Gaspar Cassadó

Gaspar Cassadó

Nome orixinal	(es) Gaspar Cassadó i Moreu
Biografía
Nacemento	5 de outubro de 1897 Barcelona, España
Morte	24 de decembro de 1966 (69 anos) Madrid, España
Causa da morte	Morte natural  (Infarto agudo de miocardio )
Datos persoais
País de nacionalidade	España
Educación	Accademia Musicale Chigiana
Actividade
Ocupación	compositor , profesor de música , violoncellista
Empregador	Hochschule für Musik und Tanz Köln (en)
Xénero artístico	Música clásica contemporánea, música clásica e Sardana
Profesores	Pau Casals
Lingua	Lingua catalá, lingua castelá e lingua alemá
Instrumento	Violoncello
Familia
Cónxuxe	Chieko Hara (1959–)

Gaspar Cassadó i Moreu, nado en Barcelona o 5 de outubro de 1897 e finado en Madrid o 24 de decembro de 1966, foi un importante violonchelista e compositor catalán de principios do século XX. Como concertista acadou renome internacional, sendo considerado un dos virtuosos máis destacados do seu tempo.

Traxectoria

Gaspar Cassadó i Moreu naceu en Barcelona, terceiro dos cinco fillos do compositor, organista e director Joaquím Cassadó e de Agustina Moreu, seus irmáns chamábanse Agustí, David, Montserrat e Josep. Comezou a recibir clases de violoncello aos sete anos. Cando tiña nove anos, tocou nun recital no que se atopaba Pau Casals, quen se ofreceu a darlle clases inmediatamente. A cidade de Barcelona concedeulle unha bolsa de estudos para que puidera estudar con Casals en París. Foi profesor da Accademia Musicale Chigiana de Siena, e dende 1958 ocupou a cátedra de perfeccionamento da Staatliche Hochschule für Musik de Colonia.

Obra

Concertos

• Concerto para violonchelo en dó menor (1926)

Esta obra, ao igual que a Suite para Cello Só, está influenciada pola música popular española e oriental, e polo Impresionismo.

Obras para violonchelo só

• Suite para Cello Só
• Fugue in the Style of Handel

Obras para guitarra

• Canción de Leonardo
• Catalanesca
• Dos Cantos Populares Finlandeses
• Leyenda Catalana
• Préambulo y Sardana
• Sardana Chigiana

Obras para violoncello e piano

• Allegretto Grazioso
• Minuetto
• Pastorale
• Rapsodia del Sur
• 1925, La Pendule, la Fileuse et le Galant
• 1925, Serenade
• 1925, Sonata en La menor
• 1925, Sonata nello stile antico spagnuolo
• 1925, Toccata
• 1926, Danse du diable vert
• 1931, Lamento de Boabdil
• 1934, Requiebros
• 1935, Partita
• 1954, Archares
• 1957, Morgenlied

Música de cámara

• Piano Trio en do maior 1926/1929
• Quartet No. 1 in fa menor 1929
• Quartet No. 2 in sol maior 1930
• Quartet No. 3 in dó menor 1933

Transcricións

Transcricións para violoncello e piano

• Isaac Albéniz:
  • Cádiz (Serenata española)
  • Malagueña Op. 165, n.º 3
• Martin Berteau - Studio
• Luigi Boccherini - Minuetto
• Alexander Borodin - Serenata alla spagnola
• Jean-Baptiste Breval - Sonata en sol mayor
• Frédéric Chopin - Minute Waltz, Op. 64 n.º 1
• Constantino de Crescenzo - Prima Carezza
• Claude Debussy:
  • Clair de Lune
  • Golliwog's cakewalk
  • Minstrels
• Antonín Dvořák - Sonatina en sol mayor Op. 100
• Gabriel Fauré - Nocturne n.º 4
• Enrique Granados - Intermezzo (da opera Goyescas)
• Ernesto Halffter - Canzone e Pastorella
• Blas de Laserna - Tonadilla
• Franz Liszt - Liebestraum Notturno Nr.3
• Benedetto Marcello:
  • Sonata n.º 1 en do mayor
  • Sonata n.º 4 en la menor
• Federico Mompou - Chanson et Danse
• Wolfgang Amadeus Mozart
  • Rondo Alla Turca
  • Serenata de Don Giovanni [Deh vieni alla finestra]
  • Sonata K.358
• Georg Muffat - Arioso
• Ignacy Jan Paderewski - Menuett
• Manuel María Ponce - Estrellita
• Johann Strauss II - An der schönen blauen Donau
• Federico Moreno Torroba - Fandanguillo

Transcricións de concertos

• Concerto para violoncello en fa maior, baseado co «Concerto n.º 3 en la maior, Wq.172» de Carl Philipp Emanuel Bach
• Concerto para violoncello en re maior, baseado no «Concerto para trompa n.º 3 en mi bemol maior, K.447» de Wolfgang Amadeus Mozart
• Concerto para violoncello en la menor, baseado na «Sonata para arpeggione e piano, D.821» de Franz Schubert
• 1940, Concerto para violoncello en mi maior, baseado nas «Pezas para piano, Op.72» de Piotr Ilich Tchaikovski
• Concerto para violoncello en re maior, baseado no «Concerto para clarinete n.º 2, en mi bemol maior, Op.74» de Carl Maria von Weber
• Concerto para violoncello en mi menor, baseado na «Sonata n.º 5, RV.40» de Antonio Vivaldi

Transcricións para violoncello só

• J.S. Bach - Suite para violoncello no.4, BWV 1010

Cassadó transportou a suite en fa maior que orixinalmente é en mi bemol maior.

• Frederick Chopin - Etude op.25 no.1
• George Frideric Handel - The Harmonious Blacksmith (das suites para Harpsicordio Vol.1 No.5 "Air and Variations")