Illa Pedro I

Illa Pedro I
Peter I Øy
{{{lenda}}}
Situación
País	Noruega
Goberno	Territorio dependente
Mar	Bellingshausen
Coordenadas	68°51′00″S 90°35′00″O
Xeografía
Superficie	154 km²
Punto máis alto	Pico Lars Christensen (1 640 m)
Demografía
Poboación	Deshabitada

Localización da Illa Pedro I na Antártida

A illa Pedro I (en noruegués: Peter 1.s øy (bokmål)) é unha illa de orixe volcánica situada no Mar de Bellingshausen uns 450 quilómetros ao oeste do sector continental da Antártida Occidental. Descuberta o 21 de xaneiro de 1821 por Fabian Gottlieb von Bellingshausen, desde 1929 é un territorio antártico reclamado pola coroa norueguesa, aínda que os seus dereitos sobre a mesma non foron ratificados e están suspendidos baixo os termos do Tratado Antártico de 1961.

Xeografía

A illa principal ten unha superficie de 156 km², aínda que sumándolle illotes e arrecifes adxacentes a área emerxida alcanza o 243 km². Alcanza unha altura de 1646 msnm no pico Lars Christensen, un volcán extinto a partir do cal probablemente se formou a illa. A superficie da illa atópase na súa maior parte cuberta por glaciaré; salvo nun breve período no verán, as costas están rodeadas por unha banquisa xeada que dificulta o acceso.

Clima

As temperaturas medias do mes máis cálido, xaneiro, roldan 1°C; durante o mes máis frío, xullo, sitúanse ao redor dos 23 °C baixo cero. Como outras zonas da Antártida, rexistrouse unha lenta e progresiva elevación das temperaturas debido ao quecemento global.

Fauna e flora

A superficie xeada non permite o desenvolvemento de ningunha clase de vexetación, excepto brións e líquens adaptados ao arduo clima polar. Existen unhas poucas colonias de pingüíns na illa, e unha abundante poboación de focas.

Historia

A illa foi identificada por primeira vez en 1821 pola expedición rusa ao mando de von Bellingshausen, quen a chamou Pedro I en homenaxe ao tsar Pedro o Grande. Con todo, von Bellingshausen non puido desembarcar nela debido ao cerco xeado ao seu ao redor; non sería até o 2 de febreiro de 1929 en que unha expedición norueguesa ao mando de Onda Olstad tomou posesión da illa, construíndo unha choza de madeira na costa na que o capitán Nils Larsen gravou a inscrición A Norvegia. O parlamento noruegués ratificou a reclamación en 1931.

En 1955 instalouse na illa unha base meteorolóxica e de transmisións, que opera actualmente de forma automática. En ningún momento da súa historia houbo residentes permanentes na illa.