Estado de sitio
 | Este artigo precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo. (Desde marzo de 2020.) |
 | Este artigo ou sección precisa contidos, imaxes ou perspectivas globais. Por favor, universalíceo. |
O estado de sitio é un réxime de excepción que pode declarar o goberno dun país en situacións excepcionais.
Tamén se refire á medida que adopta o poder público para reforzar as facultades do poder executivo en detrimento das garantías individuais, a fin -e ás veces co pretexto- de manter a orde interior en casos de revolta dentro da nación ou dunha parte dela ou de agresión exterior.
O estado de sitio representa un concepto equivalente ao de estado de guerra, e por iso danse ás forzas armadas facultades preponderantes para os actos de represión. Durante o 'estado de sitio' quedan en suspenso as garantías constitucionais, con maior ou menor extensión, segundo as lexislacións. Nalgunhas delas, como sucede na Arxentina, autorízase ao xefe de Estado a deter ás persoas e a trasladalas dun punto a outro da nación, salvo que prefiran saír do territorio nacional.
A declaración do 'estado de sitio' representa, no Dereito Político, unha institución moi discutida, non porque se descoñeza a necesidade da súa implementación en momentos determinados, se non polos abusos a que se presta por parte do poder executivo.
Este estado dítase, xeralmente, en caso de invasión, guerra exterior, guerra civil ou perigo inminente de que se produzan.
En España[editar | editar a fonte]
En España é un dos tres réximes de emerxencia contemplados no artigo 116 da Constitución Española de 1978[1]. En concreto, o estado de sitio detállase no punto 4 do devandito artigo. Así mesmo, os seus efectos foron desenvolvidos no artigo 32-36 da Lei Orgánica 4/1981, dos estados de alarma, excepción e sitio[2].
O estado de sitio pode declararse de se produciren actos violentos contra a soberanía española, a súa integridade territorial ou a Constitución. O órgano capacitado para declaralo e estabelecer as súas condicións é a maioría absoluta do Congreso dos Deputados. Con todo debe mediar unha proposta do Goberno.
O estado de sitio é o máis restritivo dos tres estados de emerxencia que contempla a Constitución española. Sería o equivalente ao que noutros ordenamentos xurídicos é a declaración de estado de guerra ou a lei marcial. Os seus efectos supoñen a suspensión da práctica totalidade das liberdades recoñecidas na Constitución. Esta suspensión pode atinxir mesmo ás garantías xurídicas que se deben ofrecer ás persoas detidas: nese caso a suspensión farase explícita na declaración. Así mesmo, o estado de sitio contempla a posibilidade de que o Goberno delegue boa parte dos seus poderes na autoridade militar da súa designación.
O estado de sitio non foi declarado nunca en España desde a proclamación da Constitución de 1978.
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ "Constitución Española de 1978" (PDF). Axencia Boletín Oficial Estado. Consultado o 20/03/2020.
- ↑ "Lei Orgánica 4/1981, do 1 de xuño, dos estados de alarma, excepción e sitio". Agencia Estatal Boletín Oficial del Estado (en castelán). Consultado o 20/03/2020.
