Frédéric Mistral

Frédéric Mistral

Nome orixinal	(pro) Frederi Mistral
Biografía
Nacemento	(fr) Joseph Étienne Frédéric Mistral 8 de setembro de 1830 Maillane, Francia
Morte	25 de marzo de 1914 (83 anos) Maillane, Francia
Presidente comité du museon Arlaten (en)
1899 – 1914 – Marie Mistral →
Capoulié of the Félibrige (en)
1876 – 1888 – Joseph Roumanille →
Datos persoais
País de nacionalidade	Francia
Educación	Aix-Marseille University (1896-1971) (en)
Actividade
Campo de traballo	Literatura e translations from Latin (en)
Ocupación	escritor , poeta , lexicógrafo
Membro de	Academy of Sciences, Letters and Arts of Marseille (en) (1886–) Société littéraire et scientifique de Castres (en) (membro correspondente) (1859–) Celtic dinner (en) Felibrige
Xénero artístico	Poesía e dicionario
Movemento	Felibrige
Influencias	Antoine Blaise Crousillat (pt)
Pseudónimo literario	Mèste Franc Lou Felibre Calu Lou Felibre de Bèuvezet Lou Canounge de N-D. de Casten Jan Chaplo Verne Lou Medecin di Torro Un Jouine Felibre Tounin Clapo Lou Tout-Obro Antoine Chansroux Un Maianen Cousinié Macàri Gui de Mount-Pavoun Lou Felibre dóu Mas Michèu Gai Grand la Borgno Lou Cascarelet Lou Felibre de Bello Visto Ambròsi Boufarel
Lingua	Lingua francesa e Provençal (pt)
Participou en
1854	Felibrige
agosto de 1853	Congress of Aix-en-Provence (en)
	Museon Arlaten (en)
Obra
Obras destacables Calendau (pt) Lou Tresor dóu Felibrige (en) Lou Pouèmo dóu Rose (en) (1859) Mirèio (en) (1876) Lis Isclo d'Or (en)
Familia
Cónxuxe	Marie Mistral
Fillos	Marius Ferréol (en)
Pais	François Mistral (en)   e Adélaïde Mistral (en)
Premios (28 de maio de 1909)  comandante da Lexión de Honra (1904)  Premio Nobel de Literatura (1897)  Alfred Née Award (en) (4 de xaneiro de 1895)  Oficial da Lexión de Honra (1884)  Vitet Prize (en) (14 de agosto de 1863)  Cabaleiro da Lexión de Honra
Sinatura

Retrato de Paul Saïn.

Frédéric Mistral, nado en Maillane (Provenza) o 8 de setembro de 1830 e finado o 25 de marzo de 1914, foi un escritor e lexicógrafo francés en lingua occitana, membro fundador do Félibrige, membro da Academia de Marsella e Premio Nobel de literatura en 1904.

Traxectoria

Foi fillo dunha familia acomodada (François Mistral e Adélaide Poulinet), polos cales emparentaba coas máis antigas familias da Provenza: Cruvelier, Expilly, Roux ou Ruffo di Calabria, moi estreitamente vinculadas entre elas mesmas; marqueses de Aurel. Non foi á escola ata os nove anos de idade.

Logo de acabar o bacharelato en Nîmes, estuda Dereito en Aix-en-Provence entre 1848 e 1851, facéndose entón o cantor da independencia da Provenza e ante todo do provenzal «primeira lingua literaria da Europa civilizada». No transcurso dos estudos de Dereito contacta coa historia do seu país, antigo Estado independente. Emancipado polo seu pai, toma daquela o acordo: «de erguer, de reavivar en Provenza o sentimento de raza (...); de promover este renacemento a prol da restauración da lingua natural e histórica do país (...); de pór de moda o provenzal polo alento e o lume da divina poesía». Para Mistral, a palabra raza designa un «pobo unido pola lingua, enraizado nun país e nunha historia».

Mistral recibe o Premio Nobel de Literatura en 1904 conxuntamente con José Echegaray. Destinará o montante do premio a creación do Museon Arlaten en Arles. Recibe o galardón:

En recoñecemento da frescura, orixinalidade e autenticidade da súa produción literaria, fiel reflexo das paisaxes naturais e o espírito popular da súa nación; e, ademais, polo seu significativo labor como filólogo provenzal

Casou con Marie-Louise Rivière, muller borgoñesa, mais non tiveron descendencia.

Félibrige

De volta a Maillane, Mistral alíase co poeta Roumanille, co cal organiza o renacemento da lingua provenzal. Fundan entón con outros cinco poetas provenzais o Félibrige, que permitiría con forza promover a lingua de Oc. Posto baixo o patrocinio de santa Estela, o movemento acollerá a poetas cataláns expulsados de España por Isabel II.

Os sete "primadié", fundadores do félibrige foran: Jóusè Roumaniho, Frederi Mistral, Teoudor Aubanèl, Ansèume Matiéu, Jouan Brunet, Adòufe Tavan e Pau Giera. O Felibrige é aínda hoxe unha das principais organizacións culturais en País de Oc. Tamén é das poucas presentes nos 36 departamentos de lingua occitana.

Coa súa obra, Mistral rehabilita a lingua provenzal conducíndoa ás máis elevadas cimas da poesía épica : a calidade da obra será consagrada con diversas distincións. Botase nun traballo de monxe para facer un dicionario e como trobador, escribe textos de cancións.

Lexicografía : Lou Tresor dóu Felibrige

Mistral é o autor de Lou Tresor dóu Felibrige (1878-1886), que permanece aínda hoxe como o dicionario máis caudaloso da lingua occitana, e un dos máis fiables pola precisión das acepcións. É un dicionario bilingüe occitano-francés, en dous grandes volumes, englobando o conxunto dos dialectos de Oc, mais con grafía mistraliana.

Mirèio

A súa obra mestra é Mirèio (Mireille en francés), publicada en 1859 despois de oito anos de esforzo creador. Mirèio conta os amores de Vincent et Mireille, unha fermosa provenzal. O poema inspirará a Charles Gounod unha ópera en 1863. Mistral acha aquí a ocasión de propor a súa lingua, mais tamén de facer participar na cultura dun país ao falar especialmente de Saintes Maries de la Mer.

Obras

• Mirèio (1859)
• Calendau (1867)
• Lis isclo d’or (1875)
• Nerto, novela (1884)
• La rèino Jano, drama (1890)
• Lou pouemo dóu Rose (1897)
• Moun espelido, Memòri e Raconte, memorias (1906)
• Discours e dicho (1906)
• La genèsi, traducho en prouvençau (1910)
• Lis óulivado (1912)
• Lou tresor dóu felibrige (1878-1886), dicionario provenzal-francés
• Proso d’Armana (póstumo) (1926, 1927, 1930)
• Coupo Santo (1867)