Darío Lamazares
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 1923  Antas de Ulla, España |
| Morte | 7 de decembro de 2007 (83/84 anos) |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | España |
| Actividade | |
| Lingua | Lingua castelá |
Darío Lamazares Pena, nado en Antas de Ulla en 1923 e finado o 7 de decembro de 2007 en Buenos Aires[1], foi un emigrante dinamizador da diáspora galega na Arxentina.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Chegou a Arxentina con 14 anos, en 1938, e pouco despois participou na fundación da Sociedad de Antas de Ulla y Monterroso e despois do Centro Lucense de Bos Aires, do que foi presidente durante catro períodos. Cando se fusionaron os centros pontevedrés, lucense, coruñés e ourensán no Centro Galicia de Bos Aires, en 1980, foi escollido o seu primeiro presidente. Tamén participou na creación do Instituto de ensino primario e secundario arxentino-galego Santiago Apóstol da capital bonaerense (1998), e mais da constitución da Fundación Galicia-América en 1996, da que foi escolleito vogal. Así mesmo, foi o voceiro da emigración galega nun acto de homenaxe no Congreso arxentino celebrado en 2005.
Galardóns[editar | editar a fonte]
Datos persoais[editar | editar a fonte]
Faleceu no hospital do Centro Galego de Bos Aires. Tivo dous fillos.