Eudocia Makrembolitissa

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
(Redirección desde «Eudoxia Macrembolitissa»)
Infotaula de personaEudocia Makrembolitissa

Editar o valor em Wikidata
Biografía
Nacemento1021 (Gregoriano) Editar o valor em Wikidata
Morte1096 (Gregoriano) Editar o valor em Wikidata (74/75 anos)
Byzantine empress (en) Traducir
1059 – 1071
← Catarina da Bulgária (pt) TraducirMaria Bagrationi (pt) Traducir → Editar o valor em Wikidata
Datos persoais
País de nacionalidadeImperio Bizantino Editar o valor em Wikidata
Actividade
Ocupaciónescritora , raíña , monxa cristiá Editar o valor em Wikidata
Outro
TítuloEmperatriz consorte Editar o valor em Wikidata
FamiliaDinastia dos Ducas (pt) Traducir e Makrembolites (en) Traducir Editar o valor em Wikidata
CónxuxeConstantino X Ducas
Romano IV Dióxenes Editar o valor em Wikidata
FillosNicéforo Diógenes (pt) Traducir
 () Romano IV Dióxenes
Anna Doukaina (en) Traducir
 () Constantino X Ducas
Miguel VII Ducas
 () Constantino X Ducas
Teodora Ana Ducaina Selvo (pt) Traducir
 () Constantino X Ducas
Constâncio Ducas (pt) Traducir
 () Constantino X Ducas
Leão Diógenes (pt) Traducir
 () Romano IV Dióxenes
Andrónico Ducas (pt) Traducir
 () Constantino X Ducas
Zoe Doukaina (en) Traducir
 () Constantino X Ducas Editar o valor em Wikidata

WikiTree: Makrembolitissa-1
Díptico representando a Romano IV e Eudoxia.

Eudocia Makrembolitissa ou Eudoxia Macrembolitissa (en grego: Ευδοκία Μακρεμβολίτισσα), foi unha emperatriz bizantina. Morta en 1096, era sobriña do patriarca Miguel Cerulario

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Casa de primeiras en 1050 con Constantino X Ducas († 1067), emperador bizantino. Á morte deste último, exerceu a rexencia no nome dos seus tres fillos Miguel VII, Andrónico e Constantino. Volveu casar con Romano IV Dióxenes.

Eudocia asegurou a canonización de Cerulario pouco tempo despois da súa morte, facendo del o campión da independencia espiritual dos gregos despois do Gran Cisma de Oriente de 1054.

Foi apartada do poder polo seu fillo máis vello Miguel VII en 1071, e mandada ao exilio nun mosteiro do Bósforo. Nicéforo III Botaniates, que derrocou a Miguel VII en 1078, fíxoa volver á capital e colmouna de favores.