Illa Beata

Illa Beata
Illa Beata
Situación
País	República Dominicana
Mar	Mar Caribe
Coordenadas
Xeografía
Superficie	27 km²
Longura máxima	9 km
Largura máxima	4 km
Punto máis alto	42 m
Demografía
Poboación	19 hab. (2010)

Illa Beata (castelán: Isla Beata) é unha pequena illa do mar Caribe, situada a 7 km. ao suroeste de Cabo Beata. A úns 12 km. ao SW atópase a pequena illa do Alto Velo. Forma parte da República Dominicana e ten forma de triángulo e bastante plana, cunha superficie aproximada de 27 km².

Historia

A illa de Beata, como a Illa Alta Velo e a Illa Los Frailes, foi descuberta polo almirante Cristovo Colón durante a súa segunda viaxe, a finais de agosto de 1494. Tan estratéxica é a situación destas illas que Colón visitounas en tres das súas catro viaxes. Na súa primeira viaxe, no que se refire a Hispaniola, Colón limitouse a bordear a súa costa norte. Orixinalmente poboada por nativos Taínos, a illa converteuse nun activo colonial do gran Imperio español.

Na súa segunda viaxe, procedente de Xamaica, viu as illas: Beata e Alto Velo. Na súa terceira viaxe, en 1498, Colón navegou desde Illa Margarita, na costa venezolana, ata a Hispaniola, onde chegou o 19 de agosto, pero as correntes empurrárono á illa Beata. Bartolomé de las Casas narra que o almirante chegou ao "pequeno illote que chamou Madama Beata e que" hai un máis pequeno ao seu lado que ten unha serruela altila, que desde lonxe parece velo e chamouna Alto Velo.

Na súa cuarta e última viaxe, o 3 de agosto de 1504, Colón toca de novo a Beata, procedente de Xamaica. A súa probable estancia na illa Beata estivo entre os 35 e os 40 días á espera de que pasasen ventos favorables por Cabo Mongó. É por iso que a súa carta di: "Desde a Beata, onde a brisa necesariamente me detén, hoxe, sábado 3 de agosto".

Posteriormente, estableceuse unha ruta marítima cara a Xamaica e o continente, a illa de Beata serviu como punto de encontro e enclave estratéxico para os barcos, porque é a posición máis meridional da colonia. Esta mesma circunstancia atraeu aos bucaneiros, corsarios e piratas que asolaron as costas e as rutas marítimas do Imperio español durante os séculos XVI e XVII. Hai crónicas de como os piratas "El Olonés" e Morgan desembarcaron na illa Beata e nas costas adxacentes.

Os españois mantiveron posesións de gando na illa Beata para provisionar as súas expedicións marítimas na ruta ao novo mundo. Este gando permaneceu como cimarrón ata finais do século XVIII. Estas circunstancias, xunto coa súa posición estratéxica, fixeron de Beata o escenario de non poucas escaramuzas nas que barcos de Santo Domingo atopáronse con piratas e corsarios que, tendo a illa da Tortuga en Haití como base principal, descendían alí para atacar, as rutas do Caribe da coroa española. A illa foi o sitio de varios enfrontamentos militares entre os piratas españois e os piratas itinerantes.^{[Cómpre referencia]}

En 1870, o Estado concedeu, durante 50 anos, a illa Beata ao cidadán coronel Telésforo Volta para establecer e traballar salinas pagando ao Tesouro Público o 5% dos beneficios destas. Aínda se observan os restos destas salinas. O sal extraeuse das maiores ata a década dos 60.

Xeografía

A paisaxe é algo variada, con pantanos de mangleiros en partes da costa norte, calas de area e praias na costa occidental. A maior parte do interior da illa está cuberta por varios subtipos de matogueira xerófila, bosque de pedra calcaria semi - caducifolio. Xeoloxicamente, a illa está feita basicamente de pedra calcaria, a erosión das cales provoca superficies moi marcadas nas rochas expostas (chamadas 'dente de can'), e varios pozos e cenotes. A illa de Beata atópase actualmente sen habitantes permanentes, salvo por curtas estancias de pescadores do continente e unha base militar dominicana permanente con persoal rotativo.