Eu tampouco me chamo Flanagan

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.

Eu tampouco me chamo Flanagan
Título orixinalJo tampoc em dic Flanagan
Autor/aAndreu Martín e Jaume Ribera
OrixeCataluña
Linguacatalán
ColecciónFóra de Xogo (nº 94)
Xénero(s)Novela negra, literatura xuvenil
EditorialEdicións Xerais
Data de pub.setembro 2006
Formato13 x 21 cm.
edición rústica cosida a fío
Páxinas256
ISBNISBN 978-84-9782-479-8
Precedido porO diario vermello de Flanagan
Seguido porFlanagan Flash-Back
TraduciónCarmen Torres París
editar datos en Wikidata ]

Eu tampouco me chamo Flanagan é un libro escrito no 2006 por Andreu Martín e Jaume Ribera. É o undécimo da saga protagonizada polo detective xuvenil Flanagan.

Trama[editar | editar a fonte]

A trama comeza o venres 20 de xuño, cando rematan os exames de 2º de bacharelato. O pai de Flanagan quere que bote unha man no bar, e o detective Oriol Lahoz o contrata para que o axude a atopar a Alí, un neno magrebí do barrio que desapareceu. Remata compracendo os dous, servindo cafés e atopando a Alí.

Ademais, vese enganado de novo polos amigos de Nines, o que unido á falta de diálogo con ela, créalle novos problemas sentimentais. Tamén aparece de novo en escena o seu amigo Charche, coa súa relación con Vanesa, onde o conselleiro sentimental Flanagan volve xogar un importante papel para desta volta resolver o secuestro de Charche.

Segue a relación con Nines, malia as turbulencias, e desta volta parece que bastante consolidada. Deixa o futuro aberto a un posible acceso á universidade a estudar criminoloxía.

Narración[editar | editar a fonte]

Neste libro, ó contrario dos demais da saga, inclúe unha incoherencia, pois di que en O longo adeus, de Raymond Chandler, Philip Marlowe rexeita un billete de 1000 dólares, cando é de 5000 (un retrato de Madison).

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]