Concepción Picciotto

Concepción Picciotto
	;
Biografía
Nacemento	15 de xaneiro de 1936 ; Santiago de Compostela, España
Morte	25 de xaneiro de 2016 (80 anos); Washington, D.C., Estados Unidos de América
Datos persoais
Residencia	Washington, D.C.
País de nacionalidade	España
Actividade
Ocupación	activista , política , activista pola paz
Lingua	Lingua castelá
Páxina web	prop1.org…

Concepción Picciotto, chamada Concepción Martín de solteira, ou Connie Picciotto nos Estados Unidos, nada en Santiago de Compostela^[1] o 15 de xaneiro de 1936 e finada en Washington o 25 de xaneiro de 2016, foi unha pacifista galega que mantivo a máis longa protesta na historia dos Estados Unidos, con máis de 30 anos acampada diante da Casa Branca.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Dicía de si mesma que era neta dun nobre e filla dun xuíz que fora asasinado polas tropas franquistas, e que fora criada por unha avoa, se ben a información exacta do seu pasado en Galicia nunca foi validada. Emigrou aos Estados Unidos en 1960^[1], se ben outras fontes sinalan 1963^[2], onde a finais desa década comezou a traballar como recepcionista na legación comercial do consulado de España en Nova York. Adquiriu a nacionalidade estadounidense e casou con Gaetano Picciotto, un home de negocios italiano o 29 de outubro de 1969^[1] ou de 1966^[3], de quen tomou o apelido. Xuntos viven nun apartamento na Avenida U de Brooklyn.

Ante a imposibilidade de teren fillos 1973 viaxan a Buenos Aires para adoptaren unha filla, Olga. As disputas co seu home sobre a legalidade da adopción levaron a que se separasen e conduciron inicialmente ao internamento de Picciotto no hospital de Coney Island a finais dese ano 1973, e posteriormente ao seu traslado a un hospital psiquiátrico, o Pilgrim Psychiatric Center de Long Island. Segundo o testemuño de Piccioto^[4], deixara o psiquiátrico nos Estados Unidos para ser examinada en España. De aí regresa a América, pero a Otava, no Canadá, dende onde dirixe unha serie de accións legais para recuperar a custodia da filla.

Ante a falta de froitos, trasládase primeiro a Nova York e posteriormente a Washington, en 1979, para conseguir a mediación do goberno federal dos Estados Unidos. Logo de infrutuosas xestións, Piccioto comezou a sentir que era a vítima dunha conspiración gobernamental, e comezou a usar a súa indumentaria típica, que incluía un casco. É alí onde coñece en 1981 a William Thomas, un pacifista estadounidense que levaba varias semanas de protesta diante da Casa Branca. Uniuse a Thomas e comezou o 3 de xuño de 1981 a que sería a protesta máis longa da historia, na beirarrúa do número 1600 de Pennsylvania Avenue, no lado norte da Casa Branca.

O obxectivo da protesta era a paz no mundo e a loita contra a proliferación de armamento nuclear. A primeira pancarta, ideada por Thomas, reclamaba "Sabedoría e honestidade".

En 1984 sumóuselles Ellen Benjamin, quen namorou e casou con Thomas. Grazas á herdanza da nai de Thomas, mercaron un edificio no distrito de Míchigan, no norte da cidade de Washington, para hospedaren a militantes pacifistas. A casa estivo aberta durante todo o tempo que Thomas, Benjamin e Picciotto mantiveron a súa protesta, ata 2009. Nese ano, Thomas falece de repente e Benjamin deixa a casa e pona en venda. Picciotto decide permanecer na casa, cunha fórmula de okupación, durante seis anos, ata que en 2015 é finalmente desafiuzada.

Falecemento[editar | editar a fonte]

Logo do desafiuzamento Picciotto estivo durmindo sen teito nas proximidades do edificio. En novembro de 2015 conseguiu o ingreso nun albergue da rúa North Street Village para durmir. En xaneiro de 2016 caeu e partiu un brazo, e días despois faleceu no albergue.

Pegada cultural[editar | editar a fonte]

Conchita Picciotto apareceu no filme Fahrenheit 9/11, dirixido por Michael Moore en 2004. Tamén no filme documental “The Oracles of Pennsylvania Avenue”.