Edificio Simeón

Edificio Simeón
	Fachada principal do edificio Simeón, na Porta do Sol de Vigo
Edificio
Estilo	Modernista
Localización	Porta do Sol coa rúa Doutor Cadaval e a calella da II República, Vigo (Galiza)
Coordenadas	42°14′16″N 8°43′30″O / 42.237652, -8.725048Coordenadas: 42°14′16″N 8°43′30″O / 42.237652, -8.725048
Construción
Inicio	1906
Construción	1907
Remate	1911
Dimensións
Plantas	7 (planta baixa, entresollado, 3 andares, ático abufardado e faiado).
Equipo
Arquitecto(s)	Irmáns Benito Gómez Román e Manuel Gómez Román
	[ editar datos en Wikidata ]

O edificio Simeón tamén chamado Almacenes Simeón, é un inmoble de estilo Modernista de comezos do século XX situado no centro da cidade de Vigo, Galicia. O edificio constitúe un dos mellores exemplos deste estilo arquitectónico na cidade olívica.

Historia[editar | editar a fonte]

O inmoble naceu como proxecto para os Almacenes de Simeón García, encargado a Benito Gómez Román en 1906 sendo solicitada a licenza de construción en 1907.

O proxecto do edificio tiña a intención de aloxar no seu baixo a casa comercial Viúda e Hijos de Simeón García, e vivendas no resto do edificio con entrada nas fachadas laterais.

Pouco despois de aceptar o proxecto, o arquitecto caeu enfermo, polo que a responsabilidade de levar a cabo o proxecto caeu nas mans de Manuel Gómez Román, irmán de Benito. Xa que este non tiña o título de arquitecto a sinatura do proxecto sería a do seu irmán Benito.

Os traballos de construción do inmoble duraron catro anos, sendo rematadas as obras en 1911, ano no que o inmoble inaugurouse.

O edificio foi portada da revista estadounidense Time.

O inmoble[editar | editar a fonte]

O edificio ten catro andares dos cales o derradeiro é un faiado. A planta baixa, empregada como baixo comercial, ten un carácter suntuoso e monumental cunha excelente cantería en granito.

A fachada principal presenta unha composición ecléctica de carácter francés organizada a través dun corpo central acabado cunha cúpula. Como curiosidade destaca o galo esculpido na parte alta da fachada central do inmoble, influencia quizais da cultura francesa omnipresente no edificio.^[1]

Nela atópase a entrada ao centro comercial a través dun fermoso soportal; é a que presenta unha maior profusión decorativa, sobre todo nos balcóns avultados no remate do corpo central, cun arco de medio punto peraltado e onde destaca o emprego do ferro con formas curvilíneas que lembran ao estilo Art Nouveau. As fachadas laterais presentan tamén unha composición ecléctica cunha alternancia de vans.

A decoración, elaborada en granito, é de estilo modernista cunha variada representación de flora e fauna. Os elementos decorativos sitúanse sobre todo nos sobredinteis, claves, ménsulas, remates das pilastras, balcóns etc. Cabe destacar o tratamento do rostro dunha muller cun pano na cabeza que aparece enmarcado na decoración vexetal, na clave do van central inferior; o remate das pilastras, no que aparecen pombas e formas vexetais; e as gárgolas de formas monstruosas. Segundo a tradición popular, a cara da anciá do pano esculpida na clave do lintel, é a nai do arquitecto e foi esculpida por el mesmo.^[2]