Francisco Camba

Francisco Camba
	;
Biografía
Nacemento	16 de novembro de 1882 ; Vilanova de Arousa, España
Morte	6 de febreiro de 1948 (65 anos); Madrid, España
Datos persoais
País de nacionalidade	España
Actividade
Ocupación	escritor , xornalista
Membro de	Real Academia Galega
Xénero artístico	Novela
Pseudónimo literario	El Hidalgo de Tor
Lingua	Lingua castelá
Familia
Irmáns	Julio Camba
	Premios Premio Fastenrath ;

Francisco Camba Andreu, nado en Vilanova de Arousa o 16 de novembro de 1882 e finado en Madrid o 6 de febreiro de 1948^[1], foi un escritor galego.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Naceu nunha familia de clase media, fillo do mestre e practicante Manuel Camba Bóveda e de Juana Andreu Temes. Foi irmán de Julio Camba, e a súa casa natal converteuse na Casa Museo Irmáns Camba^[2].

En abril de 1898 obtivo o título de mestre na Escola Normal de Pontevedra, e comezou a exercer en xuño dese mesmo ano. Pasou por escolas de Caldas de Reis, Portomarín, Lugo e Santiago de Compostela. Colaborou en prensa galega, como El Lucense, El Regional, Gaceta de Galicia ou La Provincia. Comezou a súa carreira como novelista coa obra O Terruño^[3], publicada en formato folletín en La Idea Moderna^[1].

En 1902 decide trasladarse a Madrid, e colaborou en Blanco y Negro co pseudónimo El Hidalgo de Tor.^[1] Exiliouse en Buenos Aires por motivos políticos, e colaborou en El Diario Español e La Nación.

De regreso a Madrid colaborou en diferentes periódicos, como El Parlamentario, fundado e dirixido polo seu amigo Luis Antón del Olmet. Pasou a guerra civil española, como partidario do bando sublevado, e plasmou as súas vivencias na novela Madridgrado (1939)^[4].

Obra[editar | editar a fonte]

A súa obra é de carácter costumista, internándose mesmo na crítica social, se ben derivou cara ao dramatismo sentimental^[5]. Cultivou temas como a aviación en Los nietos de Ícaro ou a emigración a América en El vellocino de plata.

Narrativa en galego[editar | editar a fonte]

O terruño (1900)
Novelas lóstregos
"Amor de pai" (Revista Gallega nº 252, 1900)^[3]
"No Hespital" (conto, Revista Gallega nº 477, 1904)^[3]

Narrativa en castelán[editar | editar a fonte]

Camino adelante. A través de Galicia (1908; crónicas de viaxes. La Voz de Galicia)^[6]
Los españoles en el centenario argentino (1910)
Los nietos de Ícaro (1911)
El amigo Chirel (1918)
La revolución de Laíño (1919; premio Fastenrath da Real Academia Española^[7])
Cárcel de seda (1920)
Camino adelante
El vellocino de plata (1922)
El enigma de las llamas azules (1922)
El pecado de San Jesusito (1923; premiada polo Círculo de Belas Artes de Madrid)
Mimí Magdalena (1924)
El idilio de "Artagnan" novela de la vida perruna (1925)
El tributo de las siete doncellas (1926)
Una morena y una rubia (1929; adaptada ao cinema en 1933 como comedia musical)
Flor de fango (1926)
Piedra rodada (1927)
Crimen de mujer (1927)
Machicha Monroy (1930)
La noche mil y dos (1930)
La sirena rubia (1931)
Lerroux, el caballero de la libertad (1935)
El pino y la palmera (1936)
Madridgrado. Documental Film (1939)
El convoy de la isla del Coral (1943)

El drama del oro negro (1943)

Fernando Villamil (1944)

Despois da guerra civil comezou un proxecto ambicioso, Episodios Contemporáneos, unha continuación dos Episodios Nacionales de Benito Pérez Galdós, tratando a historia española desde 1906 até 1936: