Decio, exarca

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.

Decio foi un exarca de Italia, testemuñado no 584, so o emperador bizantino Mauricio[1].

O termo exarchus aparece mencionado nunha carta datada no 584, do papa Paio II[2] e é identificado co domno Decio patricio citado na mesma carta pouco antes[3], que, porén, segundo algúns era en cambio un senador romano[4].

No 585 sucedeuno Esmaragdo.

Notas[editar | editar a fonte]

  1. Francesco Borri, "Duces e magistri militum nell'Italia esarcale (VI-VIII secolo)", in Reti Medievali Rivista, 6, luglio-dicembre 2005 (texto on-line Arquivado 18 de maio de 2008 en Wayback Machine.), p.1-46 (p.3).
  2. "Pelagii Papae II, Epistolae", in Jacques Paul Migne, Patrologia Latina, Parisii 1878, 72, coll.700-760 (epístola 1). No texto da carta refírese que o exarchus declararía que non podía levar axuda a Roma contra os longobardos en canto xa empeñado na propia defensa.
  3. Pierre Goubert, Byzance avant l'Islam. II, Byzance et l'Occident sous les successeurs de Justinien. 2, Rome, Byzance et Carthage, Paris 1965, pp.75-76.
  4. Ottorino Bertolini "Appunti per la storia del senato di Roma durante il periodo bizantino", in Ottavio Banti (a cura di), Scritti scelti di storia medievale, Livorno 1968, I, pp.228-262.

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Outros artigos[editar | editar a fonte]