Friedrich Hölderlin
 | Atención: Este artigo ou sección semella conter investigacións orixinais. |
 | Este artigo precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo. (Desde xaneiro de 2018.) |
.jpg)  | |
| Nome orixinal | (de) Johann Christian Friedrich Hölderlin |
|---|---|
| Biografía | |
| Nacemento | 20 de marzo de 1770 Lauffen am Neckar |
| Morte | 7 de xuño de 1843 (73 anos) Tubinga |
| Lugar de sepultura | Cemitério Municipal de Tübingen (pt)  |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | Reino de Württemberg |
| Educación | Universidade de Tubinga Evangelical Seminaries of Maulbronn and Blaubeuren (en) Universidade de Jena Tübinger Stift (en) |
| Actividade | |
| Campo de traballo | Poesía, tradución, filosofía e Prosa |
| Ocupación | poeta , novelista , filósofo , libretista , tradutor , bibliotecario , escritor , Hofmeister (pt) |
| Período de actividade | 1797 - 1820 |
| Movemento | Romanticismo e Idealismo alemão (pt) |
| Influencias | |
| Lingua | Lingua alemá e lingua francesa |
| Obra | |
Obras destacables
| |
| Familia | |
| Cónxuxe | sen valor |
| Pais | Heinrich Friedrich Hölderlin (en) e Johanna Christiana Gok (pt) |
| Irmáns | Heinrike Breunlin (en) |
Sinatura  | |
| Páxina web | hoelderlin-gesellschaft.de |
       | |
Friedrich Hölderlin, nado en Lauffen am Neckar (Baden-Württemberg) o 20 de marzo de 1770 e finado en Tubinga o 7 de xuño de 1843, foi un poeta alemán do romanticismo. Está considerado un dos máis grandes poetas líricos en alemán. As súas obras mesturan elementos do clasicismo e temas cristiáns.
A súa novela epistolar Hyperion (1797-99), escrito logo da revolta dos gregos contra os turcos otománs (1770), é a expresión lírica da súa crenza nun novo Cristo grego, símbolo espiritual da rexeneración, que supera a fraxilidade e a alienación dos homes.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Hölderlin dedicouse á literatura por un período de tempo de arredor de dous anos. Durante a súa vida non coñecería nin estabilidade nin felicidade, segundo confesou el mesmo, chegándolle a faltar tanto o diñeiro como o recoñecemento. O enfrontamento coa sociedade a raíz dun asunto amoroso cunha muller casada, levaríao ao final á tolemia: Son mortal, nado para o amor e para o sufrimento. Rexeitou a habitual aceptación idealista da felicidade; para el existe o pracer, mais é auga tépeda sobre a lingua.
Hölderlin perdeu o seu pai, administrador dun mosteiro local, á idade de dous anos. Poucos anos despois, súa nai, Johanna Christina Hölderlin, casou co gobernador de Nürtingen. Con catorce anos, comezou a escribir poemas, lidos polos seus compañeiros de escola e polos seus profesores. En 1788, ingresou na Universidade de Tubinga, estudando teoloxía e obtendo o título de mestre. Durante este período fíxose amigo de Hegel (1770-1831), compartindo ambos os dous unha grande admiración pola Revolución Francesa.
En 1793 foi presentado a Friedrich Schiller, que publicou algúns dos seus poemas. Traballou como preceptor en Waltershausen. Un punto de inflexión na súa vida aconteceu cando foi nomeado preceptor na casa dun riquísimo banqueiro de Frankfurt, Jakob Gontard. Hölderlin viviu unha historia de amor coa muller do seu patrón, Suzette Gontard, a quen denominaba Diotima nos seus poemas. A súa felicidade foi de curta dura, ao ser sabedor o home da relación. Porén, continuaríanse a escribir e a verse en segredo. Encontráronse por última vez en 1800. As cartas de Suzette ao poeta dan abondo información sobre a súa historia de amor.
Cansado dos sensabores amorosos, Hölderlin deixou Frankfurt no ano 1798. Comezou entón un período de intensa creatividade, coas súas grandes elexías e o segundo volume de Hiperión. Escribiu tamén textos filosóficos e unha traxedia, Der Tod des Empedokles (A morte de Empédocles), que quedou inconclusa. No final do seu grande himno 'Patmos', o poeta manifesta que a función principal do poeta é o cultivo da palabra e a interpretación da realidade. Pouco antes da súa viaxe a Francia, declarou: "Agora podo reencontrar unha una nova verdade, unha mellor visión en gran parte sobre nos mesmos e sobre o noso entorno, pensando que teño medo destas cousas que poden eventualmente asociarse en min como o vello Tántalo, que recibira dos deuses máis do que lle fora posíbel dixerir." Logo dun breve traballo como preceptor en Bordeos, Hölderlin volveu a Alemaña en 1802.
Por desgraza, esta viaxe agravou o seu estado de esquizofrenia. De retorno a Nürtingen soubo da morte de Suzette. En 1805 a súa saúde mental degradouse totalmente. Durante certos períodos, cando atinxía bastante lucidez para escribir, traducía as traxedias de Sófocles.
Os últimos 36 anos da vida de Hölderlin desenvolvéronse baixo a sombra da loucura, nunha casa de repouso de Tubinga. Faleceu o 7 de junt de 1843.
Obras[editar | editar a fonte]
- Der Tod des Empedokles (1797-1800)
- Hyperion oder Der Eremit in Griechenland (1797-1799)
- Trauerspiele des Sophokles (1804)
- Gedichte von Friedrich Hölderlin (1826)
Álvaro Cunqueiro traduciu tres dos seus poemas ao galego, que foron publicados en La Noche. Suplemento del sábado (nº 5, 1949): "Adeus", "Edades da vida" e "Primaveira". Aquilino Iglesia Alvariño adicoulle un poema en Cómaros verdes.
| Control de autoridades |
|
|---|
