Ferrari 250 Europa GT

Ferrari 250 Europa GT
Deseño	Vignale, Pinifarina
Produción	1955 (44 unidades)
Configuración
Tipo	Cupé
Modelos relacionados
Antecesor	Ferrari 250 Europa

O 250 GT Europa é un deportivo construído por Ferrari en 1955.

Historia

Foi presentado no Salón do automóbil de París de 1954 e substituíu o 250 Europa. No principio era tamén chamado "250 Europa", pero pronto engadiuse "GT" para distinguir as dúas series. Estes foron, con todo, dous modelos moi similares, e a diferenza estética máis importante era a distancia entre o gardabarros e os alicerces dianteiros parabrisas. Tamén era similar ao 375 América

Pero a maior diferenza era o motor. O "250 Europa" montaba en realidade un V12 "longo", deseñado por Aurelio Lampredi, mentres que o "250 Europa GT" instalaba un V12 "curto", deseñado por Gioacchino Colombo, que xa se utilizara noutros modelos Ferrari. Co acurtamento do tamaño do motor, foi posible acurtar a distancia entre eixos 200 mm quedando en 2600 mm en total, sen reducir o espazo interior. Tamén se aumentou o ancho en 29 mm. Outro elemento que distingue o "250 GT Europa" fronte ó "250 Europa" era o chasis. Este último no "250 Europa GT" estaba formado por dous tubos principais situados lonxitudinalmente coa cruz de reforzo transversal e soporte externo no que estaba montado a carrozaría.

Case todos os modelos tiñan o volante a esquerda, agás un exemplar.

O "250 GT Europa" foi o punto de referencia para os seguintes coches de estrada de Ferrari, grazas á homoxeneidade na súa construción. A partir deste modelo Pininfarina chegou a ser case o único deseñador da serie Ferrari. Ademais, os cambios no motor e chasis deste modelo sentaron as bases de automóbiles de rúa de Ferrari durante dez anos, na xeración de modelos de clase "250 GT"

Especificacións

O motor V12 a 60° dianteiro estaba montado lonxitudinalmente. Tiña unha capacidade de 3 l e era totalmente diferente ó instalado no 250 Europa. Foi unha evolución do motor "curto", creado por Gioacchino Colombo e tiña un desprazamento de 2.963´45 cc. A relación de compresión era 8:1. L tiña tres carburadores Weber de dobre corpo 36 ou 42 DCZ, distribuidor e frontal montado horizontalmente. A lubricación en Cárter húmido, mentres que o embrague tiña un disco de embrague dobre. A potencia era de 200 CV a 6300 rpm.

A velocidade máxima era de 218 km/h.

Véxase tamén

Ligazóns externas

Páxina oficial