, axudou nos descubrimentos sobre a persistencia do CFC e o seu papel no esgotamento da capa de ozono.

Hipótese de Gaia[editar | editar a fonte]

A partir da década de 1960 Lovelock comezou a desenvolver unha hipótese científica que pasou a chamarse Hipótese de Gaia, postulando que os organismos vivos modifican o seu medio inorgánico dun xeito favorable á súa supervivencia, formando xuntos un sistema complexo e autorregulado que funciona de forma similar a un único organismo vivo. A hipótese foi moi criticada cando apareceu por primeira vez, pero co paso do tempo os seus elementos máis esenciais foron amplamente aceptados pola comunidade científica. A hipótese segue sendo en parte controvertida, pero abriu un campo totalmente novo de estudos interdisciplinares en Ciencias da Terra e contribuíu á formación dunha visión holística da vida e da evolución no planeta, afastándose do mecanicismo clásico.[4][5][6][7] A destacada contribución á ciencia realizada a través desta hipótese valeulle a prestixiosa Medalla Wolaston da Sociedade Xeolóxica de Londres.[8]

Enerxía nuclear[editar | editar a fonte]

En 2004 Lovelock sorprendeu aos ecoloxistas ao afirmar que "só a enerxía nuclear pode deter o quecemento global". Para el, só a enerxía nuclear sería unha alternativa realista aos combustíbeis fósiles para satisfacer a enorme necesidade de enerxía da humanidade, sen aumentar a emisión de gases de efecto invernadoiro.

Tubos nos océanos[editar | editar a fonte]

Na década de 2010 propoñía que se instalen enormes tubos no fondo do océano. A proposta inclúe un intercambio de auga de temperatura nos océanos, utilizando as augas profundas do golfos como axente de transferencia, un procedemento que producirá o quecemento do fondo e o arrefriamento da superficie, xa que a auga fría é máis pesada, aínda que a circulación do axente de transferencia sexa ao nivel do mar, a única enerxía dispoñible, ademais da enerxía eólica, é a fisión nuclear controlada.

No mundo, non hai opinión de biólogos en resposta ao proxecto, nin a cantidade de uranio enriquecido que sería necesario.

Notas[editar | editar a fonte]

  1. consciens, Homo (2022-07-18). "Lovelock: "Disfruta de la vida mientras puedas: en 20 años el calentamiento global será un desastre"". crisis climática y e (en castelán). Consultado o 2022-07-27. 
  2. Redacción (2018-04-22). "Día de la Tierra. La hipótesis de Gaia, todos somos parte de un súper organismo". EcoPortal.net (en castelán). Consultado o 2022-07-27. 
  3. "James Lovelock, o ″profeta do clima″, morreu no seu 103.º aniversário". www.jn.pt (en portugués). Consultado o 2022-07-27. 
  4. Kirchner, James W. (2002-03-01). "The Gaia Hypothesis: Fact, Theory, and Wishful Thinking". Climatic Change (en inglés) 52 (4): 391–408. ISSN 1573-1480. doi:10.1023/A:1014237331082. 
  5. Tyrrell, Toby. Sobre Gaia: unha investigación crítica da relación entre a vida e a terra. Princeton University Press, 2013, pp. 208-209
  6. "The Revenge of Gaia, by James Lovelock". The Independent (en inglés). 2006-01-27. Consultado o 2022-07-27. 
  7. Joseph, Lawrence E. s-whole-earth-guru.html "O gurú da Terra enteira de Gran Bretaña". The New York Times, 23/11/1986
  8. A Sociedade Xeolóxica. 2006 Awards: Citations, Replies.

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Outros artigos[editar | editar a fonte]