Furafollas ibérico

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Furafollas ibérico
Sorex granarius
Estado de conservación
Pouco preocupante (LC)
Pouco preocupante
Clasificación científica
Reino: Animalia
Filo: Chordata
Clase: Mammalia
Orde: Soricomorpha
Familia: Soricidae
Subfamilia: Soricinae
Tribo: Soricini
Xénero: Sorex
Subxénero: Sorex (Sorex)
Especie: S. granarius
Nome binomial
Sorex granarius
Sorex (Sorex) granarius

Miller, 1910
Distribución de Sorex granarius en Galicia
Distribución de Sorex granarius en Galicia

Distribución de Sorex granarius en Galicia

O furafollas ibérico (Sorex granarius) é unha especie de mamífero da orde dos soricomorfos, familia dos sorícidos, subfamilia dos soricinos e tribo dos soricininos,[1] endémica da Península Ibérica.

Taxonomía[editar | editar a fonte]

Descrita inicialmente en 1910 polo zoólogo estadounidense Gerrit Smith Miller como unha subespecie de Sorex araneus, Sorex araneus granarius,[2] foi elevada á categoría de especie en 1975 por Hausser et al.,[2] debido ás súas características cariolóxicas e morfolóxicas.

Características[editar | editar a fonte]

A súa pelaxe é de cor marrón escura carecendo de banda mediodorsal escura e o bandullo é gris amarelento. A lonxitude de testa e corpo é duns catro centímetros, sendo a cola dunhas tres cuartas partes desa lonxitude. O peso non excede os seis gramos. Ten as puntas dos dentes de cor vermella aínda que xeralmente, a diferenza de S. araneus e S. coronatus, os incisivos superiores amosan unha tonalidade máis clara.

Hábitat e distribución[editar | editar a fonte]

Distribución de Sorex granarius na Península Ibérica.

É un endemismo ibérico. Distribúese ao longo do Sistema Central, dende a Serra de Ayllón á Serra da Estrela, (Portugal), espallándose cara ao norte dende o río Texo ata Galicia. Queda por confirmar a súa presenza ao norte do Sistema Ibérico e en certos enclaves da Cordilleira Cantábrica.

As áreas ocupadas polo furafollas ibérico (ou musaraña ibérica, como se coñece en castelán) caracterízanse por ter unha temperatura media anual de entre 3º e 15 °C, con invernos fríos ou moi fríos, e unha precipitación superior aos 600 mm.

No Sistema Central, a especie localízase nos niveis supra- e oromediterráneo, dende os 500 aos 2.000 m. É frecuente en faias, piñeirais, caralleiras e aciñeirais, así como naquelas zonas nas que o bosque autóctono foi substituído por campos ou bosques de Castanea sativa ou Pinus pinaster.

En Portugal está presente en case todos os hábitat arbustivos. No norte deste país e en Galicia, a especie penetra na rexión eurosiberiana, onde ocupa carballeiras e plantacións de Eucalyptus sp. e Pinus pinaster.

No Sistema Ibérico, mencionouse a súa presenza entre os 1.000 e 1.700 metros de altitude, en carballeiras, faiais e sabinais.

Situación[editar | editar a fonte]

A Unión Internacional para a Conservación da Natureza e dos Recursos Naturais (UICN) cualificou o status desta especie como LC (pouco preeocupante), xa que non parece que estea ameazada, e aínda que non existen estudos suficientes, a extensión xeográfica das súas poboacións non fai temer polo seu estado.[3]

Notas[editar | editar a fonte]

  1. Soricini en MSW.
  2. 2,0 2,1 Garcia-Perea, Rosa; Ventura, Jacint; Lopez-Fuster, M. Jose; Gisbert, Julio (1997-05-09). "Sorex granarius". Mammalian Species (554): 1. doi:10.2307/3504323. 
  3. Palomo, L. J.; Amori, G. & Hutterer, R. (2008): Sorex granarius na Lista vermella da UICN.

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Bibliografía[editar | editar a fonte]

Outros artigos[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]