Hélène Cixous
Hélène Cixous, nada en Orán (Alxeria) o 5 de xuño de 1937, é unha mestra, escritora, dramaturga e crítica literaria feminista francesa.[1] Deuse a coñecer en 1968 coa publicación do ensaio L'Exil de James Joyce ou l'art du remplacement, publicado por Grasset. Continuou o seu traballo literario en 1969 coa obra Dedans, novela autobiográfica co que obtivo o Premio Médicis.[2]
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Nada dunha nai xudía asquenací e dun pai xudeu sefardí, graduouse en lingua inglesa en 1959 e obtivo un doutoramento en Letras en 1968. Neste período especialízouse en literatura británica e escribiu unha tese, despois publicada como un ensaio sobre James Joyce. Forma parte do equipo da Universidade de París 8, onde obtivo un cargo de profesora e fundou o Centro de Estudos da Muller e Estudos de xénero, [1]o primeiro do seu tipo en Europa. En 1969, fundou a revista Poétique, en colaboración con Gérard Genette e Tzvetan Todorov.[3] Desde 1983, realiza un seminario no Colexio Internacional de Filosofía.
É membro da Comisión de Honra da Asociación para o dereito de morrer con dignidade.
Obra[editar | editar a fonte]
Publicou un traballo moi importante, composto por 60 títulos que foron publicados principalmente por Grasset, Éditions Gallimard, Éditons des Femmes et Galilée. É tamén dramaturga e as súas pezas foron postas en escena por Simone Benmussa no teatro Orsay, por Daniel Mesguich no Théâtre de la Ville, e por Ariane Mnouchkine no Théâtre du Soleil. En 1963 coñeceu a Jacques Derrida, con quen comparte unha longa amizade e moitas actividades políticas e intelectuais, como o inicio da Universidade de París VIII, o Centro Nacional de Artes (hoxe o Centro Nacional de libro) - 1981-1983 - o Parlamento Internacional de escritores, o Comité anti-apartheid, as conferencias, e os seminarios no Colexio Internacional de Filosofía. Comparten igualmente algunhas publicacións comúns ou cruzadas, como, por exemplo, Voiles, con debuxos de Ernest Pignon-Ernest (Galilea, 1998). Derrida considera a Hèléne Cixous a mellor escritora viva en lingua francesa.
Ademais de sobre Jacques Derrida e James Joyce, escribiu varios ensaios sobre as obras de Clarice Lispector, Maurice Blanchot, Franz Kafka, Heinrich von Kleist, Michel de Montaigne, Ingeborg Bachmann, Thomas Bernhard e a poeta rusa Marina Tsvetaeva. O seu ensaio sobre o mito de Medusa foi traducido en diversas linguas.[4] Cixous exerce unha grande influencia sobre o feminismo contemporáneo internacional.
Patrocina a Sociedade Europea de autores e tradutores.
Publicacións[editar | editar a fonte]
Ficción[editar | editar a fonte]
- Le Prénom de Dieu (Grasset, 1967)
- Dedans (Grasset, 1969)
- Le Troisième Corps (Grasset, 1970)
- Les Commencements (Grasset, 1970)
- Neutre (Grasset, 1972)
- Tombe (Seuil, 1973, 2008)
- Portrait du Soleil (Denoël, 1974)
- Révolutions pour plus d'un Faust (Seuil, 1975)
- Souffles (Des femmes, 1975)
- La (Gallimard, 1976)
- Angst (Mulleres, 1977)
- Anankè (Mulleres, 1979)
- Illa (Mulleres, 1980)
- Limonade tout était si infini (Femmes, 1982)
- Le Livre de Prométhéa (Gallimard, 1983)
- Déluge (Femmes, 1992)
- Beethoven à jamais ou l'Existence de Dieu (Femmes, 1993)
- La Fiancée juive de la tentation (Femmes, 1995)
- Osnabrück (Femmes, 1999)
- Le Jour où je n'étais pas là (Galilée, 2000)
- Les Rêveries de la femme sauvage (Galilée, 2000)
- Manhattan (Galilée, 2002)
- Tours promises (Galilée, 2004)
- Rencontre terrestre (con Frédéric-Yves Jeannet, Galilée, 2005)
- L'amour même : dans la boîte aux lettres (Galilée, 2005)
- Hyperrêve (Galilée, 2006)
- Si près (Galilée, 2007)
- Cigüe : vieilles femmes en fleurs (Galilée, 2008)
- Philippines : prédelles (Galilée, 2009)
- Ève s'évade : la ruine et la vie (Galilée, 2009)
- Double Oubli de l'Orang-Outang (Galilée, 2010)
Ensaios[editar | editar a fonte]
- L'Exil de James Joyce ou l'art du remplacement (Grasset, 1968)
- Prénoms de Personne (le Seuil, 1974)
- La Jeune Née (U.G.E., 1975)
- Le Rire de la Méduse (L'Arc, 1975 - rééd. Galilée, 2010)
- La Venue à l'écriture (U.G.E., 1977)
- Entre l'écriture (Femmes, 1986)
- L'Heure de Clarisse Lispector (Femmes, 1989)
- Hélène Cixous, photos de racines (con Mireille Calle-Gruber, Femmes, 1994)
- Voiles (con Jacques Derrida, Galilée, 1998)
- Portrait de Jacques Derrida en jeune saint juif (Galilée, 2001)
- Le Voisin de zéro : Sam Beckett (Galilée, 2007)
- Abstracts et brèves chroniques du temps. I. Chapitre Los (Galilée, 2013)
Teatro[editar | editar a fonte]
- La Pupille (Cahiers Renaud-Barrault, 1971)
- Portrait de Dora (Femmes, 1975)
- La Prise de l'école de Madhubaï (Avant-Scène, 1984) traducida ao galego como A conquista da escola de Madhubai por Puri Cabido.[5]
- L’Histoire terrible mais inachevée de Norodom Sihanouk, roi du Cambodge (Théatre du Soleil, 1985; nova edición corrixida 1987)
- L’Indiade, ou l’Inde de leurs rêves, et quelques écrits sur le théâtre (Théatre du Soleil, 1987)
- Les Euménides d’Eschyle (tradución, Théatre du Soleil, 1992)
- La Ville parjure ou le réveil des Erinyes (Théatre du Soleil, 1994)
- Et soudain, des nuits d'éveil (Théatre du Soleil, 1997 no teatro|1997)
- Tambours sur la digue, como pezas antigas para monicreques (Théatre du Soleil, 1999)
- Rouen, la Trentième Nuit de Mai '31 (Galilée, 2001)
- Les Naufragés du Fol Espoir (Théatre du Soleil, 2010)
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ 1,0 1,1 "Hélène Cixous | French author | Britannica". www.britannica.com (en inglés). Consultado o 2022-08-30.
- ↑ Foundation, Poetry (2022-08-30). "Hélène Cixous". Poetry Foundation (en inglés). Consultado o 2022-08-30.
- ↑ admin. "Hélène Cixous". The European Graduate School (en inglés). Consultado o 2022-08-30.
- ↑ "La risa de la medusa. Ensayos sobre la escritura | Drupal". www.ub.edu. Arquivado dende o orixinal o 30 de agosto de 2022. Consultado o 2022-08-30.
- ↑ "A historia de Sakundeva: cando as mulleres se apoderan da violencia que se lles furta". Praza Pública. 2020-11-27. Consultado o 2020-11-29.
| Control de autoridades |
|
|---|
