Estalactita

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Estalactitas na cova de Valporquero.
Conxunto de estalactitas do tipo bandeira.
Grupo de estalactitas creadas pola disolución do cemento.

Unha estalactita (do grego σταλακτίτης stalaktítēs, de στάλαγμα stálagma "gota", de σταλάσσω stalásso, "gotexar"), é un tipo de espeleotema (depósito de minerais que se forman por precipitación química) que se forma no teito dunha cova nunha zona calcaria debido á decantación de solucións e a deposición de carbonato cálcico. Por veces poden unirse coas estalagmitas do solo e formaren columnas ou piares.

As tres formas principais de estalactitas son:

  • vertical: cando é relativamente simétrica respecto a calquera plano vertical;
  • bandeira: cando se deforma a causa dun vento de dirección e sentido constantes, deixando unha sorte de membrana a sotavento;
  • excéntrica: cando a dirección ou sentido do ar na cova é variable e polo tanto o eixo lonxitudinal da estalactita é aleatorio (cf. helictita);

Igual que as covas, poden ter orixes variadas, pero principalmente son a orixe dos materiais disoltos ou en suspensión son tres:

As estalactitas poden ser macizas ou ter unha canle interior que alimenta a auga. Debido á súa beleza (normalmente o carbonato presenta iridisacións ante a iluminación exterior), ás veces córtanse vandalicamente para pretender desfrutalas na casa, pero é unha alternativa va: a estrutura de cada estalactita é estable unicamente nas condicións de humidade e temperatura nas que se formou.

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Bibliografía[editar | editar a fonte]

  • Braund, Martin e Reiss, Jonathan (2004): Learning Science Outside the Classroom. Routledge. ISBN 0-415-32116-6
  • Kramer, Stephen P. e Day, Kenrick L. (1995): Caves'. Carolrhoda Books. ISBN 978-0-87614-447-3

Outros artigos[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]