Circe ou o pracer do azul
| Circe ou o pracer do azul | |
|---|---|
| Autor/a | Begoña Caamaño |
| Cuberta | Gustav Klimt |
| Orixe | Galiza |
| Lingua | galego |
| Colección | Literaria nº 278 |
| Tema(s) | Mitoloxía grega; feminismo |
| Xénero(s) | Novela |
| Editorial | Editorial Galaxia |
| Data de pub. | 2009 |
| Formato | Rústica con lapelas |
| Páxinas | 316 |
| ISBN | 978-84-9865-232-1 |
| [ editar datos en Wikidata ] | |
Circe ou o pracer azul é unha novela en lingua galega escrita por Begoña Caamaño e publicada por Editorial Galaxia en 2009. A obra fai unha revisión da mitoloxía grega desde un punto de vista feminista, non só centrándose nas mulleres como personaxes principais, senón enfocando a súa feminidade.
Trama[editar | editar a fonte]
Trala marcha de Ulises á guerra de Troia, Penélope agarda en Ítaca o seu regreso. Ao cabo de once anos recibe unha carta de Circe onde a deusa lle explica que Ulises está na illa de Eea e que son amantes. Comeza así unha relación epistolar entre Penélope e Circe na que se sinceran e abren os seus corazóns.
Circe explícalle o modo en que se rexe a illa de Eea e os feitizos con que enmeiga os homes con comportamento rudo. Penélope explícalle pola súa banda o seu papel como raíña de Ítaca, o modo en que goberna a mesma na ausencia de Ulises e como ten que facer fronte a outros homes que desexan casar con ela. Cóntalle tamén a súa relación con Laertes (pai de Ulises) Euriclea (nai de Ulises) e Telémaco, fillo de Ulises e Penélope.
Circe explícalle a Penélope que Ulises mudou a súa percepción sobre os homes, que o considera sensible e pouco vaidoso, e que o vai botar moito de menos cando marche de regreso a Ítaca. Porén, Penélope explícalle que non o poderá querer xamais, pois no escaso tempo que conviviu con el non sentiu o menor aprecio, amais de ser violada na noite de vodas.
Finalmente Ulises, que nada sabe da relación epistolar entre Circe e Penélope, marcha de regreso a Ítaca. Antes de marchar deixou preñada a Circe, aínda que el non sabe ren.
A obra remata cun final aberto; así, segundo a Odisea de Homero tardou aínda oito ou nove anos en chegar a Ítaca; segundo outra versión o fillo de Circe mataría o pai sen saber que o era, e que levaría a Penélope a Eea.
Narración[editar | editar a fonte]
Hai un narrador omnisciente en terceira persoa, pero conta con numerosas epístolas cruzadas entre as protagonistas. Hai un emprego dun vocabulario moi rico, con fórmulas de cortesía.
Hai unha intertextualidade coas obras clásicas mais tamén con textos contemporáneos. Así, segue o leit motiv “eu tamén navegar” expresado por Xohana Torres no seu poema "Penélope" (Tempo de ría, 1992), e que deu pé a obras de Chus Pato, Antía Otero e outras autoras da literatura galega na década de 1990.
Traducións[editar | editar a fonte]
- Ao castelán por Xosé Antonio López Silva co título de Circe o el placer del azul publicado en 2014 por Editorial Galaxia, Col. Mar Maior[1].
- Ao portugués por Valéria Gil Condé co título de Circe ou o prazer do azul publicado en 2016 por Mar Maior, PonteAtlántica[2]
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ "Copia arquivada". Arquivado dende o orixinal o 14 de marzo de 2018. Consultado o 14 de marzo de 2018.
- ↑ "Copia arquivada". Arquivado dende o orixinal o 14 de marzo de 2018. Consultado o 14 de marzo de 2018.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Ligazóns externas[editar | editar a fonte]
- Ficha na web de Editorial Galaxia.
