Heinrich Olbers

Heinrich Olbers
	;
Nome orixinal	Heinrich Wilhelm Matthäus Olbers
Biografía
Nacemento	11 de outubro de 1758 ; Hemelingen (Sacro Imperio Romano Xermánico)
Morte	2 de marzo de 1840 (81 anos); Estado de Bremen (Confederación Xermánica)
Lugar de sepultura	Bremen
Deputado francês (pt)
Datos persoais
País de nacionalidade	Bremen
Educación	Universidade de Gotinga - medicina (1777–); Athenaeum (en)
Actividade
Campo de traballo	Astronomía
Lugar de traballo	París
Ocupación	médico (1781–1823), físico , astrónomo , político
Membro de	Real Academia das Ciencias de Suecia (1827–); Academia das Artes e das Ciencias dos Estados Unidos (1822–); Royal Society (1804–); Leopoldina (1797–); Academy of Science for Public Utility (en) ; Academia Real das Artes e Ciências dos Países Baixos (pt) ; Academia Prusiana das Ciencias ; Academia francesa das ciencias ; Academia de Ciências da Baviera (pt) ; Academia Nacional das Ciências (Itália) (pt) ; Academia Nacional de Medicina (França) (pt)
Lingua	Lingua alemá
Obra
	Obras destacables (1823) paradoxo de Olbers (pt) ;
Familia
Fillos	Dorothea Focke, Georg Heinrich Olbers
Pai	Johann Georg Olbers (pt)
Irmáns	Theodor Olbers (en)
	Premios (4 de decembro de 1804) membro da Royal Society; (1803) Premio Lalande; Ordem da Águia Vermelha (pt) ; Fellow of the American Academy of Arts and Sciences (en) ;

Heinrich Wilhelm Matthäus Olbers, nado en Arbergen o 11 de outubro de 1758 e finado en Brema o 2 de marzo de 1840, foi un astrónomo, físico e médico alemán, principalmente coñecido polo paradoxo de Olbers.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Estudou medicina en Göttingen. Tras graduarse en 1780, empezou a practicala en Brema, traballo que continuou realizando ata 1823. Polas noites, dedicaba o seu tempo á astronomía, observando o ceo nocturno dende o piso superior da súa casa, que tiña habilitado como observatorio.

En 1797 descubriu un método para determinar as órbitas dos cometas que aínda se utiliza hoxe en día. En 1802 localizou o asteroide 1 Ceres, que fora descuberto, e acto seguido perdido, por Giuseppe Piazzi o ano anterior. Atopouno na posición predita polo matemático Carl Friedrich Gauss.

O 28 de marzo de 1802 descubriu e bautizou o segundo asteroide 2 Pallas. Pensou que os dous corpos tiñas que estar relacionados e púxose a buscar máis. O 29 de marzo de 1807 descubriu 4 Vesta e deixou que fose Gauss quen lle puxese o nome. Formulou a hipótese de que os asteroides eran fragmentos dun antigo planeta que estoupou. Actualmente, esta teoría non se considera moi probable.

En 1811 formulou a hipótese de que a cola dos cometas estaría formada por partículas expulsadas do núcleo por algunha clase de forza e que a cola debía de estar sempre na dirección oposta ao Sol. Actualmente, sábese que isto é así debido á presión de radiación da luz solar, un efecto que neses momentos aínda non se coñecía.

O 6 de marzo de 1815 descubriu un cometa periódico bautizado na súa honra (formalmente designado 13P/Olbers). En total, descubriu 5 cometas e calculou a órbita de 18.

En 1826 formulou o seu famoso paradoxo (denominado paradoxo de Olbers na súa honra) onde se pregunta: Por que o ceo nocturno é escuro se existen infinitas estrelas que terían que iluminalo coma se fose de día?. Actualmente, é posible dar unha resposta razoada a esta pregunta en termos dos valores finitos da velocidade da luz e a idade do Universo e do desprazamento cara ao vermello da radiación do Big Bang.