Jacques Le Goff

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Jacques Le Goff
Nome completoJacques Louis Le Goff
Nacemento1 de xaneiro de 1924
Lugar de nacementoToulon
Falecemento1 de abril de 2014
Lugar de falecementoParís e X Distrito de París
SoterradoLanester
NacionalidadeFrancia
RelixiónAgnosticismo
Alma máterLycée Louis-le-Grand, Lycée Thiers e École Normale Supérieure
Ocupaciónhistoriador, membro da resistencia francesa, medievalista e investigador
Coñecido porUn Long Moyen Âge
PremiosComendador das Artes e as Letras, Medalha de Ouro CNRS, Prêmio de História A.H. Heineken, doutor honoris causa pola universidade Xaguelónica de Cracovia, Broquette-Gonin prize, Hegel Prize, Historian Prize of the city of Münster, Grand Prix Gobert, Prêmio Dan David, Grand Prix d’Histoire de la Ville de Paris, honorary doctorate from the University of Parma, doutor honoris causa pola Universidade de Pavia, Corresponding Fellow of the Medieval Academy of America e comendador da Lexión de Honor
Na rede
IMDB: nm1175927 Discogs: 2902023 Editar o valor em Wikidata
editar datos en Wikidata ]

Jacques Le Goff, nado en Toulon, Francia, o 1 de febreiro de 1924 e finado en París o 1 de abril de 2014, foi un historiador francés especialista na Idade Media.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Vinculado á Escola de Estudos Superiores en Ciencias Sociais de París, foi un destacado representante da Nouvelle histoire, facendo fincapé na historia a longo prazo, fuxindo da historia dos grandes homes tan característica do século XIX e propugnando unha historia das mentalidades, isto é, das representacións colectivas e das estruturas mentais das sociedades. Para Le Goff, a Idade Media formou unha civilización propia, distinta da Antigüidade e da Idade Moderna, coherente na súa organización social e económica e cuberta por un sistema de representacións homoxéneo.

Dedicou a súa atención tamén aos estudos de antropoloxía histórica, no ámbito medieval da Europa occidental. Receou da denominación de Idade Media para esta época histórica e da súa cronoloxía, resaltando os logros acadados neste período e poñendo énfase no que el considerou o rexurdimento do século XII. Neste contexto, adoptou unha posición equidistante entre os detractores e os entusiastas da Idade Media.

Obras[editar | editar a fonte]

  • Faut-il vraiment découper l'histoire en tranches ?, ed. Seuil, 2014.
  • À la recherche du temps sacré, Jacques de Voragine et la Légende dorée, París, Perrin, col. Pour l'histoire, 2011.
  • Le Moyen Âge et l’argent, París, Perrin, col. Pour l'Histoire, 2010.
  • Avec Hanka, Gallimard, 2008.
  • L'Europe expliquée aux jeunes, Seuil, 2007.
  • Marchands et banquiers du Moyen Âge, París, PUF, Presses univeritaires de France, 2006.
  • Héros et merveilles du Moyen Âge, Seuil, 2005.
  • Un long Moyen Âge, París, Tallandier, 2004.
  • Héros du Moyen Âge, Le roi, le saint, au Moyen Âge, Gallimard Quarto, 2004.
  • Entretien avec Pierre Soulages à propos des vitraux de Conques, Le Pérégrinateur Éditeur, Tolosa, 2003.
  • À la recherche du Moyen Âge, Louis Audibert, 2003.
  • Une histoire du corps au Moyen Âge, Liana Lévi, 2003.
  • Le Dieu du Moyen Âge, Bayard, 2003.
  • L’Europe est-elle née au Moyen Âge ?, Seuil, 2003.
  • Cinq personnages d’hier pour aujourd’hui : Bouddha, Abélard, saint François, Michelet, Bloch, La Fabrique, 2001.
  • Le Sacre royal à l'époque de Saint-Louis, Gallimard, 2001.
  • Un Moyen Âge en images, Hazan, 2000.
  • Dictionnaire raisonné de l'Occident médiéval (en colaboración con Jean-Claude Schmitt), Fayard, 1999.
  • Saint François d'Assise, Gallimard, colección « à voix haute », 1999.
  • Un Autre Moyen Âge, París, Gallimard, 1999.
  • Le Moyen Âge aujourd'hui, Léopard d'Or, 1998.
  • Pour l'amour des villes (en colaboración con Jean Lebrun), Textuel, 1997.
  • Une vie pour l'histoire (con Marc Heurgon), La Découverte, 1996.
  • L'Europe racontée aux jeunes, Seuil, 1996.
  • Saint Louis, Gallimard, 1996.
  • L'Homme médiéval (dir.), Seuil, 1994.
  • La Vieille Europe et la nôtre, Seuil, 1994.
  • Le XIIIe siècle : l'apogée de la chrétienté, Bordas, 1992.
  • Gallard, passeport 91-92 : une œuvre d'art à la rencontre de…, Fragments, 1992.
  • Histoire de la France religieuse (dir., con René Rémond), 4 volumes, Seuil, 1988-1992.
  • L'État et les Pouvoirs, (dir.), Seuil, 1989.
  • Histoire et mémoire, Gallimard, 1988.
  • Intellectuels français, intellectuels hongrois,, Éditions du CNRS, 1986.
  • Crise de l'urbain, futur de la ville : actes, Economica, 1986.
  • La Bourse et la Vie, éd. Hachette Littératures, 1986.
  • L'Imaginaire médiéval, Gallimard, 1985.
  • La Civilisation de l’Occident médiéval, París, Arthaud, 1984.
  • La Naissance du purgatoire, Gallimard, 1981 ;
  • La Nouvelle Histoire (en collaboration avec Jacques Revel), Éditions Retz, 1978 ;
  • Pour un autre Moyen Âge, Gallimard, 1977 ;
  • Faire de l'histoire (dir., avec Pierre Nora), 3 volumes, Gallimard, 1974 ;
  • Les Propos de Saint Louis, Gallimard, 1974 ;
  • Hérésie et sociétés dans l'Europe pré-industrielle: communications et débats du colloque de Royaumont, EHESS, 1968 ;
  • La civilisation de l'Occident médiéval, Arthaud, 1964 ;
  • Rédaction d’un manuel d’histoire pour, 1962.
  • Marchands et banquiers au Moyen Âge, Le Seuil, 1957.
  • Les Intellectuels au Moyen Âge, Collections Microcosme « le Temps qui court », Le Seuil, 1957.

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]