Endolimax

Endolimax é un xénero de amebozoos que se encontran nos intestinos de varios animais, onde xeralmente viven como comensais, e inclúe a especie E. nana que se encontra nos humanos. Antes pensábase que non era patóxeno, pero posteriores estudos suxeriron que pode causar diarrea crónica e intermitente. Ademais, é significativo en medicina porque causa falsos positivos noutras probas, especialmente nas probas de detección da especie similar Entamoeba histolytica, o patóxeno responsable da disentería amebiana, e porque a súa presenza indica que o hóspede inxeriu material de procedencia fecal. Forma quistes con catro núcleos, que se abren no corpo e orixinan trofozoítos. Os trofozoítos viven no colon, e os quistes son infectivos. Os núcleos de Endolimax nana teñen un grande endosoma algo descentrado e pequenas cantidades de cromatina visibles ou ningunha.

Quiste

Os quistes son pequenos, con forma de esférica a elipsoidal. Os quistes maduros conteñen catro núcleos; os quistes inmaturos raramente se ven. Estes quistes poden medir de 5-10 μm, e máis comunmente de 6-8 μm. Nas preparacións tinguidas, o núcleo ten un claro cariosoma (agregación de cromatina), que, aínda que non é tan grande como o que presenta o trofozoíto, é meirande que o cariosoma observado nas especies de Entamoeba. A cromatina periférica está ausente. Aínda que os núcleos non son visibles nas preparacións non tinguidas, os cariosomas son doadamente aparentes en preparacións húmidas tinguidas con iodo. O citoplasma pode conter glicóxeno difuso, e os corpos cromátidos están ausentes. Ocasionalmente, poden aparecer pequenos gránulos ou inclusións no citoplasma.

Trofozoíto

Este estadio do ciclo vital mide de 6-12 µm, e os valores medios están entre 8 e 10 µm. Os trofozoítos vivos son lentos. O núcleo simple ás veces é visible nas preparacións non tinguidas. Nos organismos tinguidos, o cariosoma xeralmente é longo e de forma irregular, pero por veces pode ser fragmentado ou situado contra un lado da membrana nuclear. Non hai cromatina periférica preto da membrana nuclear. O citoplasma, que é bastamente granular e con frecuencia moi vacuolado, pode conter bacterias.