Reló

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
(Redirección desde «Dosinia exoleta»)
Reló
Dosinia exoleta

Dosinia exoleta
Clasificación científica
Reino: Animalia
Filo: Mollusca
Clase: Bivalvia
Subclase: Heterodonta
Orde: Veneroida
Superfamilia: Veneroidea
Familia: Veneridae
Xénero: Dosinia
Especie: D. exoleta
Nome binomial
Dosinia exoleta
(Linnaeus, 1758) [1]
Sinonimia
Referencia:[1]
  • Arctoe fulva Risso, 1826
  • Artemis radiata Reeve, 1850
  • Arthemis complanata Locard, 1892
  • Arthemis pudica Poli, 1795
  • Exoleta radula T. Brown, 1827
  • Pectunculus capillaceus da Costa, 1778
  • Venus exoleta Linnaeus, 1758 (orixinario)

O reló, Dosinia exoleta, (Linnaeus, 1758), é un molusco bivalvo heterodonte da orde dos veneroides e familia dos venéridos, común en Galicia.

A súa cuncha é grosa e practicamente circular, de ata 60 mm de diámetro.[2] O talle mínimo de captura e comercialización é de 30 mm.

Ademais do nome de reló, derivado da forma circular da cuncha, recibe tamén os nomes de reloxo, reloxito, moelo, ameixa de can, arola e tato.[3][4][5][2] En Panxón chaman reló a outro molusco, o carneiro (Venus verrucosa).[4]

Descrición[editar | editar a fonte]

A cuncha é grosa, equilátera, case circular e cuberta de finas estrías concéntricas, moi apertadas.[2] A cor da cuncha é cremosa ou castaña clara, con manchas máis escuras irregularmente repartidas e, ás veces, dispostas en bandas radiais ou en zigzag, de cor castaña ou rosada, características desta especie.[2]

O interior é branco e distínguese facilmente o seo paleal, profundo e triangular, que chega ao centro da cuncha.[5]

Hábitat e distribución[editar | editar a fonte]

A especie está presente ao longo de todo o Atlántico, desde Noruega ao Senegal, así como no Mediterráneo.[1]

Vive en augas pouco profundas da rexión infralitoral ata os 75 m de profundidade.[2]

Pesca[editar | editar a fonte]

Captúrase mediante marisqueo a flote, con rastro. En menor cantidade, tamén no marisqueo a pé, co sacho.

Ten a carne dura, o que diminúe a súa valoración gastronómica. Consómese á mariñeira, en arroces ou en conserva.

Galería de imaxes[editar | editar a fonte]

Notas[editar | editar a fonte]

  1. 1,0 1,1 1,2 Dosinia exoleta Linnaeus, 1758 no WoRMS. (Consultado o 04-12-2013).
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Rolán e Schmittt (1966).
  3. Nin o termo reló nin o de moelo figuran no VOLGa nin no dicionario en liña da RAG, pero son os nomes que lle dá a este molusco a Consellería do Mar na súa documentación oficial de fichas de especies pesqueiras.
  4. 4,0 4,1 Ríos Panisse, M. C. (1977).
  5. 5,0 5,1 Ramonell, R. (1985).

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Bibliografía[editar | editar a fonte]

  • Dirección Xeral de Formación Pesqueira: Guía do consumidor de peixe fresco. Xunta de Galicia 1999.
  • Hubler, M. (2010): Compendium of bivalves. A full-color guide to 3,300 of the World’s Marine Bivalves. A status on Bivalvia after 250 years of research. Hackenheim, Germany: ConchBooks. ISBN 978-3-939767-28-2.
  • Ramonell, Rosa (1985): Guía dos mariscos de Galicia. Vigo: Editorial Galaxia, S. A. ISBN 84-7154-506-3.
  • Ríos Panisse, M. C. (1977): Nomenclatura de la flora y fauna marítimas de Galicia. I Invertebrados y peces. Santiago: Universidad de Santiago de Compostela. ISBN 84-7191-008-X.
  • Rolán, Emilio e Jorge Otero-Schmitt (1996): Guía dos moluscos de Galicia. Vigo: Editorial Galaxia. ISBN 84-8288-072-1.

Outros artigos[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]