Chris Webber

Chris Webber
Chris Webber (4)
Posición	Ala-pivote
Dorsal	4, 2, 84
Altura	2,08 m (6 ft 10 in)
Peso oficial	111 kg (245 lb)
Nacemento	1 de marzo de 1973 (51 anos) Detroit, Míchigan
Carreira
Universidade	Indiana State
NBA Draft	1993 / Rolda: 1 / Elección: 1 Por Orlando Magic
Tempadas	1993–2008
Equipo(s)
Golden State Warriors (1993–1994) Washington Bullets (1994–1997) Sacramento Kings (1998–2005) Philadelphia 76ers (2005–2007) Detroit Pistons (2007) Golden State Warriors (2008)
Estatísticas (NBA)
Puntos	17 182 (20,7 pp)
Rebotes	8 124 (9,8 pp)
Asistencias	3 526 (4,3 pp)
Stats @ Basketball-Reference.com
Premios
5× All-Star Game (1997, 2000-2003) 1× Rookie do Ano (1994) #4 Retirado por Sacramento Kings

Mayce Edward Christopher Webber III, nado en Detroit (Míchigan) o 1 de marzo de 1973, é un ex xogador profesional de baloncesto estadounidense que xogou durante 15 tempadas na National Basketball Association (NBA). Con 2,08 metros de altura e 111 quilogramos de peso a súa posición era a de á-pivote, aínda que xogando ás veces de pivote.

Traxectoria deportiva

Universidade: os "Fab Five"

Chris Webber estudou e xogou para a Universidade de Míchigan durante 1992 e 1993, e en ambos os anos o seu equipo alcanzou o subcampionato da NCAA. Este éxito non só se debeu ao bo facer da ala-pivote, que tivo unha media ao longo destas dúas tempadas 17,4 puntos e 10 rebotes por partido, senón ao xogo desenvolvido por un quinteto que pasou á historia e que é coñecido como os "Fab Five", conformado polo propio Webber, xunto a Juwan Howard, Jalen Rose, Jimmy King e Ray Jackson.

A ousadía e rapidez destes mozos levantaron grande expectación entre os seguidores e observadores de baloncesto universitario, que viron referendadas as súas expectativas cando o equipo chegou á Final Four de 1992, celebrada o 19 de marzo dese ano no Metrodome de Minneapolis (Minnesota), contra o poderoso equipo de Duke, que contaba con estrelas do calibre de Christian Laettner (sénior), Bobby Hurley (sénior) e Grant Hill (rookie). O encontro delatou a inexperiencia dos Wolverines e os Blue Devils levaron a vitoria por un contundente 71-51.

A tempada seguinte, o conxunto de Míchigan repetiu proeza e nesta ocasión tivo o título máis preto que nunca, aínda que un fatídico erro de Webber a once segundos para a finalización do partido puxo en bandexa o triunfo do seu rival, a Universidade de North Carolina. Co balón en posesión da á-pivote e o seu equipo dous puntos abaixo no marcador, Webber pediu un tempo morto do cal non dispuña, razón pola que os Wolverines foron sancionados cunha falta técnica ao banco e dous tiros libres e posesión para os Tar Heels, que finalmente se impuxeron por 77-71.

No entanto, todos estes éxitos víronse embazados en 2002, ano no que se coñeceu que algúns xogadores da Universidade de Míchigan recibiran diñeiro procedente do mecenas do equipo de baloncesto, Ed Martín, a cambio de elixir formar parte dos Wolverines, algo prohibido polo regulamento da NCAA. Entre eses xogadores atopábanse Louis Bullock, Robert Traylor, Maurice Taylor e o propio Webber, que nun primeiro momento negou os feitos, aínda que finalmente acabou recoñecéndoos ante unha inminente condena maior, provocada por mentir baixo xuramento ante un tribunal federal. Por mor de todo iso, a NCAA considera nulos para tódolos efectos os rexistros dos Wolverines, que ven como quedan borrados do seu historial os dous subcampionatos anteriormente descritos. No que a Webber particularmente refírese, desposuíuselle do premio All-American Team de 1993.

Profesional

Chris Webber foi elixido como número 1 do Draft da NBA de 1993 polos Orlando Magic, pero foi traspasado a Golden State Warriors, a cambio de Penny Hardaway e tres futuras eleccións en primeira rolda do draft. Na súa primeira tempada conseguiu o premio ao mellor Rookie do Ano, despois de conseguir unhas estatísticas de 17,5 puntos, 9,1 rebotes e 3,6 asistencias. Por mor dunha disputa co seu adestrador, Don Nelson, ao ano seguinte foi traspasado a Washington Bullets, onde coincidiu co seu compañeiro de universidade Juwan Howard. Alí pasou 4 tempadas, aínda que no seu segundo ano na capital soamente disputou 15 partidos por mor das lesións. En 1997 levou aos Bullets aos seus primeiros play-offs en 9 anos, pero foron varridos en primeira rolda polos Chicago Bulls de Michael Jordan.

En maio de 1998 foi traspasado a Sacramento Kings a cambio de Mitch Richmond e Otis Thorpe. Webber non quixo nun primeiro momento ir a un equipo con fama de perdedor, pero finalmente foi convencido polo seu pai. Á vez que el, asinaron polos Kings o veterano pivote Vlade Divac e o base Jason Williams, con quen formou un triunvirato que devolveu ao conxunto californiano á elite da NBA. Os Kings seguiron adquirindo pezas, como o beirado serbio Peja Stojakovic ou a base Mike Bibby (este a cambio do citado Williams), que lles permitiron loitar por un anel de campión que nunca chegou, quedándose ás portas no ano 2002, cando conseguiron chegar á final da Conferencia Oeste. Nese momento, foron batidos por Los Angeles Lakers de Shaquille O'Neal e Kobe Bryant, ao cabo tricampións, nunha emocionante eliminatoria, por 4 a 3.

As dúas seguintes tempadas foron aciagas para Webber. En 2003 lesionouse gravemente o seu xeonllo no primeiro choque das semifinais da Conferencia Oeste contra os Dallas Mavericks, unha baixa da que non se repuxeron os Kings, que caeron eliminados novamente por 4-3. A á-pivote perdeuse a maior parte dos partidos do curso seguinte, e cando regresou fíxoo para caer outra vez eliminado na mesma rolda e polo mesmo tenteo ante os Minnesota Timberwolves. Para maior escarnio, no último partido da serie o aro repeleu un triplo de Webber sobre a bucina que concedese aos Kings a prórroga nese encontro.

A súa decadencia comezou a principios de 2005, cando lle foi concedido un traspaso que levaba tempo pedindo. Webber chegou entón aos Philadelphia 76ers, a cambio de Kenny Thomas, Brian Skinner, e Corliss Williamson. Alí xogou durante tempada e media, sen conseguir resultados colectivos nin individuais destacables, sendo despedido do equipo a comezos de 2007, aínda que aos poucos días asinou cos Detroit Pistons, onde buscaba por fin coroarse como campión.

Tras fracasar no seu intento e finalizar o seu contrato coa franquía de Míchigan, Webber fichou como axente libre polos Golden State Warriors, en xaneiro de 2008, regresando así ao equipo co que debutou na NBA 14 anos antes, e reencontrándose paradoxalmente con Don Nelson, que tamén volvera ao conxunto da baía de Oakland a tempada anterior. Finalmente, retirouse o 25 de marzo de 2008, por mor dos seus persistentes problemas no xeonllo lesionado. Durante as súas 15 tempadas na NBA foi elixido para disputar 5 edicións do All-Star Game (1997, 2000, 2001, 2002, 2003) e as súas medias totais foron de 20,7 puntos e 9,8 rebotes por partido. O 6 de febreiro de 2009, os Sacramento Kings recoñeceron a súa traxectoria retirando o seu dorsal número 4, co que se converteu no oitavo xogador da historia da franquía en recibir tal honra.

Equipos

• Golden State Warriors (1993-1994)
• Washington Bullets/Wizards (1994-1998)
• Sacramento Kings (1998-2005)
• Philadelphia 76ers (2005-2007)
• Detroit Pistons (2007-2008)
• Golden State Warriors (2008)

Discografía

Información do álbum
2 Much Drama Lanzamento: 16 de febreiro de 1999 Posicións en lista: - Última certificación na RIAA: - Singles: "Gangsta, Gangsta (How Ou Do It)"

Véxase tamén

Ligazóns externas

• Perfil histórico en nba.com
• Estatísticas de Chris Webber Arquivado 25 de maio de 2012 en Wayback Machine.