Darío Álvarez Blázquez

Darío Álvarez Blázquez
	; Homenaxe na casa na que residiu en Vigo, no número 9 da rúa Marqués de Valladares.
Biografía
Nacemento	30 de setembro de 1910 ; Tui, España
Morte	7 de xuño de 1979 (68 anos); Vigo, España
Lugar de sepultura	Cemiterio de Pereiró
Datos persoais
País de nacionalidade	España
Educación	Universidade de Santiago de Compostela
Actividade
Ocupación	médico , escritor
Lingua	Lingua galega
Familia
Fillos	Darío Álvarez Gándara, Alfonso Álvarez Gándara
Pais	Darío Álvarez Limeses e María Blázquez Ballester
Irmáns	Xosé María Álvarez Blázquez, Emilio Álvarez Blázquez e Álvaro Álvarez Blázquez

Darío Álvarez Blázquez, nado en Tui o 30 de setembro de 1910 e finado en Vigo o 7 de xuño de 1979, foi un médico e escritor galego.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Fillo de Darío Álvarez Limeses e María Blázquez Ballester, irmán de Emilio e Xosé María Álvarez Blázquez, tras estudar en Tui o ensino elemental fixo o bacharelato por libre examinándose en Pontevedra e a carreira de medicina na Universidade de Santiago de Compostela, acadando a licenciatura en 1932. Posteriormente especializouse en pulmón e corazón no Hospital de San Carlos de Madrid.

Estableceuse como médico en Tui e dende 1933 a 1936 ocupou a praza de tisiólogo no Centro Secundario de Hixiene Rural da Guarda. Tamén foi profesor auxiliar da cátedra de Ciencias Naturais no Instituto de Tui. En 1942 estableceuse a Vigo onde foi médico en Pescanova e outras entidades.

Foi membro do Partido Galeguista e o promotor da creación da agrupación local tudense. Foi detido os primeiros días despois do Golpe de Estado do 18 de xullo de 1936. En 1947 foi detido en Vigo xunto a varios profesionais por pertencer a U.I.L. (Unión de Intelectuais Libres), e en 1974, foi fundador da Xunta Democrática de Vigo e de Galicia. Neste anos fundou tamén o Movemento Socialista de Galicia que máis tarde se fusionaría co Partido Socialista Galego, abandonando o partido en 1977.

Faleceu na súa clínica da rúa Marqués de Valadares cando agardaba polo primeiro paciente da tarde, e foi soterrado no cemiterio de Pereiró.^[1] Foi membro correspondente da Real Academia Galega e da Academia de Medicina de Sevilla.

Vida persoal[editar | editar a fonte]

Casou con Carmen Gándara Fernández, e foi pai de Darío e Alfonso Álvarez Gándara.

Obra[editar | editar a fonte]

Colaborou en numerosos periódicos e revistas: Galicia Emigrante, El Pueblo Gallego, La Noche, Faro de Vigo, La Voz de Galicia, Papeles de Son Armadans, Jornal de Noticias. Escribiu dúas novelas en castelán: O fracaso de Clayton (1938, traducida ao galego en 1994) e A las cinco en punto (1939) asinadas co pseudónimo de Lázaro Evia.

A súa tese de doutoramento (1960) está dedicada a Francisco Sánchez e en 1964 publicou o libro Francisco Sánchez, “El escéptico”. Un gallego precursor. Tamén publicou traballos sobre a época de guerra civil na comarca do Baixo Miño: "Historias de la retaguardia nacionalista" na revista Historia y vida (1975), e unha serie de artigos en La Voz de Galicia titulados "Historias de fuxidos".

Notas[editar | editar a fonte]

↑ "Ayer falleció en Vigo Darío Álvarez Blázquez". La Voz de Galicia. 8 de xuño de 1979.
↑ "Real Academia Galega. Boletín n.º 369, 2008, p. 220" (PDF). Arquivado dende o orixinal (PDF) o 04 de febreiro de 2017. Consultado o 08 de maio de 2017.