Terra da Raíña Maud
Terra da Raíña Maud (en noruegués: Dronning Maud Land) é o sector da Antártida reclamado por Noruega. Atópase ao sur do continente africano, na Antártida Oriental, e abarca entre os meridianos 20º O e 45º E, cunha área de terra de aproximadamente 2.500.000 km² (aínda que o seu límites norte e sur non foron definidos), a maior parte cuberta por bloques de xeo antártico de enorme espesura. Este territorio foi reclamado por Noruega o 14 de xaneiro de 1939, mais esta reclamación, como todas as demais na Antártida, non están universalmente recoñecidas e a área está suxeita aos termos do Tratado Antártico. O outro territorio antártico reclamado por Noruega é a Illa Pedro I.
A Terra da Raíña Maud foi nomeada por Roald Amundsen en honra á raíña Maud de Noruega.
Sectores[editar | editar a fonte]
A terra da Raíña Maud divídese en cinco áreas costeiras que poden ser consideradas como sectores que se prolongan até o polo sur, como na seguinte táboa, de oeste a leste son:
| Nº | Sector | Área (km²) | Límite occidental | Límite oriental |
|---|---|---|---|---|
| 1 | Costa da Princesa Marta | 970.000 | 020°00' W | 005°00' E |
| 2 | Costa da Princesa Astrid | 580.000 | 005°00' E | 020°00' E |
| 3 | Costa da Princesa Ragnhild | 540.000 | 020°00' E | 034°00' E |
| 4 | Costa do Príncipe Harald | 230.000 | 034°00' E | 040°00' E |
| 5 | Costa do Príncipe Olav | 180.000 | 040°00' E | 045° E |
| TERRA DA RAÍÑA MAUD | 2.500.000 | 020°00' W | 045° E |
Historia[editar | editar a fonte]
A área foi visitada por primeira vez en 1930 por Hjalmar Riiser-Larsen como parte dos esforzos por cartografar a Antártida. Roald Amundsen bautizáraa previamente en honra á raíña Maud de Noruega e ao total da meseta que rodea o polo sur como Haakon VII's Vidde en honra ao rei Haakon VII de Noruega. A área orixinalmente identificada por Amundsen como Terra da Raíña Maud abarcaba desde os 37° até os 50° de lonxitude este.
Cando Amundsen converteuse no primeiro home en alcanzar o polo sur o 14 de decembro de 1911, reclamou a meseta polar para o rei Haakon VII de Noruega. Con todo, o Goberno noruegués non aceptou a reclamación do polo sur debido a que contradicía as súas posicións na disputa coa Unión Soviética no ártico, ao rexeitar a Teoría dos Sectores Polares.
En 1928 Noruega reclamou a subantártida illa Bouvet e o 15 de abril de 1929 expresou mediante unha nota aos Estados Unidos que en base aos descubrimentos realizados por Amundsen no polo sur, tiña:[1]
base válida para unha reivindicación de prioridade para adquirir eses territorios sempre que as esixencias do dereito internacional en canto á ocupación efectiva dun novo territorio cumpríronse.
A Terra da Raíña Maud foi reclamada por Noruega mediante un decreto real do 14 de xaneiro de 1939:[2]
A parte da costa continental na Antártida que se estende desde os límites das Dependencias das illas Malvinas no oeste (o límite da Terra de Coats) aos límites do Territorio Antártico Australiano no leste (45 ° de lonxitude oeste), coa terra situada na costa e o mar circundante, porase baixo a soberanía de Noruega.
Bases antárticas[editar | editar a fonte]
As Bases Antárticas permanentes (operativas todo o ano) instaladas neste territorio son:
Alemaña Georg von Neumeyer
Suráfrica Sanae
Rusia Novolazarevskaya
India Dakshin Gangotri- India Maitri
Xapón Syowa- Xapón Mizuho
En 1985, Noruega estableceu a Base Tor en Svarthammaren na Costa da Princesa Marta; e en 2005, a raíña Sonia de Noruega inaugurou outra base chamada Troll en Jutulsessen. A parte do océano Antártico que baña as costas da Terra da Raíña Maud foi chamada Mar de Haakon VII.
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ The polar regions and the development of international law Volume 3 de Cambridge studies in international and comparative law. pp. 57. Autor: Donald Rothwell. Editor: Cambridge University Press, 1996. ISBN 0-521-56182-5, 9780521561822
- ↑ Antarctica and the law of the sexa. pp. 48. Volume 18 de Publications on ocean development. Autor: Christopher C. Joyner. Editor: Martinus Nijhoff Publishers, 1992. ISBN 0-7923-1823-4, 9780792318231
