Guido Bentivoglio
Guido Bentivoglio | |
---|---|
Nacemento | 4 de outubro de 1577, 1579 e 4 de outubro de 1579 |
Lugar de nacemento | Ferrara |
Falecemento | 7 de setembro de 1644 e 1644 |
Lugar de falecemento | Roma |
Relixión | Igrexa católica |
Alma máter | Universidade de Padua |
Ocupación | sacerdote católico, poeta e escritor |
Pai | Cornelio Bentivoglio |
Nai | Isabella Bendidio |
[ editar datos en Wikidata ] | |
Guido Bentivoglio, nado o 4 de outubro de 1579 e finado o 7 de setembro de 1644, foi un cardeal e diplomático italiano.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Era membro da rama de Ferrara da influente familia Bentivoglio de Boloña, o fillo máis novo do marqués Cornelio Bentivoglio e Isabella Bendidio. Estudou nas universidades de Ferrara e Padua, onde en 1598 recibiu un doutoramento en lei canónica e civil. Volveu a Ferrara, e entrou ó servizo do papa Clemente VIII tras unha visita que fixera á cidade. O sucesor de Clemente, Paulo V consagrouno bispo titular de Rodas en 1607, cunha dispensa por faltarlle tres meses para ter a idade canónica e por non estar ordenado aínda, para poder exercer como nuncio en Flandres (1607-1615). Posteriormente foi nuncio en Francia (1616-1621).
Á volta a Roma en 1621 o papa creouno cardeal, o cardeal Richelieu e Lois XIII confiáronlle os asuntos franceses na corte papal, posición que retivo ata 1641 cando o papa Urbano VIII o nomeou para a sé episcopal de Palestrina. En 1633 foi un dos que asinaron a condena papal de Galileo. O máis serio candidato a suceder a Urbano morreu na apertura do conclave de 1644.
Escribiu Della guerra di Fiandria na que se describe en estilo elocuente a guerra relixiosa nos Países Baixos e Memorie, lettere e relazioni diplomatiche.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Guido Bentivoglio |