Instituto Cubano de Radio y Televisión

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Instituto Cubano de Radio y Televisión
Inicio das emisións 24 de maio de 1962
Propiedade de Empresa pública
País Cuba
Lingua Castelán
Área de emisión Cuba
Sede central A Habana.
Na rede
tvcubana.icrt.cu
radiocubana.cu

O Instituto Cubano de Radio y Televisión ou ICRT é un organismo pertencente ao Estado cubano e de carácter público que se encarga do control das emisoras de radio e televisión. Foi fundado en 1962. Actualmente é membro da Organización de Telecomunicaciones Iberoamericana e membro asociado da Unión Europea de Radiodifusión.

Historia[editar | editar a fonte]

Cuba foi un dos primeiros países de América en contar con servizos de radio e televisión. En 1922, baixo a colaboración da compañía estadounidense International Telephone and Telegraph, móntase a primeira emisora de radio no país (2LC) que comezaría a funcionar o 22 de agosto. Con todo, as primeiras emisións regulares correron a cargo da PWX o 10 de outubro, coa emisión dun discurso do Presidente Alfredo Zayas. A radio desenvolveuse no país por parte da iniciativa privada, e baseando a súa programación na información e entretemento.[1]

A popularidade da radio propiciou o lanzamento e desenvolvemento de emisoras de televisión, nun clima de competencia entre dous empresarios cubanos que estaban apoiados por compañías estadounidenses: Gaspar Pumarejo por DuMont e Goar Mestre por RCA Victor. Mestre comezou a construción dun edificio de transmisións chamado Radio Centro, inspirado no Radio City de Nova York, mentres que Gaspar Pumarejo chegou a improvisar uns estudos de televisión na súa propia casa para intentar ser o primeiro..[2]

Ao final o Canal 4 de Unión Radio Televisión, propiedade de Pumarejo, comezou as súas emisións o 24 de outubro de 1950 cunha alocución do presidente Carlos Prío desde o Palacio Presidencial. Mestre comezou as emisións da Canle 6 de CMQ o 18 de decembro dese mesmo ano, e ambas cadeas desenvolverían unha programación similar á radiofónica, á que se sumarían acontecementos deportivos en directo e eventos especiais. O 18 de febreiro de 1953 xurdiu o Canal 2 de Telemundo.

Co triunfo da Revolución cubana en 1959 o novo Goberno aplica unha serie de medidas que afectan aos medios de comunicación do país, e prodúcese o nacemento de Radio Rebelde o 24 de febreiro.[3] Durante os primeiros anos existe unha división entre os principais medios de comunicación de Cuba, creados a partir de capital privado e contrarios á nova situación política, e unha serie de pequenos emisores de radio, que se agruparon contorna á fronte Independente de Emisoras Libres (FIEL) e apoiaban a revolución, polo que foron recoñecidas polo novo goberno como oficiais. O Estado pasa a ter unha Oficina de Radiodifusión, anexa ao Ministro de Comunicacións e atendida pola Dirección Política, e se estatalizan empresas como as pertencentes á familia Mestre (1960).[4]

O 24 de maio de 1962 o Consello de Ministros crea o Instituto Cubano de Radiodifusión, polo que todas as emisoras do país pasan a ser controladas polo Estado e deben cumprir unha serie de valores establecidos polo goberno. Baixo o novo organismo cambian os nomes dalgunhas emisoras e trátase de estender a cobertura de radio e televisión a todo o país. En 1975 o organismo cambia o seu nome ao de Instituto Cubano de Radio y Televisión pero mantén as mesmas atribucións.

Organización[editar | editar a fonte]

Desde a súa creación, o Instituto Cubano de Radio y Televisión de divide en dous organismos, os cales encárganse do controlar, fiscalizar, controlar, analizar e organizar o proceso creativo e de desenvolvemento da radiodifusión na illa.

  • Radio Cubana: É o ente encargado de organizar ás distintas radioemisoras presentes en Cuba. Ten baixo o seu control a todas as emisoras de carácter nacional, provincial e local, así como Radio Habana Cuba, que é de carácter internacional.
  • Televisión Cubana: É o ente encargado de organizar ás distintas televisoras do país, Ten baixo o seu control a todos canles con cobertura nacional e provincial, así como Cubavisión Internacional. O Sistema Informativo da Televisión Cubana, é unha vicepresidencia subordinada directamente ao Presidente do ICRT e é o que se encarga da realización de todos os informativos que se transmiten polas cadeas nacionais, así como da programación deportiva da TV.

Canles[editar | editar a fonte]

Radio[editar | editar a fonte]

Nacionais[editar | editar a fonte]

Internacionais[editar | editar a fonte]

  • Radio Habana Cuba, desde a Habana. Perfil informativo, cultural, musical. Transmite en nove idiomas.

Provinciais[editar | editar a fonte]

  • Radio Cidade da Habana, A Habana. Perfil informativo, cultural e variado.
  • Radio Metropolitana, A Habana. Perfil informativo, cultural e variado.
  • Radio COCO, A Habana. Perfil informativo, deportivo e musical.
  • Radio Cadea Habana, A Habana. Perfil musical, cultural e variado.
  • Radio Guamá, Pinar do Río. Perfil informativo, cultural e variado.
  • Radio Artemisa, Artemisa. Perfil informativo, cultural e variado.
  • Radio Mayabeque (Antigo radio Güines), Mayabeque. Perfil informativo, cultural e variado.
  • Radio 26, Matanzas. Perfil informativo, cultural e variado.
  • CMHW, Vila Clara. Perfil informativo, cultural e variado.
  • Radio Cidade do Mar, Cienfuegos. Perfil informativo, cultural e variado.
  • Radio Sancti Spiritus, Sancti Spíritus. Perfil informativo, cultural e variado.
  • Radio Surco, Cego de Ávila. Perfil informativo, cultural e variado.
  • Radio Cadea Agramonte, Camaguey. Perfil informativo, cultural e variado.
  • Radio Vitoria, As Tunas. Perfil informativo, cultural e variado.
  • CMKO Radio Angulo, Holguín. Perfil informativo, cultural e variado.
  • Radio Bayamo, Granma. Perfil informativo, cultural e variado.
  • CMKC Radio Revolución, Santiago de Cuba. Perfil informativo, cultural e variado.
  • Radio Trinchera, Guantánamo. Perfil informativo, cultural e variado.

Tamén conta cunha serie de emisoras locais ou municipais.

Televisión[editar | editar a fonte]

As cadeas de ámbito nacional actuais son as seguintes[editar | editar a fonte]

Ademais conta con cadeas de carácter provincial. Conta cunha canle internacional chamado Cubavisión Internacional, que emite a través do satélite Astra.

Cada provincia ten unha Canle Provincial (Comunitario), nalgúns municipios tamén hai canles rexionais e varias corresponderías que, separadamente de tributar para a televisión nacional cubana e as canles provinciais, tamén transmiten unha hora semanal nas súas propias canles comunitarias.

Canles de Televisión Provinciais[editar | editar a fonte]

  • Televisión Camagüey (Televisión Camagüey é a principal canle de TV da provincia Camagüey. Coñecido tamén como tvcamaguey transmite pola Canle 4 e o 49 pero a súa orixe remóntase ao ano 1959 cando se inaugurou a Canle 11, foi a primeira canle de televisión fóra da capital cubana, coñecíase tamén como a Canle de Don Pancho. TV Camagüey reiniciou as súas transmisións o 24 de xuño de 1984 como un dos primeiros cinco telecentros creados polas Revolución. Ten programación variada e é un dos máis importantes de Cuba.
  • Canal Habana (Canle de Televisión da Habana)
  • Centrovisión Yayabo (Canle de Televisión na Habana de Sancti Spíritus)
  • Tele Cubanacan (Canle de Televisión na Habana de Santa Clara)
  • Perla Vision (Canle de Televisión en Cienfuegos)
  • Illa Vision (Canle de Televisión na Illa da Mocidade)
  • TV Yumurí (Canle de Televisión en Matanzas)
  • CNCTV (Canle de Televisión en Granma)
  • Visión Tunera (Canle de Televisión nas Tunas)
  • Sol Vision (Canle de Televisión en Guantánamo)
  • TV Avila (Canle de Televisión en Cego de Ávila)
  • TV Santiago (Canle de Televisión en Santiago de Cuba)
  • Tele Cristal (Canle de Televisión en Holguín)
  • Tele Pinar (Canle de Televisión en Pinar del Río)

Logotipos do ICRT[editar | editar a fonte]

1962 - 2006 2006 - Actualidade

Notas[editar | editar a fonte]

  1. ↑ "Historia de la radiodifusión en Cuba". Radiocubana.cu. Arquivado dende o orixinal o 04 de xaneiro de 2014. Consultado o 25 de febreiro de 2014. 
  2. ↑ "La Televisión en Cuba". Monografías.com. 
  3. ↑ "Medios de comunicación en Cuba". Cubagob.cu. Arquivado dende o orixinal o 18 de marzo de 2014. Consultado o 25 de febreiro de 2014. 
  4. ↑ "Necrológica de Goar Mestre". El País. 31-03-1994. 

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Outros artigos[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]

Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Instituto_Cubano_de_Radio_y_Televisión&oldid=5953805»