Dejan Savićević

Dejan Savićević
	;
Biografía
Nacemento	15 de setembro de 1966 (57 anos); Podgorica
Presidente Associação de Futebol de Montenegro (pt)
	7 de xullo de 2001 –
Elemento Conselho da FIFA (pt)
Datos persoais
Outros nomes	Dejo, Il Genio, Genije
País de nacionalidade	Montenegro
Relixión	Ateísmo
Altura	178 cm
Peso	68 kg
Actividade
Ocupación	futbolista , adestrador de fútbol
Partido político	Partido Democrático dos Socialistas de Montenegro (pt)
Nacionalidade deportiva	Iugoslavia
Deporte	fútbol
Posición de xogo	Centrocampista
Traxectoria
Participou en
1998	Mundial de Fútbol Francia 1998
1990	Mundial de Fútbol Italia 1990

Dejan Savićević (Serbio Cirílico: Дејан Савићевић) nado o 15 de setembro de 1966 en Titogrado (Na RFS de Iugoslavia e actual Montenegro), foi un futbolista serbio que xogaba na demarcación de extremo esquerdo.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Comezou a súa carreira futbolística cando tiña 15 anos no equipo xuveníl do OFK Titograd. Debutou na primeira división iugoslava no FK Budućnost e gañou a súa primeira copa coa selección nacional en 1988 contra a Selección de fútbol de Turquía. Inmediatamente foi traspasado a un dos equipos máis importantes de Iugoslavia, o Estrela Vermella de Belgrado. Con este conseguiu tres títulos nacionais consecutivos en 1990, 1991 e 1992, dúas copas nacionais, 1990 e 1992, así coma unha Copa da UEFA e unha Copa Intercontinental, ámbalas dúas no ano 1991. Nese mesmo ano compartiu o segundo premio na votación para o Balón de Ouro.

O seu bo papel no equipo serbio convenceron ao AC Milan para fichalo e cubrir a vacante deixada por Marco van Basten, dándolle a oportunidade de demostrar as súas habilidades ante unha audiencia máis numerosa. Na súa primeira tempada no equipo rossoneri disputou 10 encontros e anotou catro goles. Na seguinte converteuse nun xogador máis regular levando ao Milán a gañar a Liga e a Copa de Europa, sendo nomeado coma O Xenio (Il Genio) por Berlusconi, por aquel entón presidente do club.

A súa actuación na final da Copa de Europa constituíu o seu mellor momento futbolístico e foi aclamado coma unha das mellores actuacións individuais vistas na competición, nunha vitoria que rematou cun 4-0. A seguinte tempada Savićević conseguir levar de novo ao Milán á terceira final da Copa de Europa pero non a puido xogar debido a unha lesión, a pesar de que Savicevic insistira en que xa estaba recuperado. O Milan, sen a súa creatividade, perdeu nunha final irregular ante o Ajax por 1-0.

Co Milan gañou sete trofeos, incluíndo tres scudettos, dúas Copas de Europa e unha Supercopa de Europa, mais foi moi criticado polos medios italianos por non esforzarse nos encontros contra os equipos modestos e as súas intervencións irregulares, aínda que no seu día foi un dos mellores xogadores do mundo.

Logo de retirarse, Savićević adestrou á Selección de fútbol de Iugoslavia e máis tarde á Selección de fútbol de Serbia e Montenegro. Retirouse no 2003 despois de perder 2-1 contra a Selección de fútbol de Azerbaijan no partido de clasificación para a Eurocopa de 2004.