Goberno enclaustrado
O Goberno Enclaustrado, coñecido tamén como sistema Insei, é unha característica da historia do Xapón, da súa política e ás veces dos negocios. En case todos os gobernos e unidades administrativas o gobernante nominal non ten un poder práctico, senón que simplemente rexenta e son os conselleiros os que teñen o poder real.
Características[editar | editar a fonte]
Os títulos utilizados para exercer o goberno enclaustrado son:
- Sodanyaku - conselleiros nos bancos,
- Sessho and Kampaku - rexentes na Corte Imperial de Kioto,
- Shikken - no shogunato Kamakura
- Kanrei - no shogunato Ashikaga
- Tairo e Karo - no shogunato Tokugawa
O goberno enclaustrado foi un procedemento utilizado por diversos emperadores xaponeses mediante o cal se retiraban a un mosteiro e entregaban o poder a un sucesor mais continuaban a exercer o seu poder e influencia por detrás. Os emperadores retirados reciben o nome de Jōkō (上皇). O primeiro emperador retirado que exerceu este tipo de goberno no Xapón foi a emperatriz Jito.
O termo emperador retirado emprégase principalmente ao tratar un período da historia xaponesa na que esta era unha práctica común: un emperador retirado podía ter máis influencia que cando estaba no trono porque retiña o prestixio do título e tiña máis liberdade para falar en público.
Aínda que a influencia real do goberno enclaustrado pode ter sido esaxerada por algúns historiadores, haina que ver no contexto do dominio progresivo que a clase dos guerreiros exercía sobre a aristocracia. En épocas posteriores, o emperador caía na sombra do seu shogun, tal e como se realmente houbese aínda un emperador enclaustrado presente.
Emperadores[editar | editar a fonte]
Entre os emperadores famosos que adoptaron o goberno enclaustrado destacan:
