Enrique Simonet
| Enrique Simonet | |
|---|---|
 Autorretrato de Enrique Simonet | |
| Nome | Enrique Simonet Lombardo |
| Nacemento | 2 de febreiro de 1866 |
| Valencia | |
| Falecemento | 20 de abril de 1927 |
| Madrid | |
| Nacionalidade | española |
| Cónxuxe(s) | Asunción Castro Crespo |
| Fillos | Enrique Simonet Castro |
| Eido | pintura |
| Adestramento | Bernardo Ferrándiz Bádenes |
| Movemento | costumismo |
| Traballos | |
| [ editar datos en Wikidata ] | |
Enrique Simonet Lombardo, nado en Valencia o 12 de febreiro de 1866 e finado en Madrid o 20 de abril de 1927, foi un pintor español.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Ao parecer a súa vocación primeira ou da infancia foi eclesiástica, pero abandonouna para dedicarse á pintura. Malia ser valenciano de nacemento e de que estudou na Escola de Belas Artes de San Carlos da súa cidade natal, vinculouse ao círculo malagueño tanto pola súa pronta chegada, como pola súa orixe familiar, a súa formación artística e/ou a súa actividade profesional na cidade de Málaga. E tamén estudou no taller do valenciano Bernardo Ferrándiz en Málaga, formando parte da chamada escola malagueña de pintura.
Marcha a Roma e outras viaxes[editar | editar a fonte]
En 1887, marchou a Roma como pensionado, onde realizou A decapitación de San Paulo, hoxe na Catedral de Málaga, aproveitando a súa estancia para á súa vez viaxar por toda Italia. Visitou París varias veces e en 1890 fixo un percorrido polo Mediterráneo.
Tamén en Roma realizou, en 1890, a súa obra máis famosa: Anatomía do corazón, tamén coñecida como ¡E tiña corazón! ou A autopsia.[2] Viaxou a Terra Santa, onde se documentou para a súa monumental Flevit super illam; obra pola que recibiu numerosas medallas, entre elas foi primeira medalla na Exposición Internacional de Madrid de 1892, en Chicago en 1893, en Barcelona en 1896 e en París en 1900.
En 1893 e 1894 viaxou a Marrocos como correspondente de guerra de La Ilustración Española y Americana e en 1901 obtivo a cátedra de Estudos de Formas da Natureza e a Arte da Escola de Belas Artes de Barcelona, onde residiu a partir de entón, aínda que pasaba os veráns en Vigo.
Últimos anos[editar | editar a fonte]
En 1911 pasou a formar parte da Escola de Belas Artes de San Fernando de Madrid e entre 1921 e 1922 foi director da Residencia de El Paular para paisaxistas. Xa que tamén se dedicou á pintura decorativa e de paisaxes, entre a que destacan os catro grandes lenzos sobre as Alegorías do Dereito, no Palacio de Xustiza de Barcelona e as oito Alegorías das Provincias no Palacio de Xustiza de Madrid.
Morreu o 20 de abril de 1927 sendo catedrático da Escola Especial de Pintura, Escultura e Gravado de Madrid.
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ Ficha da obra no Portal de Museos de Andalucía Arquivado 21 de febreiro de 2015 en Wayback Machine..
- ↑ "Esta es la historia del cuadro que todos querían mostrarle al Rey en el Museo de Málaga". diario Sur (en castelán). Consultado o 1 de xullo do 2020.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Ligazóns externas[editar | editar a fonte]
 |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Enrique Simonet  |
