Illa de Santo Antón, A Coruña
- Non confundir coa Illa de Santo Antón no municipio de Redondela.
Coordenadas: 43°21′58″N 8°23′16″O / 43.365987, -8.387844
| Illa de Santo Antón | |
|---|---|
| Illa do santo | |
.jpg) Castelo de Santo Antón | |
  Illa de Santo Antón Localización no mapa provincial. | |
| Situación | |
| País |  Galiza |
| Concello | A Coruña |
| Provincia | Provincia da Coruña |
| Mar | Océano Atlántico |
| Xeografía | |
| Superficie | 0´011 km² |
| Demografía | |
| Poboación | Deshabitada |
A illa de Santo Antón (A Illa do Santo) ou illa da Pena Grande[1] é unha illa galega da Coruña, situada xusto no porto da cidade vella. Trátase dunha das estampas máis coñecidas da cidade herculina.
A pesar do seu reducido tamaño (1,1 hectáreas), está enteiramente fortificada e unida por unha ponte, construída na década de 1940, á cidade.
Historia[editar | editar a fonte]
A finais da idade media existía xa na illa unha pequena ermida dedicada a santo Antón na que se recollían e atendían os navegantes enfermos. Posteriormente converteuse (como outras illas galegas) en lazareto. Coa concesión, por parte de Carlos I, da Casa de Contratación de Especias, o porto da Coruña converteuse nun obxectivo para os inimigos da Coroa, polo que o Rei ordenou unha serie de medidas para reforzar as defensas da cidade, entre elas a construción dunha fortaleza na illa, o castelo de Santo Antón, construción que comezou no ano 1587.
En 1590, durante o ataque de Francis Drake, as novas baterías do castelo mostráronse moi efectivas na defensa da cidade polo que Filipe II ordenou ao seu arquitecto que continuase e finalizase as obras do castelo. A fortaleza foi dada por terminada no ano 1590, coa construción dos aloxamentos para a tropa, o alxibe e a torre.
Tras un ataque francés no século XV, o marqués de Valparaíso propuxo a Filipe IV a reforma da fortificación, que concluíu no século XVIII, cando se construíu a casa do Gobernador coa súa capela neoclásica no eixo da composición do edificio.
Desde comezos do século XVIII e ata o ano 1960, en que o Ministerio do Exército o cedeu ao Concello, perdeu o seu carácter militar e converteuse en prisión. Entre os seus reclusos cabe destacar a Alessandro Malaspina, Melchor Macanaz, o xeneral Villarroel e o mariscal de campo Porlier.
Logo da súa cesión ao Concello, no ano 1964 iniciáronse as obras, dirixidas por Pons Sorolla, para convertelo en museo, e que se terminaron no ano 1968. Hoxe en día mantén o seu status como Museo Arqueolóxico Municipal.
Notas[editar | editar a fonte]
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
 |
A Galipedia ten un portal sobre: A Coruña |